بزرگترین مراسم تدفین جمعی مطبوعات
علی شمیرانی - مخاطبان محترم یادتان می‌آید آذرماه سال قبل باکس قرمزی در بالای این ستون منتشر کردیم. یادتان می‌آید تا چند هفته نیز آن باکس قرمز را تکرار کردیم؟
برای تجدید خاطره متن منتشره در آن باکس قرمز را بی‌کم و کاست با هم مرور کنیم.
«هفته گذشته در اتفاقی که گریبان تمامی نشریات کشور را گرفت، هفته‌نامه عصر ارتباط نیز ناچار به کاهش تعداد صفحات خود شد. امید به تدبیر برای حل مشکل کاغذ داشتیم و داریم، اما از آنجا که ناف ما ایرانیان را بالاجبار با صبر و وعده پیوند زده‌اند، مثل خیلی چیزهای دیگر که قرار است گشایش‌هایی بشود، منتظر می‌مانیم. البته مساله کم‌کاری روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها نیست، مساله نوعی رها شدگی همه امور است و همه نظاره‌گر شده‌اند. خلاصه دزد حاضر است و بز حاضر. اما این که چرا این رخوت بر امور حاکم شده را نمی‌دانیم. به هر حال همچنان بی‌کاغذ مانده‌ایم و علت را همه جا هم نوشته‌اند و گفته‌اند. برای عبور از این بلاتکلیفی، دو راه داریم، کاهش تیراژ یا کاهش تعداد صفحات. ما راه دوم را انتخاب کردیم تا همچنان هر شنبه به دست همه مخاطبان در سراسر کشور برسیم. با آنکه بی‌تقصیر هستیم اما پوزش می‌طلبیم و ما هم به جمع نظاره‌گران می‌پیوندیم تا ببینیم چه می‌شود. ظاهرا این روزها رسانه‌ها مشکل خودشان را هم نمی‌توانند حل کنند چه رسد به مشکلات مردم و کشور.»
اکنون بر حسب اقتضائات کاری، تجربه و اطلاعاتی که داشتیم، پیش‌بینی‌مان درست از آب درآمد و همانطور که از لحن آن باکس قرمز پیداست، امیدی به حل مشکل کاغذ مطبوعات نداشتیم و حالا که نزدیک به سالگرد طرح این مشکل می‌شود، هنوز خبری جز شعار و وعده رفع مشکل کاغذ نشریات نیست.
دستاورد این تعلل و تخصیص یارانه‌های دولتی کاغذ به دست شرکت‌های صوری که کاغذی به کشور وارد نکردند این شد که نشریات چاپی همچون برگ خزان در حال فروریختن هستند و از ماه‌های قبل تا لحظه‌ای که شما در حال خواندن این مطلب هستید، نشریاتی تعطیل کردند و در حال تعطیلی هستند.
آری! مشکلی که از همان زمان تا کنون، بارها و بارها و به سادگی قابل حل بود، مثل بسیاری از مسایل و مشکلات دیگر، سهوا یا عمدا به حال خود رها شد تا به جایی که امروز ایستاده‌ایم برسیم. جایی که عده‌ای از نشریات کشور تعطیل شده‌اند، عده‌ای هم در تقلا برای بقا یا رقم خوردن بزرگترین مراسم تدفین جمعی مطبوعات در جهان و تعطیلی انبوهی از نشریات کشور هستند.
گویی دولت تمایلی برای بقای نشریات خصوصی و مستقل ندارد.
راستی هفته قبل مصادف بود با روز خبرنگار! جا دارد تا این روز را به همکاران رسانه‌ای به ویژه آنها که با تعطیلی نشریاتشان امروز بیکار شده‌اند و خدا می‌داند چگونه روزگار سپری می‌کنند، تبریک بگویم. (منبع:عصرارتباط)
- ۹۷/۰۵/۲۲