بساط همایش‌ها که جمع نمی‌شود؛ حداقل...
زهرا میرخانی - اصل و اساس برگزاری بسیاری از همایش‌ها در ایران همواره مورد سوال بوده و در بسیاری از موارد صرفا همایشی برگزار می‌شود که صرفا همایشی برگزار شده باشد.
در این میان برخی همایش‌ها با عناوین پرطمطراق به محلی برای ارایه سخنرانی‌های آکادمیک و در بسیاری موارد شعاری تبدیل شده و حتی در مواردی اساسا محتوای ارایه‌شده سنخیتی با اصل همایش ندارد. در همایشهایی هم که مدعی هستند محتوا با اصل و نام همایش ارتباط معنایی دارد خروجی همایش‌ها غالبا ارزشی کمتر از یک مقاله مطبوعاتی دارد؛ چرا که معمولا خوانده می‌شود اما اهمیتی به آن داده نمی‌شود، لذا در شرایطی که بسیاری از قوانین اجرایی نمی‌شوند روشن است که خروجی این‌گونه همایش‌ها هم به کاری نخواهد آمد.
فارغ از برگزاری این‌گونه همایش‌ها اما اخیرا با همایشهایی با عناوین بزرگ مواجهیم ؛ عناوینی که حتی تعریف دقیق و درستی از آنها نداریم چه برسد به محتوایی که در آن قرار است عرضه شود.
زمانی شعار شهرهای هوشمند داده می‌شد که طبعا نتیجه‌ای عملی در پی نداشت اما حالا صحبت از همایشهایی از جنس کشوری با عناوینی همچون ایران هوشمند، ایران دیجیتالی و غیره است.
چندی پیش یکی از مدیران تعریف می‌کرد که خبرنگاری با او تماس گرفته و نظرش را راجع به ایران هوشمند و ایران دیجیتال جویا شده است. اما پاسخ مدیر مربوطه کوتاه و موجز بوده: شما در ابتدا تعریف ایران هوشمند و ایران دیجیتال را بگویید تا من هم بتوانم نظر خود را در مورد آن ارایه دهم!
علی‌الحال مقصود این نوشتار این است که بگوید، حالا که بساط همایش‌ها را نمی‌توان جمع کرد، حداقل اگر هم بناست این اقدامات نمایشی و تبلیغاتی، صرفا بساطی برای تعریف و تمجید، ریخت‌وپاش، جایزه‌فروشی، جذب اسپانسرهای زوری، فروش تریبون سخنرانی و اهدافی از این دست باشد، حداقل عنوان آن به گونه‌ای انتخاب شود که برای همگان قابل درک باشد. (منبع:عصرارتباط)
- ۹۸/۰۶/۰۳