به امید سالی بدون همایش و سخنرانی

علی شمیرانی - موضوع به قدرت رسیدن سیاستمداران بسیار جوان در دنیا، آن هم در راس کشورهای پیشرفته بارها سوژه سوال و مثال میان ما ایرانیها شده است.
صدراعظم اتریش با 31 سال، رییس جمهور فرانسه با 39 سال و نخست وزیر کانادا با 43 سال سن از جمله جدیدترین جوانهایی هستند که در راس قدرت و هدایت یک کشور قرار دارند. اگرچه این موضوع در دنیا امری خارقالعاده محسوب نمیشود و پیشتر هم جوانها اداره کشورها را به عهده داشتهاند.
چیزی که اما کمتر روی آن بحث میشود علت اعتماد کشورهای پیشرفته آن هم با وجود داشتن انبوهی از مدیران باتجربه، مسن و سوابق طولانی استعمار، به جوانان است.
دلایل متعددی برای این موضوع وجود دارد که از بعد سیاسی شاید بتوان به همین میزان بسنده کرد که در این کشورها روالهای سیاسی، برنامهها و سیستمها به میزانی از بلوغ رسیدهاند که اصولا روسای جدید امکان و نیاز به زیر و رو کردن همه امور ندارند.
اما دلیل دیگری که یک جوان میتواند در راس قدرت قرار گیرد، دسترسی و گردش آزاد اطلاعات، ساختارها و سامانههای شفاف است که اصولا اجازه کوچکترین تخلف و سواستفاده از قدرت را نمیدهد و به قول معروف در چنین فضایی کسی پایش را کج بگذارد، یکشبه رسوای عالم میشود.
از این رو نقش فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطاتی که زمینهساز نظارتهای همگانی و شفاف است، موضوعی است که به پیشرفت کشورها و جلوگیری از تخلفات، کجرویها و بیبرنامگیها منجر میشود.
در کشور ما اما در همین حوزه پیشران و کلیدی فناوری اطلاعات و ارتباطات، از جهت ایجاد شفافیت و عدالت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، قضایی، فرهنگی و غیره، همچنان نگاهها معطوف به مسایل فنی و نه کارکردی است. آن هم نه در عمل که همچنان در قالب نگاههای لوکس، شعاری و همایشمحور.
در کشور ما همچنان سخنرانی و همایش بخشی از سابقه و عملکرد مدیران محسوب میشود. مشکل اما تنها سخنرانان و همایشها نیستند و بخش عمده رسانهها نیز در طول سال پر از مطالبی تکراری میشوند که هیچ درد و گرهای از کشور رفع نمیکند. حال آنکه اگر مدعوین پای این سخنرانیها ننشینند و رسانهها نیز آنها را انعکاس ندهند و در عوض روی مطالبات و برنامهها تمرکز کنند، شاید حال و روز بهتری میداشتیم.
ای کاش سال آینده خبری از سخنرانیهای بیفایده و همایشهای بیسر و ته در رسانههای حامی عقبماندگی نبود. امری که بعید و محال است!(منبع:فناوران)
- ۹۶/۱۲/۱۹