تفاوت سیمکارت های با و بدون ودیعه
مدیرعامل شرکت مخابرات ایران از برخی تغییرات در نحوه عرضه و فروش سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار و بدون ودیعه این شرکت پس از خصوصی‌سازی خبر داد.
موضوع فروش سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار 912 و بدون ودیعه 910 مخابرات، موضوعی است که هر چند نزدیک به دو ماه از انتشار آن می‌گذرد اما به نوعی می‌توان ادعا کرد در نقطه آغازین خود ثابت مانده و تغییری در اصل موضوع حاصل نشده است.
مصداق این گفته این است که سازمان تنظیم مقررات مدعی است توقف فروش سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار 288 هزار تومانی را به مخابرات ابلاغ کرده و هرازگاهی نیز خبرهایی از پیگیری‌های رگولاتوری برای احیای حقوق مشترکان و جبران خسارت خسارت‌دیدگان می‌رسد و از سوی دیگر هم‌اکنون در سایت شرکت ارتباطات سیار، سیمکارت ودیعه‌دار 288 هزار تومانی به صورت اینترنتی به فروش می‌رسد.
این موضوع را از جهات گوناگون با صابر فیضی مدیر عامل شرکت مخابرات ایران به گفت‌وگو نشستیم.
فارس: چرا 912 را با بدون ودیعه نمی‌فروشید؟
فیضی: این موضع که چرا سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار می‌دهیم، چرا 912 را 288 هزار تومان می‌دهیم و چرا 123 هزار تومانی را از شمارههای 910 می‌دهیم، چند بحث جدا است که با هم خلط مبحث شده است. همین‌طور که الان پشت سر 912 یک نداریم.
ما براساس بحث فنی شروع به فروش این رنج‌ها کردیم؛ و اولین شماره‌هایی که در کل کشور واگذار شد 912 بود. بعد تبدیل شد به 911، 913، 914 و الی آخر. برای هر منطقه‌ای یک رنجی گرفته شد و این اقدامات مربوط به دولتی بودن مخابرات بود.
پس از آن در سال 86 شروع به تهیه پروانه برای شرکت مخابرات کردیم. وقتی کار به این جا رسید و مخابرات خصوصی شد، باید پول نامبرینگ می‌دادیم.
اگر همه شماره‌ها را برای 0910 داشته باشیم می‌شود 10 میلیون شماره 910؛ همین‌طور 10 میلیون شماره 911، 10 میلیون 912، 913، 914 تا 10 میلیون شماره 919، که در مجموع 100 میلیون شماره است؛ اما مگر ما قرار است 100 میلیون شماره واگذار کنیم؟
ما اگر بخواهیم همه شماره‌هایمان را واگذار کنیم باید پول نامبرینگ 100 میلیون شماره را بدهیم، در حالی که اصلا کشور کشش 100 میلیون شماره را ندارد.
فارس: به هر حال رنج را که باز کرده‌اید، چه واگذار کنید چه نکنید
فیضی: بنابراین گفتیم بهتر است رنج‌هایمان را محدود کنیم تا پول نامبرینگ بیشتر را نپردازیم، با سازمان تنظیم مقررات هم هماهنگ کردیم.
وقتی پروانه صادر شد و قرار شد با پروانه و شرایط خصوصی کار کنیم، گفتیم شماره‌ها را در یک رنج محدود کنیم و 0910 را شروع کردیم؛ زیرا قبلا pre- paid را برای 0919 اشغال کرده بودیم و به خاطر استانی بودن نیز 0911 تا 0918 نیز در استان‌ها توزیع شده بود.
به همین خاطر همه رنج‌های 0911 تا 0918 را بستیم تا بالا نرود و الان روی 0919 می‌توانیم 10 میلیون شماره واگذار کنیم. به این ترتیب 0910 را نیز برای post-paid ها تعریف کردیم و دو رنج 910 و 919 را محکم گرفتیم.
ایرانسل نیز چنین کاری کرده است؛ ایرانسل گفت من تبعات پرداخت پول را تحمل می‌کنم، البته آن هم تا حدی. با 10 میلیون شماره در 0935 شروع کرد، پس از آن 0936را شروع کرد (10 میلیون شماره)، سپس 0937 را شروع کرد (10 میلیون شماره) و الان هم 0939 را گرفته است.
فارس: تکلیف شمارههای استانی چه می‌شود؟
فیضی: ما الان post- paid ها را روی رنج‌های0910 و pre-paid هایمان را روی رنج‌های 0919 تقسیم‌بندی کرده‌ایم و اگر بخواهیم شمارههای استانی‌مان را ادامه دهیم به یک جایی رسیده که باید مبالغ بیشتری بپردازیم.
اما چیزی که مهم است تصمیم‌گیری در رابطه با این موضوع است که فروش سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار ادامه یابد یا خیر؟ که این موضوع را سازمان تنظیم مقررات باید بگوید.
اما پاسخ این سوال که چرا فروش سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار در گذشته بوده و الان باید باشد یا نباشد، مربوط به این است که در گذشته شرکت مخابرات یک شرکت دولتی بود و یک پروانه برایش صادر شد. ما شروع به کار روی پروانه کردیم، دولت به هر دلیل بعد از پروانه یک مصوبه داد و گفت: شما این کار ( فروش سیمکارت با ودیعه) را ادامه دهید.
الان هم سازمان تنظیم مقررات باید نظر دهد، سازمان تنظیم مقررات باید بگوید که شما (مخابرات) میتوانید این مصوبه را ادامه بدهید یا خیر.
اما یک سوی دیگر موضوع نیز وجود دارد که پروانه شرکت مخابرات است؛ طبق پروانه می‌توان پکیج‌های مختلفی تعریف کرد.
درست است که شرکت مخابرات خصوصی شده اما در حقیقت هنوز از روال دولتی خارج نشده‌ایم که پکیج تعریف کنیم، برای اخذ مجوز به سازمان تنظیم مقررات ببریم و پس از گرفتن مجوز بیاییم روی پکیچ کار کنیم.
براساس همین عامل نیز به یک باره دیدیم بحث‌هایی مطرح شد که ما اصلا در این رابطه سکوت کردیم، گفتیم تصمیم گیرنده شما (رگولاتوری) هستید؛ حاکمیت یک بار تصمیم گرفت و الان نیز نماینده حاکمیت سازمان تنظیم مقررات است و هر تصمیمی بگیرد، براساس آن عمل می‌کنیم.
اما رنج شماره‌هایمان را به میزانی که فعلا پول آن را داده‌ایم، واگذار می‌کنیم. الان برای فروش post-paid، شماره 0910 را اختصاص دادیم تا 10 میلیون post-paid پر نشده است، رنج‌های دیگر را بر هم نمی‌ریزیم؛ باید ابتدا این رنج را پر کنیم.
الان شمارههای 912، 913 و 914 که با یک شروع می‌شوند پر شده است؛ 2 پر شده، 3 پرشده، 4 پرشده، الان روی 8 هستیم.
فارس: تصمیم‌تان در مورد ادامه فروش سیم‌کارت‌های ودیعه‌دار چیست؟
فیضی: در این رابطه که روش فروش 912 با ودیعه ادامه پیدا کند یا نه را باید سازمان تنظیم مقررات بگوید.
فارس: چرا 912 را با بدون ودیعه نمی‌فروشید؟
فیضی: پاسخ این سوال این است که برای اینکه رنج 910 را به این کار تخصص داده‌ایم و تا پر نشود معقول نیست پول اضافی بدهیم یا رنج دیگری را خراب کنیم.
فارس: پس از خصوصی‌سازی مخابرات و همچنین در ارتباط با اپراتورهای دیگر، بارها شاهد این اتفاق بودیم که رگولاتوری مدعی موضوعی است و اپراتور اظهار بی‌اطلاعی می‌کند یا برعکس. در مورد فروش سیم‌کارت‌های با ودیعه نیز این امر اتفاق افتاده است؛ بفرمائید رگولاتوری دقیقاً و کتباً چه چیزی به شما اعلام کرده است؟
فیضی: اگر کتباً را بخواهید الان حضور ذهن ندارم؛ اما خاطرم هست که شرکت ارتباطات سیار با سازمان تنظیم مقررات جلسه‌ای داشت و نمی‌دانم صورت جلسه هم کرده‌اند یا نه.
فقط این را می‌توانم بگویم که در درجه اول ما اصلاً حساسیتی روی موضوع نداریم و دوم اینکه ما هیچی را نمی‌خواهیم از طریق مطبوعات حل کنیم، حاکمیت امر می‌کند و اپراتور اجرا می‌کند.
الان رگولاتوری حاکمیت است و هر کاری بخواهد براساس پروانه و قوانین موجود می‌تواند بگوید و اپراتور باید عملی کند.
فارس: بنابراین واگذاری رنج‌های بعدی پس از 910 شروع می‌شود؟
فیضی: پشت 910، ده میلیون شماره وجود دارد؛ ما اگر 10 میلیون شماره به قیمت 123 هزار تومان فروختیم و این رنج پر شد، رنج بعدی را شروع می‌کنیم.
فارس: رنج بعدی چیست؟
فیضی : هر جایی که خالی داشته باشیم؛ پول آن را به سازمان تنظیم مقررات می‌دهیم و رنج را اشغال و واگذاری شمارههای جدید را شروع می‌کنیم.
فیضی: البته 910 که پر شد امکان دارد تغییراتی بدهیم، برای مثال در یک منطقه به جای 910، 918 را آزاد کنیم.
الان 918 در منطقه غرب (همدان، کردستان، کرمانشاه و استان مرکزی) است، تعداد شمارههای آن نیز کمتر است، شاید یکی از رنج‌هایی که کمترین شماره را در آن فروخته‌ایم تخلیه کنیم و برای کل کشور تعریف شود.
فارس: یعنی یک رنج منطقه‌ای همراه اول به کل کشور واگذار شود؟
فیضی: آن موقع که شماره‌ها را منطقه‌ای کردیم در سیستم دولتی بود؛ یک شرکت دولتی بودیم و پول نامبرینگ نمی‌دادیم اما الان قرار است پول نامبرینگ بدهیم.
همچنین که در حال حاضر نیز هیچ مرکز تلفن ثابتی را با شماره جدید شروع نمی‌کنیم؛ بلکه شمارههای قبلی را تنظیم می‌کنیم؛ برای مثال پشت شماره دو، 7 رقم است که 10 میلیون شماره را تشکیل می‌دهد، آن را خالی می‌کنیم و شمارههای جدیدمان را در داخل آن می‌ریزیم.
فارس: گفتید 910 که پر شد می‌روید سراغ باقی شماره‌ها، پیش‌بینی شما از پر شدن این رنج چه زمانی است؟
فیضی: بستگی به تقاضای مردم دارد که چقدر شماره post - paid از ما بخواهند. ما 10 میلیون شماره در 910 داریم. الان نزدیک 3 میلیون فروخته شده است. (عدد دقیق را ندارم) هر موقع 10 میلیون 910 که 123 هزار تومانی است فروخته شد، می‌رویم سراغ رنج جدید که پول بدهیم و فعال کنیم.
فارس: رنج جدید می‌تواند 912 باشد؟
فیضی: در حال حاضر قسمتی از 912 پر است.
فارس: خالی هم دارد؟
فیضی: رنج‌های بالا 912 خالی است؛ دیگر نرفتیم پولش را بدهیم اشغال کنیم. بعضی رنج‌ها امکان دارد یک چند تایی خالی داشته باشد، مثل 918 در منطقه غرب. وقتی یک رنجی واگذار می‌شود باید همه شمارههای آن تعیین تکلیف شود و بعد سراغ رنج بعدی رفت.
اما امکان دارد اتفاقات دیگری نیز بیفتد؛ امکان دارد فردا به یک جایی برسیم که شمارههای اختیاری را برای مردم بگذاریم. اگر قرار باشد چنین کاری کنیم باید تاوانش را پس بدهیم.
پولش را به رگولاتوری بدهیم و بعد این کارها را عملیاتی کنیم؛ که هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم. اگر مجبور شدیم ما هم 10 میلیون شماره می‌خریم و یک رنجی باز می‌کنیم.
فارس: اگر 910 تمام شد و 918 جای خالی داشت، می‌شود که برای مثال به یک تهرانی 918 بدهید؟
فیضی: بله الان 910 در کل کشور توزیع شده و تفاوتی ندارد. از لحاظ نامبرینگ خودمان تنظیم کردیم. حتی اگر سیستم دولتی نبود و از ابتدا درست برنامه‌ریزی کرده بودیم اول 910 را به کل کشور می‌دادیم؛ بعد 911 را به کل کشور می‌دادیم و بعد 912.
فارس: اگر بخواهید یک رنج جدید باز کنید چقدر باید پول بدهید؟ گر بخواهیم شمارههای استانی مانند 911 و 912 را ادامه دهیم، به جایی رسیده که باید مبالغ بیشتری بپردازیم.
فیضی: به ازای هر شماره که بخواهیم اشغال کنیم 200 تومان در سال باید به دولت بدهیم. یعنی برای 10 میلیون شماره باید سالانه 2 میلیارد تومان به دولت بدهیم.
به گزارش فارس، آنچه از صحبت‌های مدیرعامل شرکت مخابرات ایران برداشت می‌شود این است که مخابرات پس از خصوصی سازی و الزام به پرداخت نامبرینگ برای آنکه مجبور نباشد پول بلوک 10 میلیون شماره‌ای را برای هر یک از 10 کد استانی خود بپردازد، شمارههای استانی خود ( 911، 912، 913و ...) را تا حد معینی محدود کرده است و تا رسیدن به حد معینی که پول آن شماره‌ها را داده، شمارههای استانی را واگذار می‌کند پس از آن نیز شمارههای استانی دیگر واگذار نمی‌شوند.
از سوی دیگر شماره 910 را به صورت کشوری باز کرده است تا از پرداخت حق نامبرینگ برای شمارههای احتمالا خالی اجتباب کند.
گفت‌وگو از: فاطمه سامعی
- ۸۹/۰۸/۱۱
