جای خالی SLA تلفن همراه
معصومه بخشی پور- هفته گذشته موافقت نامه سطح دسترسی به خدمات اینترنت (SLA ) در کمیسیون تنظیم مقررات به تصویب رسید که به واسطه آن تعهداتی مابین شرکت ارتباطات زیرساخت به عنوان تامین کننده پهنای باند اینترنت کشور با عرضه کنندگان ، توزیع کنندگان و کاربران نهایی وضع خواهد شد.
در توافقنامه SLA (Service Level Agreement) با توجه به کیفیت سطح خدمات، نحوه اندازه گیری جبران خسارت تخطی از سطح خدمات و ضمانت‌های اجرایی تعیین شده است.
در این توافقنامه کاربر باید سطح دسترسی خود را انتخاب کرده و به ازای آن هزینه بهره مندی از این سرویس را پرداخت کند؛ پس از آن، چنانچه میزان قطعی دسترسی وی نسبت به این توافقنامه بیشتر شود شرکت ارتباطات زیرساخت به عنوان تامین کننده خدمات، باید خسارت این قطعی را بپردازد.
اگرچه بعد از گذشت بیش از سه سال از شروع فاز مطالعاتی در مرکز تحقیقات مخابرات ایران تصویب آیین نامه SLA اینترنت، صورت گرفت اما باید این امر را به فال نیک گرفت و تلاش مسئولان را در این باره ستود.
اما در این میان همچنان جای خالی توافقنامه سطح خدمات (SLA) در حوزه تلفن همراه احساس می شود تا قوانین مابین اپراتورهای کشور با بیش از 45میلیون مشترکی که از سیم کارت استفاده می کنند شفاف تر گردد.
چنانچه این توافقنامه تدوین شود اپراتور باید نسبت به سطح خدماتی که به مشترکان تلفن همراه ارائه می کند، پاسخگو باشد و مشترک نیز برای استفاده از آن سرویس تعهداتی را بپذیرد.
با وجود SLA ، وظایف بین تولید کننده و استفاده کننده به لحاظ قانون مالکیت معنوی و هم محدودیت های استفاده از آن تعیین می شود، اما متاسفانه در حوزه تلفن همراه که بزرگترین کالای ارتباطی فعلی در جامعه ما محسوب می شود، زمانی که قرارداد دریافت یک سیم کارت منعقد می شود هیچ نوع توافقنامه ای برای مشخص شدن سطح سرویس ارائه نمی شود.
کارشناسان، نظام مند کردن ارائه سرویس را در جهت احقاق حقوق مشترک، یکی از وظایف دولت و مسئولیت حقوقی آن در قبال جامعه می دانند و معتقدند که پیگردهای قانونی و اختلافات بین اپراتور و مشترک، باید برحسب این قوانین مورد توجه قرار گیرد.
هم اکنون در کشورهای توسعه یافته SLA تلفن همراه، با جزییات آن به مشترک ارائه می شود، اما در کشور ما در صورت عدم کیفیت شبکه تلفن همراه برای مشترک ، حقوق قانونی درنظرگرفته نشده است.
بی تردید در ایران فرهنگ سازی لازم در مقوله سیستم های مخابراتی انجام نپذیرفته تا مشترکان از حق و حقوقشان آگاهی یابند و اپراتورها نیز از این عدم اطلاع و بی توجهی مشتریان، به نفع خود استفاده کرده و زیر بار تعهد نمی روند.
از همین رو نه تنها هزینه ارتباطی که منجر به مکالمه نمی شود از مشترک دریافت می شود؛ بلکه حتی هزینه پیام کوتاه هایی که به دلیل ضعف شبکه به مقصد نمی رسند نیز از مشترک کسر می شود.
اما در کشورهای توسعه یافته، طبق توافقنامه سطح خدمات، عدم کیفیت شبکه تلفن همراه سبب جریمه کارفرما شده و در این کشورها چنانچه حین مکالمه ارتباطی قطع شود، طبق توافقنامه نه تنها هزینه آن ارتباط از اعتبار مشترک کسر نمی شود؛ بلکه اپراتور مورد نظر به دلیل این عدم کیفیت، اعتبار رایگان دیگری به مشترک پرداخت می کند.
حال با وجود تصویب توافق نامه سطح خدمات (SLA) برای دسترسی به اینترنت، امید می رود که این قرارداد برای مشترکان تلفن همراه و اپراتورهای مخابراتی نیز منعقد می شود تا امکان ارائه خدمات مناسب به صورت فراگیر و برنامه ریزی شده برای این دسته از مشترکان هم انجام پذیرد و حق و حقوق مشترک نیز در موارد مختلف درنظر گرفته شود.
- ۸۸/۰۳/۱۳