رهایی یا ناتوانی

علی شمیرانی - چندی پیش متن سخنرانی "پیتر ساندی" بنیانگذار سایت اشتراک محتوای "پایرت بی" در فستیوال فناوری در بوداپست را میخواندم. اظهاراتی تامل برانگیز و البته نگرانکننده.
بخشهای مهم سخنان او از این قرار است:
«- اینترنت دیگر از دست مردم خارج شده و اگر به روند 10 سال پیش نگاه کنیم درخواهیم یافت که همه شرکتها و سایتهای مهم دنیا توسط پنج شرکت آمازون، گوگل، اپل، مایکروسافت و فیسبوک خریداری شدهاند.
- مالک فیسبوک، امروز بزرگترین دیکتاتور دنیاست، چراکه از سوی کسی انتخاب نشده و دونالد ترامپ حاصل یکی از اقداماتی است که به لطف اطلاعاتی که زوکربرگ پراکنده کرد، روی کار آمد.
- ما به عنوان مردم، اینترنت را به جامعه سرمایهداری باختهایم، تنها راه باقیمانده، این است که قدرت این شرکتها را محدود کنیم و این کار را از طریق دولتها باید انجام داد، اگرچه به نظر میرسد که اتحادیه اروپا و آمریکا علاقهای به این کار ندارند.»
به اعتقاد من واقعیت آن است که امروزه کشورهای دنیا در برابر سلطه سایبری به سه دسته تقسیم میشوند. کشورهایی که از وضع موجود بیشترین بهره را میبرند و راضی هستند، (مثل آمریکا و برخی متحدانش)، کشورهایی که توان و اصولا اجازه مقابله با وضع موجود را ندارند (مثل بسیاری از کشورهای وابسته و مستعمره) و کشورهایی که در حال ایستادگی در برابر شرایط موجود هستند. (مثل روسیه و چین)
فارغ از شعارها، کشور ما عملا در کدام دسته قرار دارد و به کدام سو میرود؟ برای مثال انبوهی از فیلترشکنها و سایتهای فروش فیلترشکن در کشور که درگاههای بانکی هم دارند، با کدام منطق توجیهپذیر است؟ در کشور ما کدام خانواده توصیهنامهای در خصوص زمان خرید یک گوشی هوشمند برای کودکان خود را دارد؟ سن مجاز و منطبق با شرایط فرهنگی کشور برای استفاده کودکان و نوجوانان از اینترنت چه زمانی است؟ فرزندان ما از چه زمانی و با چه شرایطی اجازه حضور در شبکههای اجتماعی را دارند؟
بد نیست بدانید در یک نمونه پارلمان اروپا در نظر دارد قانون ممنوعیت ثبت نام کودکان در شبکههای اجتماعی را تا سال 2018 به تصویب برساند. در این قانون نامنویسی کودکان زیر 16 سال در شبکههای اجتماعی بدون رضایت والدین ممنوع است و این شبکهها نیز ملزم به رعایت آن هستند.
ما با وجود این همه نهاد متولی در عرصه سایبری به کدام سو میرویم؟ آیا همه چیز را رها کردهایم؟ آیا از اداره این فضا ناتوان هستیم؟ یا با سرعتی در حرکت به سمت مسیر درست هستیم که به سان نوشداری پس از مرگ میماند. (منبع:فناوران)
- ۹۶/۰۳/۲۷