رویاپردازی برای کارتهای اعتباری
روزنامه اعتماد نوشت؛یک ماه و اندی از اجرای طرح صدور کارت اعتباری میگذرد و ٣٠ هزار کارت صادر شده است. این عدد یک صدم درصد از هدفی است که باید به دست میآمد؛ به عبارت بهتر در حالی که دست کم ٣٠ درصد از کارتهای برداشت که امروز تعدادش به ٣٥٠ میلیون کارت میرسد، باید کارت اعتباری صادر شود اما این عدد فعلا به ٢٨ هزار کارت رسیده است.
بانک مرکزی طرحی کهنه درانداخته تا قفل اقتصاد را باز کند. برای باز شدن قفلها هم باید تقاضای خرید زیاد شود تا تولید انبار شده به فروش برسد و نهایتا نقدینگی به واحدهای تولیدی و اقتصاد باز گردد. برای به حرکت درآمدن این چرخ، سیاستگذار پولی دستور صدور کارتهایی را داده است که مردم بتوانند با وام خرید کنند اما این طرح برای مصرفکنندگان بار مالی اضافه یعنی سود ١٨ درصدی دارد. توضیح سادهتر این ماجرا این است: در شرایطی که میزان رشد قیمتها یا همان تورم به ٨ درصد رسیده است؛ مصرفکنندگان وامی را در قالب کارت اعتباری برای خرید کالا از بانک دریافت میکنند که ١٨ درصد از آنها سود میگیرد. حال با چه منطقی سیاستگذاران میخواهند مردم را به گرفتن این کارتها و پرداخت سودی بیشتر از تورم وادارند، هنوز بدون هیچ توضیحی از سوی مسوولان رها شده است. به عقبتر برمیگردیم. ١٦ سال پیش، طرح صدور کارت اعتباری با ورود رسمی بانک مرکزی به بازار بخش خصوصی آغاز شد. چندین بار تلاش نتیجهاش چیزی جز شکست نبود.
روزی که ولیالله سیف، رییس کل بانک مرکزی و فرشاد حیدری، معاون نظارتی او در بانکهای کشور مدیرعامل بودند؛ خودشان به عنوان منتقد این طرح شناخته میشدند. آنها رسما شکست را پذیرفته و ادامه اجرا را ناممکن میدانستند. با آن سابقه اجرایی حال همان منتقدان داعیه رونق اقتصاد را از طریق صدور کارتهای امتحان شده دارند. به همین دلیل است که اصرار آنها به عملیاتیسازی طرح صدور کارت اعتباری بیشتر به یک شوی تبلیغاتی میماند که میخواهد حواسها را از نتایج عملکرد بانک مرکزی در حوزه کنترل نقدینگی و سیاستهای پولی پرت کند. خیلی دور هم نمیرویم. نتیجه طرح بسته تسریع رونق که آبان سال گذشته اجرا شد هم موفقیتی نداشت. در این بسته صدور یک میلیون و ٥٠٠ هزار کارت خرید کالا ظرف شش ماه با سقف اعتباری شش میلیون تومان پیشبینی شد. اما نتیجه صدور ٧١ هزار کارت و تنها و تنها ١٢ هزار متقاضی نهایی شد. در عمل هیچ تقاضایی برای کارتهای تسهیلاتی پیشبینی شده با سودهایی بسیار بالاتر از نرخ تورم ایجاد نشد. حتی کارمندان آموزش و پرورش که جامعه هدف این طرح بودند هم تمایلی به استفاده از کارتهای مورد نظر نداشتند.
١٦ سال آزمون و خطا
بعد از تجربههای گاه به گاه صدور کارت در دهه هفتاد، ثمین کارت به عنوان یک نمونه نسبتا داخلی در حوزه کارت اعتباری در سال ٧٩ به بازار عرضه شد و از همان سال نیز مخالفتها و مقاومتهای نهاد نظارتی با این حرکت آغاز شد تا اینکه در نهایت ثمین کارت به گل نشست و حاصل تلاشهای نهاد ناظر به یک آییننامه با عنوان «بخشنامه کارت بانک ویژه» در تاریخ ٢٦ فروردین سال ٨٠ منجر شد. آن زمان هنوز هیچ بانک خصوصی سعادت تولد پیدا نکرده بود و تنها بانک ملی چند تجربه مقطعی درباره صدور کارت داشت که به علت فقدان زیرساخت مناسب نتوانسته بود چندان موفق عمل کند. در نهایت اینکه « بخشنامه کارت بانک ویژه» در راستای توسعه صدور کارت اعتباری به سیستم بانکی ابلاغ شد اما تجربه سالهای بعد نشان داد که کارت اعتباری در گرداب چالشهای نظام بانکی عملا فرو رفته است.
حدود یک سال و نیم بعد یعنی تابستان سال ٨١ بانکهای خصوصی پای به میدان فعالیت گذاشتند و بانک پارسیان خیلی زود و در سال ٨٢ به سمت استفاده گستردهتر از ظرفیتهای حوزه پرداخت حرکت کرد و یکی از خدمات این بانک مقوله کارت اعتباری بود. این تجربه اما به دلایل مختلف عقیم ماند. مهمترین علت این عدم موفقیت نیز گرایش بانکها به سمت صفر کردن کارمزد استفاده از خدمات بانکی و پرداخت در نیمه دوم دهه ٨٠ بود. یکی دیگر از موانع توسعه، فقدان فرهنگ استفاده از این کارت نزد فروشندگان بود. آنان کارمزد حدود نیم تا یک و نیم درصد قیمت کالا یا خدمت را از دارنده کارت دریافت میکردند.
نتیجه خلاف جهت اهداف
حدود هفت سالی از صدور نخستین دستورالعمل درباره کارت اعتباری گذشت اما در حالی که تعداد کارتهای صادره بانکی به بیش از ٤/٤٨ میلیون کارت رسیده بود تنها ٢٨١ هزار فقره کارت اعتباری معادل نیم درصد کل کارتها صادر شد؛ ضمن اینکه تعداد تراکنشها و حجم مبالغ خرید انجام شده با این کارتها هیچگاه تاکنون اعلام نشده تا در خصوص فعال بودن و کیفیت عملکرد این نوع کارت نیز تحلیل واقعی انجام شود.
در چنین شرایطی در سال ٨٧ نوبت اداره نظامهای پرداخت رسید تا با ردیف کردن ٦ قانون و مصوبه در مقدمه خود در ٢٩ آبان سال ١٣٨٧ اعلام کند: ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﺟﺮﺍﻳـﻲ صدور و ﺭﺍﻫﺒﺮﻱ ﮐﺎﺭﺕ ﺧﺮﻳﺪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺷﺒﻜﻪ ﺑﺎﻧﻜﻲ ﻛﺸﻮﺭ در ۲۲ ماده و ١٤ تبصره ﺍﺑﻼﻍ ﻣﻲ شود. اما الگوی کلی این ابلاغیه تفاوت زیادی با ساختار آنچه در فروردین ٨٠ ابلاغ شده بود نداشت.
تفاوتها بیشتر در میزان توضیحات و تشریح بیشتر بود. برای مثال اگر در ابلاغیه اول از ایجاد نظام مشخص اندازهگیری ریسک سخن گفته شده بود در ابلاغیه دوم مقوله اعتبارسنجی مشتری به صورت مشخص مورد تاکید قرار گرفته بود. همچنین مبلغ سقف اعتبار از ٣٠ میلیون ریال به ٦٠ میلیون ریال از منابع قرضالحسنه افزایش یافت.
پس از گذشت ١٠ سال همچنان کارت اعتباری محل تردید بانکها بود. در شهریور سال ١٣٩٠ اداره کل مقررات، مجوزهای بانکی و مبارزه با پولشویی سومین بخشنامه را با عنوان «دستورالعمل اجرایی کارت اعتباری بر پایه عقد مرابحه به بانکها» ابلاغ کرد. بعد از این دستورالعمل نیز برای کارتهای اعتباری میزان تعداد چند دستورالعمل صادر شد که همه این بخشنامهها اثر مثبتی بر روند توسعه استفاده از کارت اعتباری نداشت. این دستورالعمل بنا بر تغییر عقد از قرضالحسنه به مرابحه دچار تغییراتی در ساختار شده بود اما در عمل تفاوت زیادی در فرآیند اجرا ایجاد نکرده بود. چهار سال دیگر هم گذشت و فقط تعداد مادههای دستورالعملها افزایش یافت. در مرداد سال ٩٤ تعداد کارتهای اعتباری صادره در عمل حدود ٩٠٠ هزار فقره شد. اگر چه در آمار ٦/١ میلیون ذکر شده است.
سهم این میزان کارت اعتباری از مجموعه ٣٥٥میلیون کارت رقم ٢٥/٠ درصد است. حتی اگر ٦/١ میلیون اعلام شده در آمار بانک مرکزی را هم لحاظ کنیم این تعداد کارت حدود ٤٥/٠ درصد کل کارتهای صادره بانکی است. نهایتا در تابستان ٩٥ باز تب توسعه کارت اعتباری در بانک مرکزی فزونی گرفت و در ١٨ شهریور جاری سایت بانک مرکزی نوشت: دستورالعمل جدید کارت اعتباری مرابحه ابلاغ شد.
در ذیل دستورالعمل نوشته شده است: «ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﮐﺎﺭﺕ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻱ» ﺗﺒﺼﺮﻩ ﺩﺭ ٣٨ ماده و ٥ تبصره در ﻳﺎﺯﺩﻫﻤﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﻘـﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻣوﺳﺴﺎﺕ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻱ بانک ﻣﺮﮐﺰﻱ ﻣﻮﺭﺥ ٣١/٥/٩٥ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺑﻼﻍ ﻻﺯﻡﺍﻻﺟﺮﺍ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.» به تعبیر دیگر در حالی که تعداد مواد دستورالعملها از ١٨ به ٣٨ رسیده اما سهم کارت اعتباری از تقریبا نیم درصد به نصف یعنی ٢٧/٠درصد کاهش یافت.
طرح جدید برای نقد نشدن کارتهای رنگی
از ابتدای مهرماه امسال با دستور بانک مرکزی صدور کارتهای اعتباری رنگی با ارقام ١٠، ٣٠ و ٥٠ میلیون تومانی در شعب بانکهای دولتی و خصوصی آغاز شد ولی بعد از گذشت ٣٤ روز از اجرای این طرح هنوز نواقصی وجود دارد که مهمترین آن عدم اجرای دستور بانک مرکزی در برخی بانکها بوده که منجر به استقبال سرد مشتریان شده است. در این مدت یعنی از ابتدای مهرماه ٢٢ هزار کارت برنزی، ٥ هزار کارت نقرهای و ٣ هزار کارت طلایی صادر شده است. باید یادآور شد، نقدشوندگی کارت اعتباری نیز از مهمترین ایرادات این کارتهاست که مانع از تحقق هدف بانک مرکزی مبنی بر خروج از رکود میشود. چرا که مشتریان یا دریافتکنندگان کارتهای اعتباری به راحتی میتوانند اعتبار خود را از طریق دستگاههای فروشگاهی به پول نقد تبدیل کرده و با آن فعالیتهای دلخواه خود را انجام دهند که این موضوع اتفاقا مورد تایید مدیران بانکی است.
آنطور که مجید شکوهی، مسوول کارتهای اعتباری بانک ملی توضیح داد؛ طرحهای مختلفی برای جلوگیری از نقدشوندگی کارتهای اعتباری از جمله دریافت کارمزد از پذیرندههای فروشگاهی به بانک مرکزی ارایه شده ولی هنوز این بانک جوابی به بانکها نداده است. در کارت اعتباری امتیاز دیگری هم تعبیه شده و آن در نحوه بازپرداخت سود است.
به اینگونه که در هنگام دریافت وام سود تسهیلات از همان لحظه پرداخت تسهیلات محاسبه شده و باید از همان لحظه نسبت به بازپرداخت سود اقدام کند ولی کارتهای دیگر از زمانی محاسبه میشود که کارت اعتباری مورد استفاده قرار بگیرد. البته طبق اعلام شکوهی، مدیر شرکت کارتهای اعتباری بانک ملی نرخ سود حتی در صورت تسویه زودتر از سررسید و یک ماهه باز هم به کارتهای اعتباری تعلق میگیرد. این اظهارات در حالی است که پیش از این اعلام شده بود در صورت تسویه مبلغ کارت اعتباری پیش از سررسید و در یک دوره معین سودی به کارت تعلق نمیگیرد.
شکوهی که مسوولیت اداره کارتهای اعتباری بانکهای ملی به عنوان یکی از بزرگترین بانکهای کشور را در اختیار دارد درباره چرایی استقبال سرد مردم یا بانکها از کارت اعتباری اینطور توضیح داد که طبق استانداردهای بینالمللی برای کارت اعتباری در هنگام خرید نباید سودی تعلق بگیرد بلکه کارمزدی تعیین شده که هنگام خرید از فروشگاه کسر میشود ولی در کارتهای اعتباری ایران مشتری باید سود را به بانک بدهد و فروشگاه هیچ سهمی به بانک صادرکننده کارت نمیدهد.