زمان ایجاد تشکلهای پارتیزانی
علی شمیرانی - میگویند یک دست صدا ندارد، اما در ایران گاها تعداد دستها از یک حد خاصی که میگذرد، باز هم صدایی ندارد!
صنف ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور، آنطور که پیداست علاوه بر مشکلات لاینحل قدیمی، با مشکلات بیشتری نیز در آینده مواجه خواهد شد، لذا شاید بیش از هر زمان دیگری باید شاهد تحرکات صنفی و تشکیلاتیِ فعالان خصوصی باشیم. صد البته که منظور از تحرکاتِ بیشتر، برگزاری مسابقات پرتاب دارت و امضای تفاهمنامههای فاقد ضمانت اجرایی و برگزاری همایش و نمایش نیست.
بلکه این تشکلها باید همچون یک ذرهبین، تمام نور و انرژی، یا به عبارتی، مطالبات خود را یک به یک روی مشکلات متمرکز کنند و تا نتیجه نگرفتهاند، قدمی عقب نگذارند.
اما این اتفاق عموما رخ نمیدهد که دلایل خاص خود را دارد.
نخست آنکه عمدهترین دلیل نگرانی روسای برخی از این تشکلهای خصوصی، مغضوب واقع شدن از سوی دولتیها و پریدن برخی تسهیلات و امتیازات و متعاقب آن فشار و برکناری ایشان است.
دوم آنکه بده و بستانهای شخصی هیات رییسهها نیز معمولا میتواند عامل ناکارآمدی برخی تشکلها باشد، به این معنی که امتیازات مختصر که شاید تعبیر حقالسکوت نیز بتوان کرد، باعث میشود که آنها قید پیگیری مطالبات سایر اعضای خود را بزنند.
سوم آنکه در برخی از تشکلهای خصوصی، هیات رییسه را کسبوکارهای قدرتمندی تشکیل میدهند که وابستگیهای مالی و سرمایهای غیرشفاف یا گاه دولتی و غیردولتی داشته و اصولا تشکل صنفی صرفا نقش یک حامی و تاییدکننده تزیینی تصمیمات مدیران، بخوانید دوستانِ دولتی و غیر دولتی را ایفا میکند.
البته هستند معدودی از تشکلهای خصوصی حوزه فاوا که با جدیت پیگیر مطالبات کسبوکارهای عضو خود هستند.
اما به نظر میرسد در شرایط موجود به علت آنچه که ذکر شد، شاید بهترین راه، شکلگیری تشکلهایی غیررسمی، کوچکتر و حتی موقت، از تجمیع توان شرکتهایی باشد که دارای مشکلات مشترک در بازار کار خود هستند و اگر دیر یا تکتک اقدام کنند، محکوم به کنارهگیری یا حذف هستند. به عبارت دیگر وقتی از ارتشهای کلاسیک نمیتوان بهره کافی گرفت شاید آخرین راه ایجاد هستههای کوچک و به قولی پارتیزانی و جنگهای نامنظم باشد که بتواند تا حدودی گرهگشای مشکلات مشترک ذینفعان صنفی باشد.
این مدل اما در گذشته مسبوق به سابقه بوده است. در حدود سالهای 87 تا 92 دبیرخانهای موقت از سوی شرکتهای اینترنتی آن زمان (PAPها) تشکیل شد که هدفشان گشایش بازار کار اعضا و رفع مشکلاتشان با شرکت مخابرات و دیگر نهادهای مسوول از طریق اقدامات رسانهای و دیگر تدابیر بود که از قضا موثر و نتیجهبخش نیز بود. (منبع:فناوران)
- ۹۷/۱۱/۱۳