زنده ایم، حتی اگر...
ایمان بیک- روزنامه فناوران اطلاعات از هر جهت یکی از استثناهای تاریخ مطبوعات ایران است. 14 سال پیش در روز جهانی ارتباطات و جامعه اطلاعات، روزنامه ای به خانواده مطبوعات کشور معرفی شد که در حوزه تخصصی فناوری اطلاعات و ارتباطات فعالیت می کرد؛
بدون هیچ گونه حامی مالی یا سرمایه هنگفت و بدون هیچ گونه وابستگی. در آن زمان کمتر کسی باور داشت که می شود روزی 8 صفحه روزنامه درباره یک حوزه و فقط یک صنعت منتشر کرد: «این همه محتوا را از کجا می خواهید تامین کنید؟» فناوران اطلاعات اما فقط عشق بود و دیوانگی و اعتقاد به اهمیت فاوا که با یاری گروهی از همکاران جوان و پرشور رنگ واقعیت به خود گرفت. زمانی که کمتر رسانه ای، جدای از اخبار ابزار و گجت های خارجی حرف از فاوا می زد، فناوران در کنار اهالی صنعت فاوا ایستاده بود. در دوره ای که هنوز استارتاپی نبود و نامی از استارتاپ ها نبود، فناوران یک ایده نوآورانه بود. در عصری که پیام رسان ها و شبکه های اجتماهی با گستره و کارکرد امروزِی شان برای خیلی ها حتی قابل تصور نبودند، فناوران اطلاعات حرف و نظر صنف و صنعت را به گوش مسوولان می رساند و روزگاری که هیچ کس حتی حال صحبت کردن و انتقاد نداشت (در سال های 84 تا 92) در دوره تاریک اینترنت 128 کیلوبیتی، فناوران بود که چراغ فاوا را به سهم خود فروزان نگاه داشت.
فناوران با تلاش همین تیم کوچک و پرتلاش و کم ادعا، در تمامی این سالها در کنار صنعت فاوا زندگی کرد و توانست جای خود را روی میز مدیران و صاحب‌نظران صنعت فاوا باز کند.
فناوران بارها در دوشادوش دلسوزان فاوا جنگیده و زخم خورده و باز برخاسته‌است. بسیاری شاید به یاد نیاورند، اما چنین بوده است. آخرینش شاید انتشار گزارشی بود از یک مهاجم DDoS به سایت‌های کسب‌وکارهای ایرانی. فناوران اولین و یگانه افشا کننده این مهاجم بود. تاوانش را هم با تحمل 2 ماه حمله به سایت روزنامه داد. کسی هم فهمید؟ نمی‌دانم.
این روزها در 14 سالگی، فناوران اطلاعات روزهای دشواری را سپری می‌کند؛ اما با وجودی که فشارهای اقتصادی و رکود و بحران کاغذ، مطبوعات بزرگ، پولدار یا وابسته را هم به زانو درآورده، این روزنامه همچنان بدون حمایت معنی‌داری از صاحبان صنعت در بخش خصوصی و دولت، همچنان زنده است و حتی اگر به سختی و افتان و خیزان، به راهی که انتخاب کرده می‌رود.
فناوران زنده است؛ چه در فضای مجازی و چه در دکه‌های فروش مطبوعات که به اجبار مجوز باید حضور داشته باشد. زنده است، حتی اگر نقدهایش گروهی را آزرده کند. زنده است و تا جایی که می‌تواند به ثناگوی جیره‌خوار این و آن تبدیل نشده است. زنده است؛ حتی اگر آتش زیر خاکستری باشد که باز برخیزد و چراغ روی پیدا و پنهان صنعت فاوا بیندازد.
فناوران زنده می‌ماند و همچنان امیدوار است آنانی که روزنامه را رکنی مهم در توسعه فاوا می‌دانند، به یاد بیاورند که در این 14 سال فناوران چه خدماتی به بخش ارایه کرده و به خاطر بیاورند که حیات هر رسانه‌ای نیازمند حمایت است.
روزنامه فناوران زنده است و می‌نگرد به آنها که در روزگار سختی، تنها ابزاری را که برای انعکاس حرف‌ها و بیان مشکلات‌شان می‌شناسند، همین فناوران است و در روز دیگر، کاغذ را رسانه‌ای از مد افتاده می‌انگارند و دل‌خوش می‌کنند به رسانه‌هایی که هنری بیش از انتشار ترجمه اخبار دیگران و حرف از گجت و گوشی ندارند.
به هر روی 14 ساله شدن این رسانه تخصصی را، به همکارانم تبریک می‌گویم. اگر چه خسته‌ایم و نحیف، اما با جان از آنچه ساخته‌ایم، تا جایی که توان داشته باشیم، محافظت می‌کنیم. حالا دیگران چه بخواهند و قدردان باشند و چه دست‌‌ها را پس پشت حلقه کنند و از وظیفه تاریخی خود در حفظ این دستاورد صنفی و صدای صنعت فاوا به سادگی بگذرند.
- ۹۸/۰۲/۲۸