فضای مجازی؛ عصای دستمان یا قاتل جانمان؟
زهرا میرخانی - سهلالوصول بودن استفاده از ابزار تکنولوژیک و جذابیتهای حضور در فضای مجازی بسیاری از افراد را ترغیب به خرید موبایلهای هوشمند و حضور در این فضاها کرده است.
کافی است یک مطالعه میدانی در دایره اطرافیان خود انجام دهیم آنگاه متوجه رسوخ تکنولوژی در میان افراد در همه ردههای سنی و حتی در مواقعی اعتیاد مادران و پدران میانسال به استفاده از این غول چراغ جادو میشویم. هر چند استفاده از ابزارهای تکنولوژیک به خودی خود نه تنها مذموم نیست بلکه امری پسندیده است ولی نکته قابل توجه اینجا است که با پیشرفت روزافزون تکنولوژی باید فرهنگ استفاده از این ابزار هم وارد زندگی شود که ظاهرا در بسیاری از موارد فرهنگسازی و استفاده درست در گامهای بعدی قرار میگیرد.
انتشار فیلمها و عکسهای خصوصی اخلاقی و غیراخلاقی افراد که منجر به هتک حیثیت آنها میشود از پررنگترین معضلات استفاده همهگیر از ابزارهای همراه است. اخبار مربوط به انتشار تصاویر خصوصی در فضای مجازی و درخواستهای باجگیری رو به افزایش است و به موازات آن اخبار خودکشی و خودسوزی دختران جوان، از همپاشیدن بنیان خانوادهها، و زورگیریهای کلان از مردم این روزها به صدر اخبار آمدهاند. نکته غمانگیز ماجرا اینجا است که افرادی که دست به چنین اقداماتی میزنند، ظاهرا نگرانی خاصی از تبعات کار خود ندارند چراکه قانون با در نظر گرفتن جریمهای حداکثر 4 میلیون تومانی و یا حبس برای 2 سال پروندهشان را مختومه اعلام میکند حال آن که آبروی ریختهشده قربانیان این حوادث نه خریدنی است و نه قابل جبران. به گفته پلیس فتا بحث هتک حرمت و حیثیت افراد در رتبه دوم بعد از جرایم با انگیزه مالی، سرقتها و برداشتهای غیرمجاز در فضای سایبری قرار دارد و این دسته از جرایم حدود 13 درصد از کل جرایم رسیدگیشده توسط پلیس فتا را به خود اختصاص داده است. آمار نگرانکنندهای است و شوخیبردار هم نیست. بنابراین همزمان با رشد تصاعدی استفاده از ابزارهای تلفن همراه و اینترنت باید آگاهسازی عمومی و نحوه تعامل و استفاده از آن را به خوبی آموزش دهیم و نکته بسیار مهمتر این که به نظر میرسد قانون باید مجازات سختگیرانهتری را در مواجهه با این افراد در نظر بگیرد تا مفری نداشته باشند. فضای مجازی به نوعی نیاز امروز جامعه است و گریزی نیست جز استفاده از آن، اما اجازه ندهیم تکنولوژی قاتل جانمان شود.(منتبع:عصرارتباط)