ITanalyze

علی شمیرانی - اشتباه است اگر فکر کنید تنها در حوزه سیاست است که هر روز پرونده، موضوع و داستان جدیدی شکل می‌گیرد.

برای مثال همانطور که در حوزه سیاست موضوع سپنتا مدتی مدیدی مورد توجه جناح‌های سیاسی و رسانه‌ها قرار گرفته، در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز یک روز ناگهان سر و کله موجود نامعلومی به نام نهنگ آبی پیدا می‌شود، یک روز بحث انسداد تلگرام و روز دیگر وعده راه‌اندازی فلان طرح و ....

این روزها در برابر دیدگاه “رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی ابزار دیده شدن و شنیده‌شدن صداها هستند”، نظریه دیگری از سوی منتقدان این دیدگاه مطرح است که “اتفاقا رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی ابزار دیده نشدن و شنیده نشدن صداها هستند!”

به عبارت دیگر همه روزه آنقدر موضوع و سوژه و همهمه در واسطه‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی پابرجاست که اصلا صدای کسی به جایی نمی‌رسد. و اگر بدانید که ایران بیشترین تعداد “خبرگزاری” (و نه سایت‌های ارایه خدمات خبری) در دنیا را دارد، شاید موضوع کمی برایتان روشن‌تر شود.

خلاصه آنکه همه روزه آنقدر سوژه و مساله درست می‌کنند و درست می‌شود که برخی اصلا یادشان می‌رود که از منتخبان خود در حوزه سیاست، اقتصاد، فرهنگ و غیره چه می‌خواستند.

در این میان اگرچه نمی‌توان نقش رسانه‌ها یا به زعم نگارنده “واسطه‌ها و بنگاه‌های ارایه خدمات خبری” که تنها به پوشش موضوعات زرد، سطحی و سفارشی می‌پردازند را نادیده گرفت، اما واقعیت تلخ آن است که فلسفه شکل‌گیری پدیده‌ای به نام بنگاه‌های ارایه خدمات خبری، اصولا همین است، یعنی ایجاد هیاهو برای تشویش اذهان عمومی و فراموشکاری یک جامعه.

پس در این خصوص کاری از کسی ساخته نیست. این بنگاه‌ها همچنان هستند و خواهند بود. در این میان اما بهترین توصیه به اندک فعالان و رسانه‌های واقعی باقی مانده در حوزه ICT آن است که برای آنکه دچار فراموشی، خستگی، سرگردانی و ناامیدی نشوید، هر چه سریع‌تر فهرستی از خواسته‌های صنفی و عمومی تهیه کرده و به کمک یکدیگر تمام انرژی، تمرکز و هم و غم خود را روی رفع یک به یک خواسته‌های آن فهرست‌ها بگذارید. وگرنه چشم به هم بگذارید، شاید وقتی به خود بیایید که 4 سال سپری شده و باید ناظر انتخابات و وعده‌های جدید باشید. آن هم بی‌آنکه به خاطر آورید اصلا چه می‌خواستید و چه شد و در این مدت سرنوشت نهنگ‌های آبی و اقیانوسی از وعده‌های رنگارنگ به کجا رسید! (منبع:فناوران)