ITanalyze

ترجمه: نسترن صائبی - منبع: نیویورک تایمز - وکیل مدافع‌های قرن هجدهم کلاه‌گیس‌هایی بر سر می‌گذاشتند که تا شانه‌هایشان می‌رسید، آدم‌هایی که در دهه 1950 عقل‌شان پاره سنگ برمی‌داشت، کیف و کلاه نمدی خاصی بر سر می‌گذاشتند و زنانی که در دهه 1980 تیپ‌های عهد بوقی می‌زدند، از اپول‌های بزرگ در لباس‌هایشان استفاده می‌کردند. این چیزها دیگر در دنیای مدرن امروزی پیش پا افتاده و گاهی مسخره به نظر می‌رسند، اما جالب‌ است که بدانید در همین دنیای امروزی و در میان کارآفرینان خیال‌پرور و بلند پرواز فناوری در سیلیکون ولی با این همه دبدبه و کبکبه، مد شده که جوراب‌های رنگی و طرح‌دار بپوشند. در سرزمینی که یونیفورم کارکنانش شلوار جین، تی‌شرت، سویی‌شرت و لباس‌های شل و وارفته است (در سیلیکون ولی) و هیچ کس را نمی‌توان با لباس‌های رسمی، کراوات و کت و شلوار یافت، این روزها پوشیدن جوراب‌های زرق و برقی بیان کننده شخصیت این آدم‌هاست. در واقع پوشیدن این جوراب‌ها مشخصه‌ای است برای نشان دادن اینکه فرد جزو جمعیت سیلیکون‌ولی‌هاست و به بیان دیگر، مثل گفتن اسم رمز برای کسانی است که تازه از راه رسیده‌اند یا می‌خواهند برسند.

شاید بهتر باشد این چیزها را از دهان کسانی که خودشان در این حوزه فعالیت می‌کنند، بشنوید. هانتر واک 38 ساله، مدیر بازاریابی محصولات یوتیوب در این مورد می‌گوید: "چند روز پیش در جلسه‌ای، متوجه شدم که افراد به جوراب‌هایم نگاه می‌کنند و تازه متوجه شدم که پوشیدن این جوراب‌ها یک علامت جهانی مثل علامت گنگسترهاست و برای همه عادی شده؛ تا حدی که خودشان پاچه‌های شلوارشان را کمی بالا می‌زنند تا جوراب‌هایشان را به خوبی به نمایش بگذارند." جالب اینجاست که خود هانتر نیز عشق پوشیدن جوراب‌های راه راه زرد و نارنجی را دارد.

خیلی‌ها می‌گویند پوشیدن این جوراب‌ها کار احمقانه‌ای است، چون از یک آدم باهوش، نوآور و با فرهنگ چنین کاری بعید است. اما خوب است این دسته افراد بدانند هنگامی که کارآفرینی در کنفرانس‌های جهانی فناوری مشغول معرفی آخرین‌ اپلیکیشن‌های خود است، بقیه زیر چشمی به جوراب‌های او نگاه می‌کنند. بعضی‌ها هم مثل مت گریوز 37 ساله، مدیر ارتباطات توییتر معتقدند که پوشیدن این جوراب‌های رنگارنگ یک تفسیر جهانی دارد: جلب توجه دیگران! خود گریوز هم جوراب‌های راه راه نارنجی و آبی را دوست دارد.

تاریخ‌نویسان مد می‌گویند: پوشیدن این جوراب‌های تو ذوق‌زن به دهه 1700 برمی‌گردد؛ یعنی زمانی که مردم جوراب‌های گلدوزی شده و با رنگ‌های عجیب و غریب می‌پوشیدند.

همزمان با مد شدن این جوراب‌‌ها، فروشندگان کالیفرنیای شمالی نیز به نفع خود از این رویه استقبال کرده‌اند و با زدن برچسب‌هایی مثل “جوراب در رنگ‌های جیغ” فناوران سیلیکون ولی را به سوی خود جلب می‌کنند. مایکل سودرلیند بنیانگذار و مدیر اجرایی یک برند سوئدی است که لباس‌های فناوری بسیاری طراحی کرده و اخیرا نیز جوراب‌هایی را با نام “جوراب‌های هپی” تولید می‌کند. وی می‌گوید: "آنها پیشگامان شماره یک جهان هستند،‌ پس نیاز به چیزهایی دارند که خود را به عنوان پرچمدار و آدم‌های باحال ابراز کنند."

همین جوراب‌های طرحدار و زرق و برقی است که کارآفرینانی چون دیک کاستولو، مدیر اجرایی توییتر (با جوراب‌های رنگی راه راه)، جیم بره‌یر، سرمایه‌گذار اولیه فیس‌بوک (با جوراب‌های قرمز و بنفش) و اوم مالیک، بنیانگذار شبکه وبلاگ‌نویسی “گیگا اومنی مدیا” را (با جوراب‌های خال خال پولکا) متمایز می‌کنند.

جالب‌تر این است که این رویه را در شبکه‌‌های اجتماعی چون Path، Instagram و توییتر نیز می‌توان دید، در جایی که حرفه‌ای‌های فناوری قوزک‌های پای خود را با جوراب‌های عجیب و غریب‌شان به نمایش می‌گذارند.

لی سیلویا، یکی از مشتریان فروشگاه‌های Sockshop در سانفرانسیسکو می‌گوید: فروش جوراب‌های رنگ جیغ، طرح‌های هندسی، صورتی و بنفش، نارنجی و مشکی و با طرح‌های خرس و نینجا بسیار افزایش یافته است. البته بعضی از این جوراب‌ها مثل جوراب‌های هپی، با طرح هکرهای ناشناس (Anonymous) و پل اسمیت، طراح مد از همه محبوب‌ترند و از 12 تا 40 دلار قیمت دارند.

ناگفته نماند که جوراب‌‌های سیلیکون‌ولی همیشه مد روز نبوده‌اند. مثلا مارک زوکربرگ صندل‌های جلو بسته آدیداس را یک زمانی مد کرد و با همان صندل‌ها نیز در فهرست “بدلباس‌ترین فناوران جهان" قرار گرفت. یا سرگئی برین، بنیانگذار گوگل نیز به ندرت پیش می‌آمد که بدون کفش‌های پلاستیکی پنج انگشتی‌ مسخره‌اش از خانه

بیرون برود.

جوی فلاین 24 ساله، طراح محصولات فیس‌بوک که جوراب‌هایی با طرح گل‌های نارنجی و گوزن قرمز رنگ می‌پوشد، می‌گوید: "می‌توان گفت که جمعیت سیلیکون‌ولی شلوار ورزشی و سویی‌شرت می‌پوشند، ولی با جوراب‌های رنگارنگ‌شان واقعا باحال می‌شوند."

تراویس کالانیک 35 ساله، بنیانگذار و مدیر اجرایی سرویس درخواست تاکسی بلادرنگ Uber در شرکتی که قبلا در آن کار می‌کرد و نرم‌افزارهای آن شرکت را به کسب‌وکارهای مختلف می‌فروخت، جوراب‌هایی به پا می‌کند که روی آنها حروف چاپ شده است. او می‌گوید: "زمانی که با مدیران شرکت‌های فورچون جلسه داشتم، شروع به پوشیدن این جوراب‌ها کردم و دوست داشتم که با جوراب‌هایم به همه نشان دهم که من عشق مهندسی کامپیوتر دارم."

برای بعضی از سیلیکون‌ولی‌ها مثل فلاین از فیس‌بوک، واک از یوتیوب و گریوز از توییتر که کور رنگی دارند، جوراب‌های رنگی خیلی معنایی ندارد و به همین دلیل بیشتر جوراب‌های بیرنگ و یا همه رنگ می‌پوشند.

برای بعضی‌ها نیز پوشیدن این جوراب‌ها، اعتماد به نفس‌شان را در محیط کاری بالا می‌برد. مثلا اندرو تریدر 42 ساله و سرمایه‌گذار سیلیکون‌ولی معتقد است: "زمانی که جوراب‌های رنگی می‌پوشد، در جلسات با اعتماد به نفس بیشتر پایش را روی پای دیگرش می‌گذارد؛ در غیر این صورت پاهایش را زیر میز قایم می‌کند."

ناگفته نماند که بعضی هم برای پوشیدن این جوراب‌ها با همسرشان مشکل پیدا می‌کنند، چون آنها دوست ندارند که شوهرشان با کفش‌های سبز جوراب‌های صورتی به پا کند.
منبع : دنیای اقتصاد