علی شمیرانی - پرده‌های نمایش بالا می‌رود. تعدادی رسانه وابسته یا کرایه‌ای، نقش نورافکن‌های سالن نمایش را بازی می‌کنند تا حواس‌ها صرفا پرت کاری باشد که کارگردان از آنها خواسته است.
بیرون سالن هم برخی رسانه‌ها و گروه‌ها و کانال‌های تلگرامی نقش دادزن را بازی می‌کنند تا توجه مخاطبان بیشتری را به محل و موضوع نمایش جلب کنند.
در هر پرده از نمایش نیز بازیگران روی صحنه می‌آیند تا نقش تعریف شده را بازی کنند.
یکی نقش یک مسوول دلسوز را بازی می‌کند که بازیگر مقابلش به عنوان خبرنگار پرسش‌های از قبل هماهنگ شده را بپرسد و او نیز همچون دن کیشوت، حماسه‌سرایی می‌کند و از غول‌هایی نامریی می‌گوید که یک به یک آنها را از پای درآورده و همچنان سرگرم جنگ خیالی با آنهاست.
یک بازیگر دیگر هر از گاهی روی صحنه می‌آید و گویی استند‌آپ کمدی اجرا می‌کند و هر ادایی از خود در می‌آورد تا بخشی از مخاطبان را پای نمایش حفظ کند و کم مانده روی صحنه عریان شود.
در بخش دیگری از نمایش، سکوی قهرمانی و بساط یک همایش تدارک دیده شده و بازیگران به عناوین مختلف از یکدیگر تقدیر می‌کنند و مدال و منصب و القاب به هم اهدا می‌کنند.
در سالن نمایش و در بخش تماشاچی‌ها نیز همچون برخی کنسرت‌ها که چند ردیف اول را دوستان و خودی‌ها پرکرده‌اند، عده‌ای هم هستند که پول (بخوانید وام و رانت و تسهیلات) می‌گیرند که کف بزنند، هورا بکشند، احسنت بگویند و پای دروغ‌ها و مزخرفات لایک بزنند و زنده باد و خسته‌نباشید بگویند.
آری! این صحنه نمایش و خیمه‌شب‌بازی تلخی است که در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات به راه افتاده و اگر شما هم که این متن را می‌خوانید، همین برداشت و احساس مشابه را دارید، بدانید که تنها نیستید و بسیارند کسانی که با حیرت و تاسف شاهد این معرکه‌گیری هستند.
متاسفانه، صنعت فاوا مدتی است که پیشران لودگی در کشور شده است؛ البته به واسطه وجود انگشت شماری که بر این باورند که بدنامی بهتر از گمنامی است.
این عده قلیل اما تنها در حال هزینه برای سیراب‌کردن شهوت دیده‌شدن و انحراف افکار عمومی از ناکارآمدی‌ها نیستند، آنها به شکلی هدفمند باعث حذف، بیرون رفتن، سکوت و حاشیه‌نشینی بسیاری از شرکت‌ها، سرمایه‌ها، دلسوزان و کارشناسان واقعی در این عرصه شده‌اند.
مخلص کلام اینکه اگر شما هم از این نمایش تلخ و طولانی خسته شده‌اید، نباید میدان را برای تداوم این وضعیت خالی کنید و بدانید هر کس در هر رده و با هر ابزاری به سهم خود مسوول و اثرگذار است و باید پیگیر مشکلات و مطالبات واقعی باشد.
به قول معروف، چو بیشه تهی ماند از نره شیر/ شغالان درآیند آن‌جا دلیر.
(منبع:فناوران)
- ۹۹/۰۳/۱۷