ITanalyze

علی شمیرانی - کشور ما موقعیت خاصی دارد و طعم تلخ جنگ، توطئه، تحریم‌ها و آخرین راهکارهای تهاجمات سایبری را چشیده و به همین جهت همواره در نوعی حالت بیداری و آماده باش به سر می‌برد.

لذا این فرض که متولیان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران حوزه فضای سایبری ایران با فرصت‌ها و تهدیدهای این عرصه و امواج کوچک و بزرگی که به شکل پیوسته کشور ما را در می‌نوردند، بیگانه و بی‌تفاوت هستند، قطعا نادرست است.

اما آنچه گاه موجبات نگرانی می‌شود، نه در حوزه فکر و اندیشه، بلکه سرعت عمل و اجرا است. ما همچنان بدون نقشه راه و استراتژی کلان، به کندی، در مواردی با اختلاف نظر و در بسیاری اوقات با موازی‌کاری "عمل می‌کنیم". نکته اینجاست که نمی‌توان به جای "عمل می‌کنیم" از عبارت "پیش می‌رویم" استفاده کرد، چون در موارد زیادی گاه شاهد اقداماتی هستیم که اگرچه در نگاه نخست عملی در حال وقوع است اما این عمل لزوما پیشرفت محسوب نمی‌شود.

از این روست که با وجود نهادهای متعدد، بودجه کافی، کارشناسان و مدیران مجرب، جلسات گوناگون و انواع و اقسامی از همایش‌ها و نمایش‌ها و افتتاحات، اگرچه نمی‌توان کسی را متهم به بی‌تفاوتی و بی‌عملی کرد اما همچنان شاهد گشایش‌های زیربنایی و اساسی متناسب با این پتانسیل‌ها که به نوعی ریل‌گذاری برای پیشرفت نیز در این عرصه محسوب می‌شود، نیستیم.

موضوع دیگر آنکه بسیاری از اقدامات در حوزه فضای سایبری با وجود مشکلاتی که ذکر شد، عموما نه از جنس کلان و راهبردی که از جنس سلبی یا ایجابی و آن هم در واکنش به رویدادهایی است که همه روزه پدید می‌آید یا به کشور تحمیل می‌شود. اگرچه حتی بهترین استراتژیست‌های دنیای سایبری نیز با قاطعیت نمی‌توانند همه چیز را از قبل پیش‌بینی کنند، اما زمانیکه صحبت از منافع ملی می‌شود، واکنش‌های مقطعی دیگر لزوما راهکار محسوب نشده و جنبه مسکن‌گونه پیدا می‌کنند که هر روز ما را از گودالی خارج کرده و به گودال یا چاه جدیدی رهنمون می‌کند و این چرخه را پایانی نیست.

از این رو خلاء رویکردهایی کلان و البته یکسان در فضای سایبری به شدت محسوس است تا به جای مساله‌محوری شاهد استراتژی‌محوری باشیم. - منبع:فناوران