ITanalyze

علی شمیرانی - افرادی که سابقه بالایی در عرصه ارتباطات داشته و در طول سال‌های کار خود هم در جایگاه روابط عمومی و هم در جایگاه روزنامه‌نگار فعالیت کرده‌اند، به خوبی درد هر دو طرف فعال در این عرصه را می‌دانند و درک می‌کنند.

یکی از شرح ماموریت‌های روابط عمومی در عین تامین منافع سازمانی خود، بسترسازی و تسهیل‌ دسترسی روزنامه‌نگاران به مسوولان و کمک به جلوگیری از انباشت پرسش‌ها و ابهامات است.

روزنامه‌نگار نیز حسب شغل و ماموریت محوله از سوی رسانه‌اش همواره به دنبال یافتن پاسخ پرسش‌های خود است. اما با وجود گذشت سال‌ها از نهادینه شدن شغل و حرفه‌ای به نام روابط عمومی و روزنامه‌نگاری در ایران، همچنان شاهد بروز تنش‌هایی هستیم که نه تنها غیرضروری است بلکه زیان‌بار نیز هست.

حوزه ICT نیز از این قاعده مستثنا نیست و کم نیستند مدیرانی که اگرچه مسوولیت مهم روابط عمومی را به دوش می‌کشند، اما سابقه تحصیلی و حرفه‌ای مرتبط ندارند و یا وظایف توامانی دارند که هرازگاهی موجب بروز تنش‌های غیرضرور می‌شود.

البته ریشه این مشکل را باید در جای دیگر جست و به هر حال مدیران روابط عمومی از سوی عالی‌ترین مقام هر دستگاه منصوب می‌شود و لذا هرگونه توفیق یا کاستی به پای ایشان نیز نوشته می‌شود.

اما بد نیست حال که کشور در فضای انتخاباتی است، بدبینانه‌ترین فرض را در نظر بگیریم که برخی خبرنگاران به واسطه برخی وابستگی‌های سیاسی، قصد طرح پرسش‌هایی کاملا جهت‌دار دارند. اتفاقا اینجاست که هنر و توانمندی روابط‌عمومی‌ها بیش از پیش نمایان می‌شود. در چنین وضعی آیا راه‌کار مدیریت یک سازمان و نهاد ، حذف و سانسور نمایندگان برخی رسانه‌ها است؟ آیا راه حل در دسترس قرار ندادن مدیران دستگاه‌ها است؟ آیا راه حل ممنوع المصاحبه کردن مدیران دستگاه‌ها تا اطلاع ثانوی است؟

پاسخ قطعا منفیست. واقعیت آن است که آثار کار ضعیف مدیران روابط عمومی، که عمدتا از چشم مدیران اصلی و ارشد یک نهاد پنهان نگاه داشته می‌شود، گاه شاید تا سال‌ها به روابط یک نهاد و رسانه‌ها آسیب بزند.

حال آنکه مدیران روابط عمومی با تجربه و توانمند از سال‌ها قبل و با دوراندیشی، آمادگی سازمان و مدیران را برای تمام ایام و اوقات سال حفظ می‌کنند و با ایجاد رابطه دوستانه و در عین حال حرفه‌ای، مانع انباشت مسایل و حواشی اطراف نهادهایی که در آن مسوولیت دارند، می‌شوند. پر واضح است که راه‌کار گریز از پاسخ، سانسور و حذف نمایندگان رسانه‌ها نه تنها در کوتاه مدت جوابگو نیست بلکه در بلند مدت به واسطه تغییر جایگاه خبرنگاران در رسانه‌های مختلف می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات بزرگتر شود.

مخلص کلام اینکه "چالش کهنه اشتباه" رودررویی روابط عمومی‌ها و روزنامه‌نگاران، یک فهم اشتباه هست و تمام گره‌ها با دست به راحتی باز می‌شود.(منبع:فناوران)