چطور رمزعبور اپلیکیشن‌های کاری را ذخیره کنیم؟
ابزارهای مشارکتی آنلاین در کنار مزایای آشکارشان همچنین خطراتی نیز در پی دارند. به عبارتی دیگر، افزون بر خطراتی که تا حد زیادی مختص ابزارهای مشارکتی است آن‌ها همچنین خطری شناخته‌شده و قدیمی‌تر را نیز افزایش می‌دهند: بله منظورمان همان نشتی‌های اطلاعات محرمانه است. دلیلش هم این است که چنین سرویس‌هایی برای لاگین، رمزعبور می‌خواهند و از این رو تعداد رمزعبورهایی که مورد نیاز هر کارمندی است به طور فاحشی افزایش پیدا می‌کند. این روزها، هر عضو تیمی دست‌کم به دسترسی به ایمیل سازمانی، برنامه پیام‌رسان فوری و سیستم مدیریت پروژه نیاز دارد. برخی کارمندان نیاز دارند به ابزارهای مدیریت وبسایت و اکانت‌های رسانه اجتماعی سازمانی (که معمولاً تعدادشان بیش از یکی است) دسترسی داشته باشند. برخی سر و کارشان با آگهی‌های تبلیغاتی است؛ یعنی نیاز دارند به ابزارهای مدیریت آگهی رسانه‌های اجتماعی دسترسی داشته باشند. برخی هم کارشان گرافیک و برخی دیگر سوابق حسابداری زیر دستشان است. در اصل، شرکتی مدرن ممکن است در سرویس‌ها و اپ‌های کلود مختلفی اطلاعات محرمانه‌ی زیادی داشته باشد. و هر قدر هم که کسب و کار کوچک‌تر، اکانت‌هایی که یک فرد ممکن است مجبور باشد مدیریت کند بیشتر. گرچه استفاده از یک رمزعبور واحد یا انواع مختلفی از یک رمزعبور وسوسه‌انگیز باشد اما تحت هیچ شرایطی نباید تن به چنین کاری دهید.
استفاده از یک رمزعبور واحد برای تمامی سرویس‌ها چه ایرادی دارد؟
این توصیه که هر جایی از یک رمزعبور واحد استفاده نکنید چیز تازه‌ای نیست. این مسئله اهمیت خود را در گذار زمان از دست نمی‌دهد؛ در حقیقت تازه دارد حادتر هم می‌شود. آیا تا به حال نام پروژه‌ی [1]Have I been pwned به گوشتان خورده است؟ همانی که اطلاعات محرمانه‌ی لاگین را در نشتی‌های اطلاعاتی چک می‌کند؟ شما میتوانید از آن برای پی بردن از این مسئله آیا رمزعبورتان نشت شده است یا نه استفاده کنید. همین الان که این مقاله در حال نگارش است، تعداد اکانت‌ها در پایگاه‌های اطلاعاتی این وبسایت نزدیک به 10 میلیون شده. این سرویس تنها آن دسته از پایگاه‌های اطلاعاتیِ اکانت‌های نشت‌شده را استفاده می‌کند که به طور عمومی قابلیت دسترسی دارند. این یعنی مجرمان سایبری با دسترسی به این نوع اطلاعات (نه تنها از منابع باز که همچنین از بوردهای پیام هکر روی دارک‌نت) احتمال می‌رود به مجموعه‌های بسیار بزرگ‌تری نیز دست پیدا کنند؛ بدین‌معنا که با انتخاب تارگت –یعنی گرفتن آدرس ایمیلِ آن، که اکثر موارد برای لاگین نیز همین است- مجرم سایبری می‌تواند سایر پسوردهایی را که مربوط به همان آدرس است و نشت هم شده پیدا کند. اگر هکر متوجه شود کارمندی از همان پسورد برای تمامی سرویس‌ها استفاده می‌کند و یا الگوی استفاده‌شده برای رمزعبورهای مختلف را شناسایی نماید آنوقت که فهمیدن اینکه قربانی با کدام سرویس‌های دیگر ثبت‌نام کرده برایش می‌شود درست عین آب خوردن. بسیاری از سرویس‌های وبی می‌توانند به آن‌ها در این کار کمک کنند.
چرا نوشتن رمزهای عبور روی sticky noteها ایده‌ی بدی است؟
استفاده از یک پسورد خطرناک است و گنجایش مموری شما هم محدود؛ بنابراین واضح است که به روشی برای امن و قابل‌بازیابی نگه داشتنِ رمزهای عبور خود نیاز خواهید داشت. برگردیم به همان ماجرای نوشتن رمزهای عبور روی sticky noteها. این روزها ما معمولاً تأکیدمان روی خطری است که از جانب بازدیدکنندگان معمولی یا همکارانتان شما را تهدید می‌کند؛ آن‌ها ممکن است رمزعبورهای شما را پیدا کنند. تازه سلفی‌ها هم بُعد دیگری از خطر را با خود در پی دارند. وفور پلت‌فرم‌های دیجیتالی و شبکه‌های اجتماعی که در آن‌ها شما میتوانید عکس یا ویدیو نشر دهید باعث شده تا افراد همواره از خود عکس بگیرند، مدل موی جدید خود را در معرض نمایش بگذارند یا برای پوشیدن لباسی خاص یا رفتن به محلی شیک فخر بفروشند. حتی اگر این کار را نمی‌کنید، اگر فقط عاشق سلفی گرفتن هستید حواستان باشد که اگر فرضاً سلفی‌ای را در محل اداره خود بگیرید، همکارانتان، نمایشگر کامپیوترهایشان، کاکتی‌شان[2] و رمزعبورهایی که دارند ممکن است در عکس شما بیافتد. افزون بر این، بسیاری از شرکت‌ها اکنون از فعالیت‌های اداری خود عکس می‌گیرند در کانال‌های اداری خود نیز نشرش می‌دهند. این عکس‌ها و ویدیوها همچنین ممکن است حاوی اطلاعات حساس نیز باشند.
راهکارهای امنیتی برای ذخیره امن رمزعبورها
دفترچه یادداشت هم چندان کمی از sticky note ندارد؛ هرگز نمی‌دانید چه زمانی در سلفی‌ها عکسشان می‌افتد. به همین خاطر است که توصیه می‌کنیم از بسته‌های مدیریت کلمه‌ی عبور استفاده کنید. این محصولات در حقیقت تعداد رمزعبورهایی را که نیاز دارید در خاطر بسپارید به یک عدد کاهش می‌دهد و شما میتوانید همان یک عدد رمزعبور مادر را کاملاً پیچیده انتخاب کنید. فقط مطمئن شوید آن را جایی دیگر استفاده نکنید. حدود یک هفته‌ی پیش نسخه‌ی جدیدی از Kaspersky Small Office Security را منتشر کردیم؛ راهکاری که به طورخاص برای تأمین نیاز کسب و کارهای کوچک طراحی شده است. در این نرم‌افزار برای هر کامپیوتر محافظت‌شده لایسنس‌های Kaspersky Password Manager دارد و نه تنها اطلاعات محرمانه و سایر اطلاعات حساس را به طور امن ذخیره می‌کند که همچنین برای سرویس‌ها و اپلیکیشن‌ها نیز رمزعبورهای پیچیده‌ای تولید می‌کند.
[1] وب‌سایتی است که با ارائه ایمیل به آن، کاربران می‌توانند متوجه در معرض دسترسی قرار گرفتن حساب خود در حملات سایبری شوند.
[2] ابزار منبع‌بازِ گرافیکی نظارتی شبکه‌ی مبتنی بر وب
منبع: کسپرسکی آنلاین
تنظیم: روابط عمومی شرکت ایدکو (توزیع کننده محصولات کسپرسکی در ایران)
- ۹۹/۰۳/۲۷