کاسبی در تحریم
سهیل مظلوم * - به مناسبت آغاز سال 95 در شانزدهم فروردینماه آن سال، طی مطلبی در روزنامه فناوران خطاب به دکتر واعظی، وزیر وقت ارتباطات و فناوری اطلاعات یادآور شدم یکی از خطراتی که پس از توافق برجام حوزه فاوا را تهدید میکند، سراب حضور شرکتهای طراز اول خارجی در اجرای پروژههای فاوا است.
در آن مطلب همچنین یادآور شدم که احساس پولداری دولتیان و شبهه احساس تشنگی حضور این شرکتها در بازار ایران موجب میشود که نسبت به همکاری و هماهنگی با شرکتهای ایرانی در انتقال تکنولوژی روز دنیا به کشور غفلت شده و در نتیجه پولهای حاصل از برجام که به خزانه واریز میشود، نصیب شرکتهای درجه 3 خارجی که احتمالا دارای دلالانی قهار هستند شده و غیر از مشتی تجهیزات تکنولوژی روز دنیا چیزی وارد کشور نشود.
اینکه این مسیر طی شد یا نه موضوع این نوشتار نیست، بلکه ذکر این نکته است که ذات دولتها صرف هزینههای هنگفت برای بهدست آوردن نتایج کوتاهمدت است و این مهم در دورانی که کشور در تحریم نبوده یا وضعیت فروش نفت در رونق باشد، بیشتر خود را نشان خواهد داد.
بر این اساس طبق یک روند تاریخی، پیشرفت شرکتهای ایرانی هم عمدتا در زمانی بوده است که یا کشور در جنگ بوده، یا تحریم یا در دوران ارزانی قیمت نفت.
متاسفانه یا خوشبختانه امروز هم یکی از همان ایام است. کمبود منابع مالی در دولت کاملا مشهود و حضور شرکتهای خارجی نیز تقریبا ناممکن است، اما نیاز کشور به تکنولوژی روز و رفع مسایل و مشکلات آن با کمک فاوا و اقتصاد دیجیتال اجتنابناپذیر است.
حال چه باید کرد؟ باید تسلیم شرایط شد و بهطور روزمره شاهد تعطیلی یا کوچک شدن شرکتها بود؟ از سال 90 و در آستانه تحریمهای قبلی بر اجرای پروژهها با روش PPP تاکید داشته و منادی آن بودهام، لذا راه برونرفت از این وضعیت واگذاری پروژهها به شرکتها بدون استفاده از بودجه و امکانات دولتی است. تجربه یک سال و اندی اینجانب در همکاری وزارت راه و شهرسازی با کنسرسیوم سپندار برای اجرای طرح اخذ الکترونیکی عوارض در آزادراههای کشور نشان داده که این امر شدنی است.
البته نگاه بلند و سعه صدر مدیران ارشد دولتی وزارت راه، افراد تصمیمگیر در پروژه و همراهی و همدلی و گذشت شرکتهای عضو کنسرسیوم زمینههای اجرایی شدن آن را فراهم کرده است.
از وزیر محترم ارتباطات و رییس محترم سازمان نظام صنفی رایانهای کشور میخواهم که در سال 98 تمرکز خود را بر اجرای پروژههای زمینمانده، با روش PPP معطوف کنند تا هم از ریزش شرکتها جلوگیری شود و هم بتوان معضلات اساسی کشور را که جز از طریق فاوا قابل حل نیست با این روش به سامان برسانند.
کلام آخر اینکه اگر تحریم برای کشور تهدید است میتوان با استفاده از راهکارهای هوشمندانه آن را به فرصت تبدیل کرد. اگر تحریم باعث کاهش بودجه دولت شده و کاسبیها کساد است، با استفاده از روش مشارکت عمومی بهخصوصی میتوان به کاسبی در تحریم پرداخت.
*مدیرعامل شرکت سپندار
(منبع:عصرارتباط)
- ۹۸/۰۱/۱۶