گیمنت در ایران ، انحراف از استاندارد
کتایون مصری
یک اتاقک سه در چهارمتر، شش میز و صندلی و کامپیوتر و بیش از 13 نوجوان و جوان که به صفحه مونیتورها خیره شدهاند و در حالی که فقط مفاصل انگشتانشان حرکت میکند، گاهی به یکباره فریاد میزنند و گاهی هم بعضیشان ناسزا میگویند. اینجا یک گیمنت است.
مشتریان آن 13 تا 25 سالهاند، برای بازی نیاز نیست خیلی هزینه کنیم، چون محیط پسرانه است پس شاید بعضی حرفها که نباید بر زبان بیاید، هیچ آقابالاسری هم موجود نیست و ....
از زمانی که اولین گیمنت کشور سال 79 مجوز گرفت تا حالا که 9 سال گذشته، گیمنتها به یکی از مراکز گذران اوقات فراغت پسران تبدیل شدهاند، ولی متاسفانه روند قانونی اخذ مجوز از سوی گیمنتداران به نتیجه نرسیده و در حال حاضر بیشتر از 60 درصد گیمنتها بدون مجوز فعالیت میکنند.
حضور در گیمنت برای جوانان و نوجوانان فینفسه قابل نقد نیست، چرا که این مراکز حتی به طور پیشرفتهای در سایر کشورها هم وجود دارد، اما عملکرد گیمنتها در ایران با توجه به شرایط موجود، قابل تامل است: بازی در گیمنت، آن هم در جمع دوستان همسن و سال یکی از راههای تعامل نوجوانان و جوانان است حتی رقابت و کری خواندن بین نوجوانان عامل نشاط و پویایی است، بازی رایانهای هم به صرف رایانهای بودن نمیتواند مضر باشد؛ چرا که در بیشتر موارد عامل بروز خلاقیتهاست؛ اما هیچ چیز به این نکات ختم نمیشود، متاسفانه گیمنتها از مسیر پیشبینی شده خارج شدهاند، در حالی که تصور میرفت از ابتدای دهه 80 گیمنتها از پوشش اتحادیه ورزشی خارج شوند، اما هماکنون که بیش از 5000 گیمنت فعال است، مسیر ساماندهی به طور کامل طی نشده است؛ هرچند نیروی انتظامی و اداره اماکن تلاش کرده تا بیشترین نظارت را بر این مراکز داشته باشد، ولی تا وقتی اتحادیه صنفی مشخصی بر عملکرد این گیمنتها نظارت نکند، همچنان شاهد رشد بدون مجوز آن خواهیم بود.
چنانچه افرادی که به طور قانونی برای راهاندازی یک گیمنت اقدام میکنند، ممیزی نشوند، سلامت داخلی این مراکز هم در معرض خطر خواهد بود، به طوری که پژوهشی از سوی دو دانشجوی دانشگاه تربیت مدرس نشان میدهد که نزاع و قمار و فحاشی از جمله جرایم جاری در گیمنتهاست و با توجه به سن حساس جوانان و نوجوانان مراجعهکننده که معمولا خطرپذیر، خودمختار، هیجانی و البته تاثیرپذیرند، این اماکن در معرض آسیبهای جدی قرار دارند. از سوی دیگر، گیمنتها معمولا مهمان طیف سنی 13 تا 25 سالهاند یعنی افرادی با بیش از 10 سال اختلاف سن که به طور قطع با ویژگیهای روانی، اجتماعی و خانوادگی متفاوتی روبهرویند و نمیتوان انتظار داشت نوجوان 14 سالهای ساعتها کنار جوان 23 سالهای بنشیند و از او تاثیر نپذیرد!
بنابراین با شروع فصل تابستان و اوقات فراغت که معمولا جمع زیادی از نوجوانان و جوانان از بیبرنامگی رنج میبرند، گیمنتها نیازمند نظارت بیشتری هستند؛ نظارتی که صرفا به حوزهنیروی انتظامی محدود نیست، بلکه مشارکت خانوادهها و بخصوص پدران نیز در شناسایی و آگاهی دادن به نوجوانان و جوانان در کاهش آسیبپذیری این قشر موثر است.
منبع : جام جم
- ۸۸/۰۴/۱۴