آیا واقعا امسال نسل چهارمی می‌شویم؟
امیر احدی – سرنوشت ارایه خدمات نسل پیشرفته موبایل در کشور ما شباهت زیادی به وضعیت اینترنت دارد. در حالیکه دنیا به سرعت در حال گذار از اینترنت تلفنی بود در کشور ما تنها اپراتور موجود یعنی شرکت مخابرات ایران از ورود به این عرصه برای چند سال محروم شده و در عوض چند شرکت جدید آمدند تا از انحصار زمانی ایجاد شده بهره‌برداری کنند.
کمی بعد هم محدودیت سرعت اینترنت برای کاربران خانگی در نظر گرفته شد. نتیجه این دو تصمیم حالا پیش روی همه است. ما در زمره کشورهای جنگ زده و جهان سومی از نظر کیفیت، کمیت و قیمت دسترسی به اینترنت در دنیا هستیم. حالا خود گره‌ای بر اینترنت کشور زده‌ایم که باز کردن آن زمان و انرژی زیادی می‌برد.
در مورد تلفن همراه نیز عینا از همین سیاست و رویکرد استفاده شد. به این ترتیب که دو اپراتور قالب کشور از ارایه خدمات نسل 3 و 4 موبایل که می‌توانست منافع زیادی هم برای دولت، هم اپراتورها و هم مردم ایجاد کند منع شدند. در عوض یک مجوز جدید برای اپراتوری جدید صادر شد تا خدمات نسل 3 ارایه کند. به هر ترتیب اوضاع همانگونه که به وضوح قابل پیش‌بینی بود پیش نرفت، در نتیجه دولت قبل دوره انحصار این اپراتور را تمدید کرد تا کشور نیز از ورود به باشگاه کشورهای نسل پیشرفته موبایل برای چند سال دیگر عقب بیفتد.
دولت جدید اما مدعیست که قصد ادامه همین مسیر را نداشته و وعده ارایه مجوز نسل 3 و 4 در کشور را داده است. وعده‌ای که تا تحقق آن حدود 100 روز بیشتر نمانده، اما آیا واقعا وزارت ارتباطات قصد ارایه این مجوزها را دارد؟
در این خصوص هر چه بیشتر زمان می‌گذرد ابهامات و پرسش‌های بیشتری نیز مطرح می‌شود. از جمله آنکه آیا پیوست مهم فرهنگی عرضه خدمات نسل 3 و 4 در کشور تدوین شده است؟ آیا وزارت ارتباطات تا ارایه مجوز فنی مسوولیت داشته و به باقی مسایل ورود نخواهد کرد؟ آیا با شروطی که وزارت ارتباطات برای دو اپراتور اصلی کشور گذاشته موافقت شده است؟ آیا برگزاری یک مزایده که گفته می‌شود شاید حتی یک اپراتور جدید هم در آن حضور یابد، مقدمات و تشریفاتی نیاز ندارد؟ در صورت دعوت از اپراتور جدید برای ارایه خدمات نسل 4، چه تضمینی وجود دارد که کشور با سرنوشتی مشابه آنچه برای اینترنت و نسل 3 رخ داد مواجه نشد؟ آیا این تحول مهم یک هفته مانده به سر رسید برگزاری اعلام خواهد شد؟
اگر همه چیز مطابق زمان‌بندی و پیش‌بینی‌های انجام شده و نشده پیش نرفت، تکلیف چیست؟ آیا همه اینها خرید زمان بیشتر است؟ به فرض که راس زمان مقرر همه چیز درست پیش رفت و مجوز ارایه خدمات پیشرفته موبایلی به اپراتورهای اصلی کشور داده شد، در آن صورت آیا از فردای آن روز کشور نسل سوم و چهارمی می‌شود؟ آیا فرد یا نهادی مسوولیت فرصت سوزی و عقب‌ماندگی‌های کشورمان از فرصت‌های کاری و شغلی نهفته در فناوری‌های نوین را به عهده خواهد گرفت؟
اینها پرسش‌های بی پاسخی است که در وهله اول وزیر ارتباطات و معاون رگولاتوری او باید پاسخ‌گوی آن باشند.
- ۹۳/۰۲/۲۰