ITanalyze

موبنا - فرشید رضایی - دوم آذرماه سال جاری بود که کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات در نود و هفتمین جلسه خود آیین‌نامه تعاملی شرکت‌های مخابراتی با شرکت‌های ندا را به تصویب رساند.

اگرچه هدف اصلی تدوین آیین نامه مذکور رفع و رجوب مسایل و مشکلات لاینحل میان شرکت مخابرات و شرکت های ندا بود، اما در پس این رفع اختلافات مسایل مهم دیگری نیز مستتر بود. از جمله آن که برآیند آیین نامه مذکور در صورت اجرای موفق و بدون اشکال، تسریع در توسعه اینترنت کشور است.

به این مفهوم که در این آیین نامه مقرر شده در بازه زمانی مشخصی مخابرات می بایست پاسخ لازم جهت توانایی یا ناتوانی ارایه زیرساخت فنی به شرکت های خصوصی را اعلام کند. به این ترتیب چنانچه هر گونه اختلالی در فراهم آوردن بسترهای فنی ایجاد شود، بخش خصوصی خود امکان ایجاد زیرساخت را خواهد داشت.

از سوی دیگر بخش خصوصی هم تعهداتی به اصلی ترین بخش اینترنت کشور یعنی مصرف کنندگان دارند. شاید در نگاه اول کمی آرمانگرایانه به نظر آید اما بر اساس این آیین نامه شرکت های خصوصی موظف به ارایه خدمات مورد نیاز کاربران ظرف سه روز شده اند.

مخابراتی ها نیز محدودیت های گذشته در ورود به اینترنت پرسرعت را نداشته و فضای عرضه این خدمات به موجب آیین نامه تعاملی رقابتی تر شده است.

بدیهی است ورود این آیین نامه به فاز اجرایی، با تمام مشکلاتی که مواجه خواهد شد، بسترساز و فراهم آورنده زیرساخت های لازم برای توسعه اینترنت کشور خواهد شد، اما آنچه در این میان مایه نگرانی است، عدم اجرا یا هرگونه کندی و سستی در اجرای آیین‌نامه تعاملی شرکت‌های مخابراتی با شرکت‌های ندا است.

در حال حاضر کشور از بابت عدم توسعه یافتگی اینترنت متناسب با نیاز عمومی و کاربران، با مشکلاتی مواجه است که از آن جمله می توان به کم بودن ضریب نفوذ، کیفیت پایین، قیمت بالا و پشتیبانی نامناسب در ارایه خدمات اینترنت اشاره کرد.

از این رو پرواضح است، مشمول شدن آیین نامه مذکور به مرور زمان از سوی شرکت های مخابراتی، شرکت های ندا و بالاخص سازمان تنظیم مقررات که وظیفه تنظیم بازار را به عهده دارد، پذیرفته نیست.