ITanalyze

20 سال قبل حدود سال 73 بود که کشور تازه در حال رفع مشکلات ناشی از 8 سال جنگ بود که استارت برگزاری الکامپ یکم زده شد. روز اول برگزاری نمایشگاه خب مثل این روزها که نبود خارجی‌ها هم بودند، شرکت سهامی نمایشگاه‌ها هم آمد و گفت این که نمیشه نمایشگاه ما خیلی مفت در میاد برای خارجی‌ها، پس ما دو نرخ ارزی و ریالی تعیین می‌کنیم که از خارجی‌ها بیشتر بگیریم.

درست مثل همین کاری که این روزا هتل‌های کشور می‌کنن و تا چشمشان به چشم چشم‌آبی‌ها می‌افته، همه چیز ضرب در سه می‌شه. خارجی‌ها هم از همه جا بی‌خبر، فکر می‌کنند ترجمه فارسی همان قیمت هتل‌ها هست و در دلشان هم می‌گویند چه جالب نرخ هتل‌های ایران دست کمی از اروپا و آمریکا ندارد و خلاصه کلی کلاس ما ایرانی‌ها بالا می‌ره و فکر می‌کنن ماها خیلی پولداریم.

القصه برگردیم به همان نمایشگاه بیست سال قبل الکامپ. خلاصه نمایشگاه دو نرخی می‌شه از همون سال و خارجی‌ها گرونتر براشون آب می‌خورد. حالا بعد از اون سال‌ها دیگه خبری از چشم‌آبی‌ها که هیچ خبری از چشم بادامی‌ها هم نیست که ما برویم نمایشگاه و بگوییم، هلللو هاوار یو، بعد هم بگوییم پلیز گیو می کاتالوگ! خارجیه هم یه پلاستیکی، خوراکی چیزی می‌داد دستمون و ما هم کیف می‌کردیم که جنس خارجه‌ای گرفته‌ایم. هییی یادش به خیر!

بگذریم جوون بودیم و نادون و خارجی ندیده دیگه. حالا اما دیگه سالهاست که خارجی‌ها رفتن، اما قیمت‌هاشون مونده! این موضوع هم کلی دست خیلی‌ها رو باز گذاشت. حالا میگن خب شما خودت خارجی نیستی اما برای خارجی‌ها که کار می‌کنی دیگه، پس دلار رو رد کن بیاد وگرنه خودتو اموالت با هم دیگه توقیف می‌شید و اگه پول ندین برای همیشه باید به فکر یه سرپناه یه گوشه کنار نمایشگاه بین المللی باشید. تازه یه سالی یادمه در دستشویی‌ها رو هم بستن که خب می‌تونید درک کنید بعدش چی شد!

فکرتون جای بدی نره همه رفتن سریع پول دادن که در دستشویی‌ها باز بشه!

از اون سال‌ها کلی گذشته و کار هم به بستن در غرفه‌ها و دستشویی‌ها نکشیده و خیلی‌ها نالان آمده‌اند و نالان نیز از نمایشگاه رفته‌اند. فقط من موندم که چرا خب با وجود این همه جماعت نالان و این همه صنف که تعدادشون داره از اعضاشون بیشتر می‌شه و به قولی این روزها دیگه هر کی یه صنف محسوب می‌شه برای خودش، چرا به این ناله‌ها رسیدگی نمی‌شه.

بعد یه مقدار با خودم فکر کردم که خب عزیزم کله رو به کار بنداز، شاید خیری تو این کار هست. هی فکر کردم یعنی چه خیری، خب یکی میاد مجری میشه یه عده هم میرن ثبت نام می‌کنن و همه چیز هم مشخصه دیگه. بعد یهو به فکرم زد این کشمکش‌ها با وجود این همه مشکلات احتمالا سبقت در انجام کار خیر هست!

اما بعد به فکرم رسید چرا خودم وارد این کار خیر نشم؟ البته من با وعده حل مشکلات می‌خام اعلام آمادگی کنم که در این کار خیر هیچکس با نارضایتی خدای نکرده پولی نده. بعد حساب کردم خب بیست سالی هست با وجود این همه بزرگتر این گله و شکایت‌ها هست پس من یه نفری حتما 40 سالی وقت نیاز دارم که بتونم تا اون موقع لابی‌های لازم رو کرده و مشکلات رو حل کنم. برای همین از همینجا و همین دوره یعنی الکامپ 2014 آمادگی خودم رو برای برگزاری بدون مشکل الکامپ 2054 اعلام می‌کنم. در ضمن سایتش رو هم رفتم دیروز ثبت کردم یه وقت کسی به فکر ثبتش نباشه که من زودتر گرفتمش. اصلا کسی چه میدونه شاید تا اون موقع یه تشکیلاتی هم برای خودم جور کرد.

عزت زیاد

آق فری

(منبع:عصرارتباط)