انتصاب‌های غافلگیرکننده و پرسش‌انگیز
عباس پورخصالیان - غافلگیری افکار عمومی، از مصادیق تشویش اذهان برای بسیاری از ایرانیان، به‌خصوص فعالان بازار است.
وزیر ارتباطات با صدور احکامی جداگانه برای روسای سازمان فناوری اطلاعات ایران، سازمان فضایی ایران، معاونت فناوری و نوآوری و معاونت امور دولت، مجلس و استان‌های این وزارتخانه، افرادی را منصوب یا جابه‌جا و طی یک روز، نتیجه اقدامات خود را در این زمینه رسانه‌ای کرد.
من کاری به اسامی افراد منصوب یا جابه‌جاشده ندارم. در میان این چهار نفر، آنهایی که می‌شناسم‌شان و با آنها همکاری داشته‌ام، افرادی لایق و برای من و برای بسیاری از فعالان بخش فاوا نیز مقبول و عزیزند.
من به اقدام ناپلئونی وزیر فاوا ایراد می‌گیرم: آنچه برای بسیاری از ما ناظران بخش دولتی فاوا آزاردهنده است، حرکتی است غافلگیرکننده؛ حرکتی که روزنامه‌نگاری با استفاده از قاموس شطرنج‌بازان، آن را به‌درستی به «حرکت ناپلئونی» تشبیه کرده است؛ زیرا در حرکت موسوم به «مات ناپلئونی»، حمله‌کننده با حرکت چهار مهره در ابتدای بازی، طرف مورد حمله را مات می‌کند.
**این تشبیه عمل وزیر ارتباطات به «حرکت ناپلئونی» می‌خواهد به زبان حال بگوید: افکار عمومی، مهم‌ترین، ضعیف‌ترین و ضربه‌پذیرترین عنصر جامعه است که دولتمردان باید هوایش را داشته باشند و در چند حرکت غافلگیرکننده (و به‌دلیل همین غافلگیرکننده بودنش: نابخردانه!)، مات و مبهوتش نکنند، زیرا شرط اعتمادسازی، آگاه‌سازی به‌موقع عموم از فرایند امور است، وگرنه از نتیجه و عاقبت کار، دیر یا زود تاحدودی همه باخبر می‌شوند.
بدیهی است که فرایند انتصاب و جابه‌جایی چهار معاون وزیر، در وزارتخانه‌ای فنی، یک‌شبه صورت نمی‌گیرد و نیاز به هفته‌ها زمینه‌سازی در بخش دولتی و غیردولتی (!) فاوا دارد تا زمانی که نتیجه نهایی رسما اعلام شود.
این پنهان‌کاری چندهفته‌ای تا لحظه آخر «نابخردانه» است، زیرا انتصاب و جابه‌جایی چهار معاون وزیر در وزارتخانه‌ای فنی، «کودتا» نیست! **
پرسشگری در مورد انتصاب و جابه‌جایی چهار معاون وزیر ارتباطات
آنچه قرن‌ها است در میان ما افول کرده، پرسشگری است! و آنچه قرن‌ها است در ما به کمال رسیده، روحیه پذیرش بی‌پرسش است.
اکنون دیگر در عصر اطلاعات و ارتباطات باید از مقامات پرسید و پرسید. خواه پاسخ بدهند، خواه ندهند! وظیفه روزنامه‌نگاری متعهد، طرح پرسش‌های متعهدانه است.
در رابطه با انتصاب‌ها و جابه‌جایی‌های مورد بحث، این 12 پرسش برای من مطرح‌اند:
پرسش 1- چرا در فرایند انتصاب و جابه‌جایی معاونان وزیر ارتباطات، پنهان‌کاری صورت می‌گیرد؟
پرسش 2- چرا بی‌هیچ توضیحی، معاونتی به نام «معاونت فناوری و نوآوری» ایجاد می‌شود؟
پرسش 3- تا همین اواخر، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات دارای این چهار معاونت بود به شرح زیر:
*معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ارتباطات و فناوری اطلاعات،
*معاونت فناوری و امور بین‌الملل،
*معاونت حقوقی، امور دولت و مجلس، و
*معاونت توسعه مدیریت هماهنگی و امور پشتیبانی.
از کی؟ با چه تفکر، کدام هدف و چه شرح وظایفی، معاونت فناوری و نوآوری در وزارت فاوا تشکیل شده است؟
چارت سازمانی وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات تا همین اواخر
پرسش 4- در فرایند ایجاد معاونت «فناوری و نوآوری» چه تغییراتی در تعداد و شرح وظایف معاونت‌های تاکنونی رخ داده است؟
پرسش 5- این تغییرات به تصویب کدام مرجع قانون‌گذاری یا مقررات‌گذاری فراتر از وزیر ارتباطات رسیده است؟
پرسش 6- هر تغییر پست از پست پیش به پست جدید، معمولا در عرف جهانی، مستلزم ارایه گزارش عملکرد به مقام بالاتر است. کجایند این حداقل چهار گزارش عملکرد؟
پرسش 7- آیا عملکرد هر چهار نفر منصوب یا جابه‌جاشده، ننوشته و منتشرنشده، ندید مثبت است؟ که هر چهار نفرشان در پستی جدید جابه‌جا شده یا ارتقا یافته‌اند!
پرسش 8- با توجه به اینکه اغلب معاونت‌های مورد بحث، روابط درونی و ملی/بین‌المللی متعدد و نسبتا پیچیده‌ای در بخش فاوا، در فرابخش فاوا (در میان عموم کاربران) و با کارکنان دوایر تحت سرپرستی خود دارند، تغییر ناگهانی روسای این معاونت‌ها چه ضربه‌ای به توسعه فاوا در کشور می‌زند؟
پرسش 9- نظر به کم‌کاری‌های یک سال اخیر در دستگاه‌های حکومتی کشور به‌دلیل انتخابات، این کم‌کاری‌ها تا چه مدت‌زمان دیگر ادامه می‌یابند؟ منصوب‌شدگان به پست‌های جدید در چه مدتی brief و به‌روز می‌شوند؟ و امور کند یا متوقف‌شده، کی به جریان عادی خود می‌افتند و سرعت می‌گیرند؟
پرسش 10- زیان ناشی از نابهره‌وری نیروی کار به‌دلیل تعلیق بیش از یک‌ساله امور مدیریتی بخش فاوای کشور، کجا و چقدر محاسبه می‌شود؟
پرسش 11- از این نقل و انتقالات، چه سودی دارد و برای که حاصل می‌شود؟
پرسش 12- با وجود نواقص ساختاری در بخش دولتی مدیریت‌های فاوا، از انتصاب و جابه‌جایی افراد در پست‌های ساخت‌نایافته یا ناقص چه کاری ساخته است؟