ITanalyze

علی شمیرانی - در حاشیه اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعات سال 2005 در تونس، مساله‌ای پیش آمد که توجه نمایندگان بسیاری از رسانه‌ها و نمایندگان حاضر در این نشست را به خود جلب کرد.

در ابتدای این اجلاس کارت شناسایی برای همه حاضران صادر شد که امکان تردد در هر گوشه از شهر بدون همراه داشتن آن کارت ممکن نبود.

کارت مذکور نیز ظاهر ساده‌ای داشت. اما ممنوعیت تردد بدون این کارت توجه یک خبرنگار را به خود جلب کرد. این خبرنگار در هتل محل استقرار خود شروع به شکافتن کارت کرد و متوجه وجود چیپی در آن شد که از طرف دولت میزبان در زمان حکومت زین‌العابدین بن‌علی دیکتاتور مخلوع تونس در کارت‌ها تعبیه شده بود.

این کارت‌ها نیز به پایگاهی در بخش اطلاعات دولت تونس متصل بود که تردد تمامی میهمانان و حضور آنها در کنار یکدیگر و هر نقطه از شهر را رصد می‌کرد.

اطلاع از این موضوع سر و صدای زیادی را به بار آورده و نارضایتی بسیاری از حاضران در اجلاس را در پی داشت.

این نخستین تجربه ایرانی‌های حاضر در این نشست بود که تصور می‌کردند تنها در فضای اینترنت از نگاه و کنترل سرویس‌های اطلاعاتی دنیا در امان نیستند.

اما کارت‌های مذکور نشان داد که برخی دولت‌ها حتی در فضای فیزیکی نیز مردم را زیر نظر دارند.

به همین جهت یکی از اساتید ایرانی حاضر در این نشست گفت، باید خدا را شکر کنیم که "ایران بهشت امنیت حریم خصوصی است."

واقعیت نیز همین است. با وجود ناامنی ارتباطات در دنیا که حتی صدراعظم کشور آلمان با آن پیشرفت و مراقبت‌های امنیتی از شنود آمریکایی‌ها در امان نیست، ما باید خوشحال باشیم که در کشور ما خبری از این مسایل نیست.

شاید دشمنان در حال رصد کاربران ایرانی باشند، اما در کشور ما بر خلاف بسیاری از کشورهای دنیا به هر بهانه‌ای، قانونی برای شنود ایرانی‌ها وضع نشده است.

منبع : فناوران