بازی های رایانه ای و خلاء فرهنگ سازی
علی شمیرانی - تازه 9 ساله شده،می گوید، کرک و چیت های این کانتر جدید را سراغ داری!؟ نا سلامتی من عمویش هستم، جای شکرش باقی است که به واسطه شغلم تقریباً می فهمم چه می گوید و چه می خواهد. او در واقع دنبال کلک های تقلب و کدی برای باز کردن یک بازی به نام کانتر می گردد و صد البته که پاسخ من منفی است.
اون یکی 7 سالش هم نیست، آنچنان اسامی بازی های روز دنیا را پشت سر هم ردیف می کند و آنقدر الفاظ بعضا سخت انگلیسی را راحت به کار می برد که هر کس نداند فکر می کند زبان مادری اش انگلیسی است. خواهر زاده ام سوال می کند و دایی چند برابر سن او خاموش به او زل زده و سعی دارد موضوع را عوض کرده و از صحنه فرار کند.
یاد کودکی خودم می افتم که نحوه پنچری گرفتن دوچرخه ام مهمترین چالش و سوالم بود و دنبال گذاشتن چیزی لای پره های دو چرخه ام می گشتم تا صدای موتور را تداعی کند.
خوب یا بد، خواسته یا ناخواسته، چرا و چطور هیچ فرقی نمی کند، به هر حال دوره زمانه عوض شده و این بچه ها هستند که به ما می گویند منظورشان از فلان کلمه و لغت چیست نه بزرگترها به آنها و نسل حاضر نسل رایانه و بازی های مرتبط با آن است.
زمانی در سبد خانوار خوراک و پوشاک از اجزای ثابت به شمار می رفتند اما باور کنیم که امروز هر خانه ای که در آن کودکی هست (به خصوص پسربچه ها)، بازی های رایانه ای به بخش ثابت اقلام سبد خانوار تبدیل شده است.
بر اساس آمار منتشر از سوی مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد اسلامی کل بازیهایی که در داخل تولید می شود به بیش از 50 عنوان نمی رسد در صورتی که بیش از 12 هزار عنوان بازی رایانه ای خارجی در کشور وجود دارد.
و باز هم آمار می گوید حتی بعد از بحران اقتصادی در جهان، صنعت بازی های رایانه ای با چالشی مواجه نشد! بد نیست این را هم بدانیم که در سال ۲۰۰۴ میزان سود خالص سالانه به دست آمده از صنعت بازی‌های رایانه‌ای به مرز ۱۰میلیارد دلار رسید حال آنکه سود سالانه غولی به نام هالیوود نه و نیم میلیارد دلار بوده است.
اما امروز همگان می دانند که موضوع در بازی های رایانه صرفا کسب سود و درآمد نیست. بلکه در کنار این داستان تولیدکنندگان و کشورهای سازنده از آن به عنوان ابزاری قوی برای القای باورهای خود در بین جوامع دیگر به خصوص کشورهای جهان سوم استفاده می‌کنند.
تاثیرگذاری بالای این گونه بازی‌ها روی مخاطب، این بازی‌ها را به یک ابزار موثر برای آموزش، تبلیغ، ترویج مذهبی، سوءاستفاده سیاسی، شستشوی مغزی و... تبدیل کرده است.
اگرچه در سال های اخیر تلاش های زیادی در کشورمان از دو جهت در حال انجام است. در جبهه اول تلاش برای کنترل و مدیریت سونامی بازی های وارداتی به کشور است و در جبهه دوم تلاش برای ورود به این بازار سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و کسب سهمی از آن است.
چندی پیش و با نخستین حضور ایران در بزرگترین نمایشگاه بازی های رایانه ای اروپا (Gamescom2009) در شهر کلن آلمان، رسانه های غربی از پیشرفت بازی های رایانه ای کشورمان ابراز شگفتی کردند. شبکه "دویچه وله" و "ZDF" از شبکه های خبری مطرح آلمان با اختصاص برنامه هایی ویژه از پیشرفت ایران در عرصه ساخت بازی های رایانه ای ابراز شگفتی کرد.
"بی بی سی" نیز با پخش مستندی کوتاه از پیشرفت صنعت بازی های رایانه ای و ورود ایران به بازارهای جهانی با بازی های اسلامی به عنوان اولین کشور مسلمان خبر داد.
در این مستند گزارشگر این شبکه گفت: ایران قصد دارد با حضور در نمایشگاه گیم اسکام به یک قدرت بین المللی در بازی های رایانه ای تبدیل شود. اما آیا این امر محقق می شود؟
به هر تقدیر اگرچه تلاش و بسترسازی های زیادی در خصوص پدیده پیچیده و بزرگ بازی های رایانه ای در کشور آغاز شده لیکن در کنار تمام سیاست گذاری ها در بخش فرهنگ سازی آن هم در مهمترین سطح یک جامعه یعنی خانواده ها نیازمند برنامه ریزی های گسترده تر هستیم. چراکه بسیاری از خانواده ها به درستی نمی دانند که باید به هر درخواست کودک خود برای خرید یک بازی رایانه ای چگونه پاسخ دهند که آیا این بازی مناسب سن و سال فرزندشان هست یا نه.
منبع : روزنامه فناوران
- ۸۸/۰۷/۱۱