ITanalyze

علی شمیرانی – واقعاً نمی دانم به این مساله چگونه بپردازم که نه شان حرفه روزنامه نگاری را زیر سوال ببرم نه شان روزنامه نگاران را. ولی برای آنکه راحت تر بشود به موضوع پرداخت باید ابتدا تعریفی از روزنامه نگاری و روزنامه نگار داد تا به روزنامه نگاران برنخورد.حقیقت این است که امروز کم نیستند افرادی که در روزنامه ها و خبرگزاری ها مطلب می نویسند ولی پرسش اینجاست که آیا هر کس که در یک رسانه چیز می نویسد الزاماً روزنامه نگار محسوب می شود. پاسخ این پرسش مسلماً منفی است. به عبارتی گردو گرد است ولی هر گردی گردو نیست.

این را گفتم که به اینجا برسم که این روزها و از طرف برخی جاها با برخی از کسانی که در رسانه ها کار می کنند تماس گرفته می شود و پس از سلام و احوال پرسی گفته می شود که بله ما فلان روز و فلان جا نشست خبری (بخوانید نشست تبلیغاتی) داریم و "البته براتون هدیه هم در نظر گرفته ایم." حتی سر بعضی تازه واردها و کسانی که در رسانه ها چیز می نویسند را به سهولت و جسارت هر بیشتر شیره نیز می مالند و بدون آن که اصلاً‌ چیزی به آن بنده خدا بدهند وعده ای سر خرمن نثارش می کنند و می گویند می خواهیم شما را خارجه ببریم!

نمی دانم چه بگویم به هر حال در هر حوزه ای می توان افرادی را پیدا کرد که در رسانه ها چیز می نویسند ولی نمی دانم این چه رسم زشت و نادرستی است که برخی به خود جرات می دهند تا این چنین صریح به کسی بگویند خبر بنویس و پولش را هم در جا بگیروکسی هم که در رسانه چیز می نویسد پشت تلفن لبخند ملیحی می زند و بی آنکه به این طرز برخورد و توهین مستقیمی که به وی شده پاسخ در خور دهد چراغ سبز نشان داده و نیم ساعت قبل از شروع نشست تبلیغاتی شرکت مایه دار در جلسه حاضر می شود. متاسفم که این را می گویم ولی می گویم که در مواردی دیده ام که به دست کسانی که در رسانه ها چیز می نویسند بعد از پایان جلسه و به عنوان حق تهیه رپرتاژ چیزهای بی ارزشی می دهند که به هزار و یک دلیل از گفتن آن شرم دارم.

و چه خوشحالم که از این جور جاها با من والبته برخی دیگر از همکاران "روزنامه نگار" تماس نمی گیرند و دعوت به عمل نمی آورند به هر حال این که برخی از دوستان دعوت نمی شوند مایه دلگرمی است و نشان می دهد با خواندن فاتحه برای این حوزه هنوز اندکی فاصله هست.