به سر دادن شعار "ایرانی، اپلیکیشن ایرانی بخر" نیفتیم!
علی شمیرانی - سال‌هاست با انواع و اقسام میزگردها، سخنرانی‌ها و ده‌ها روش فرهنگی دیگر تلاش می‌کنیم یک چیز را به مردم کشور بگوییم و آن تحقق شعار "ایرانی، جنس ایرانی بخر" بوده است. مردم هم خوب می‌دانند اگر جنس ایرانی بخرند هم به ایجاد اشتغال فرزندان خودشان کمک کرده‌اند، هم خدمات بهتری می‌گیرند و هم ثروت ملی به خارج نمی‌رود. اما با وجود تمام این دانسته‌ها به دلایلی که همه می‌دانیم، کالاهای خارجی در بیشتر مواقع در اولویت خرید ایرانی‌ها قرار دارند.
اما اکنون در کنار تولید هزاران کالای لوکس تا ارزان گرفته، جمعیت جوان، سطح تحصیلات بالا و رشد سریع نفوذ ابزارهای ارتباطی و اطلاعاتی در کشورمان، زمینه شکل‌گیری مشاغل و کالاهای جدید در فضای مجازی ایران فراهم شده است. مشاغلی نوین که در فضایی بدون قوانین و مقررات و بدون داشتن هیچ‌گونه تجربه قبلی، بر اساس آزمون و خطا در حال یافتن راه خود است.
این روزها کم نیستند جوانان کم سن و سالی که با ورود به فضای مجازی و با الگوگیری از تجربه‌های موفق جهانی، تصور می‌کنند با ژست و فیگور گرفتن برای چند عکاس و رسانه، برای خودشان بیل‌گیتس و استیوجابز و لری پیج و مارک‌زاکربرگی شده‌اند.
این جوانان مستعد اما چیزهای زیادی از پیچیدگی‌های تجارت، قوانین تجاری، برندسازی و خیلی از اصول اولیه شکل‌دهی به یک داد و ستد جدید نمی‌دانند. برای مثال بی‌توجهی به اعتماد، امنیت و خواست مخاطبان از جمله مسایل کم اهمیت نزد بسیاری از تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان انواع خدمات، نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های ایرانی است که در بلند مدت بی‌شک به چرخیدن توجه مصرف‌کنندگان ایرانی به استفاده از نمونه‌های خارجی می‌انجامد.
نتیجه آنکه در مدت کوتاهی دیگر خبری از آن لبخندها و اطوارها نبوده و این بیزینسمن‌های جوان با انبوهی از مشکلات قانونی، مالیاتی و اقتصادی دست به گریبان شده و راهی ناکجاآباد می‌شوند.
در حال حاضر برخی از این جوانان که حتی با شاه هم فالوده نمی‌خورند! در حالی نقش پدران و بنیانگذاران صنعت مجازی در کشور را ایفا می‌کنند که دیر بجنبیم، نه تنها با بی‌تجربگی خود را از بین می‌برند، بلکه اعتماد مصرف‌کنندگان، سرمایه‌گذاران و کل صنعت مجازی کشور را به باد می‌دهند. به این ترتیب بیم آن می‌رود دیر یا زود مسوولانی به فکر فرهنگ‌سازی و سر دادن شعار "ایرانی، اپلیکیشن ایرانی بخر" برای بازگرداندن اعتماد عمومی بیفتند.
به شکر خدا آنقدر نهاد متولی در این عرصه داریم که خودمان هم به درستی نمی‌دانیم کدامیک مسوول چه کاری هستند و چه نهاد و مسوولی را خطاب قرار دهیم. اما همه به نوعی برای پیشگیری از هدر رفت منابع و سرمایه‌های مجازی کشور مسوول هستیم.
ای که دستت می‌رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ
(منبع:عصرارتباط)
- ۹۴/۰۴/۰۱