ITanalyze

علی شمیرانی - مدتی است که در حوزه‌های مختلف خبری، کانال‌های تلگرامی ظاهرا "افشاگر" شکل گرفته‌اند و برای مثال در حوزه‌های سیاسی، شهری و حتی حوزه ICT نیز شاهد ظهور و بروز این کانال‌ها هستیم که برخی از آنها تا ده‌ها هزار کاربر نیز دارند که به مراتب بیشتر از تیراژ مجموع چند رسانه در کشور است.

برخی آن‌ها را رسانه‌های عصر جدید می‌دانند، برخی آن‌ها را شبهه رسانه می‌دانند و عده‌ای نیز به علت نبود مصادیق و استاندارهای لازمه، مخالف اطلاق واژه رسانه برای آنها هستند.

این رویداد جدید اما مخالفان و موافقان خاص خود را دارد. برخی ظهور این کانال‌ها را نه "جریان آزاد اطلاعات" که "جریان ولنگار اطلاعات" می‌دانند. در مقابل اما برخی دیگر علت شکل‌گیری این پدیده را وجود برخی محدودیت‌های رسانه‌ای می‌دانند.

از سوی دیگر، برخی کارکرد و اهداف این کانال‌ها را رقابت‌های سیاسی، اقتصادی و برخی نیز افشاگری و البته به تعبیری روشنگری می‌دانند و در مقابل برخی نیز این رویه را اتهام‌پراکنی، غیرحرفه‌ای و مصداق بارز تشویش اذهان عمومی می‌دانند. به هر تقدیر کارکرد و هدف آنها هر چه باشد احتمالا با نزدیک‌شدن به انتخابات ریاست جمهوری باید شاهد افزایش فعالیت و شکل‌گیری کانال‌های بیشتر هم باشیم.

موضوع دیگر در خصوص این کانال‌های تلگرامی که می‌تواند آن‌ها را از جهت دیگری دسته‌بندی کند به هویت گردانندگان آنها مربوط می‌شود. در این خصوص نیز شاهد دو دسته هستیم. کانال‌هایی که مشخص نیست هویت گردانندگان آنها چیست و در داخل هستند و یا خارج و کانال‌هایی که هویت گردانندگان آن روشن و در داخل کشور است.

نکته قابل تامل آنکه در روالی جدید برخی رسانه‌ها و حتی یک خبرگزاری برای کسب مخاطب بیشتر، امروزه و در روالی جدید،‌ معکوس و خارج از عرف، دنباله‌رو و پیگیری سوژه‌های مطروحه در این کانال‌ها هستند. اگرچه نمی‌توان به کل منکر تاثیرگذاری، بعضی سوژه‌های این کانال‌های جدید در جریان‌سازی‌ها و خط‌دهی به رسانه‌ها شد.

اگرچه اوایل سال بود که وزیر ارتباطات اعلام کرد وزارت ارشاد و شورای عالی فضای مجازی کار ساماندهی کانال‌های تلگرامی را آغاز خواهند کرد، که خبری از نتایج احتمالی نشد.

اما می‌توان حدس زد نخستین اقدام احتمالی، الزام به دریافت مجوز برای کانال‌های مذکور است که آن هم راه به جایی نخواهد برد و نمونه‌های مشابه همچون سایت‌های همسریابی، فروشگاه‌های بی‌مجوز اینترنتی و چندین و چند نمونه دیگر موید ناکافی بودن بحث "مجوز درمانی" و البته "فیلتردرمانی" در فضای مجازی است.

از این رو به نظر می‌رسد حالا وقت آن رسیده که با این پرسش مواجه شویم که " آیا رگولاتوری در فضای مجازی مفهوم و کارکرد خود را از دست داده و ما نیز باید بهای تغییرات دنیای نوین را بپردازیم؟"

(منبع:عصرارتباط)