خبرنگاران و مدیران فراری
آی‌تی‌آنالیز - تمام کسانی که به نوعی دستی در خبر و اطلاع‌رسانی دارند، حتما در طول کار خود به تور مدیران فراری خورده‌اند. این تیپ مدیران را معمولا هیچ‌گاه نمی‌توان یافت. این مدیران آنقدر برای کشور زحمت می‌کشند که در پایان کار خود کسی اصلا نمی‌فهمد چنین مدیری وجود داشته و چه کارهایی کرده است!
این از سختی‌های کار مدیران پرتلاش است که اصلا فرصت نمی‌کنند بگویند چه می‌کنند و چه کرده‌اند. اما برخی مدیران که تعداد آنها کم هم نیست چرا پاسخگو نیستند. در اینجا به برخی دلایل این امر پرداخته می‌شود:
1- مدیری که پاسخگو نیست، مدیر سخنوری نبوده و اصولا بلد نیست اطلاع‌رسانی کند. این نخستین و مثبت‌ترین احتمال در خصوص دسته اول مدیران فراری است که البته راهکار ساده‌ای نیز وجود دارد که با کمک روابط عمومی‌ها پاسخگو باشند.
2- دسته دوم مدیران فراری، آن دسته از مدیران هستند که فقط با زد و بند به یک مسوولیت رسیده و کوچکترین اطلاعی از آنچه در دست گرفته‌اند ندارند. این مدیران نیز برای جلوگیری از لو رفتن خود چاره‌ای جز عدم پاسخگویی و فرار از دست خبرنگاران را ندارند. البته حق هم دارند چون اینقدر می‌دانند که لب که بگشایی کار خود را ساخته‌ای.
3- دسته سوم مدیران فراری از پاسخگویی به آن دسته از مدیرانی باز می‌گردد که متاسفانه توسط خود او یا در زیرمجموعه‌اش تخلف یا فسادی اعم از مالی، اداری و غیره صورت گرفته است. این مدیران نیز ناچار به گریز از دست خبرنگاران هستند. به هر حال فساد هر چه بیشتر هم بخورد بوی آن نیز بیشتر می‌پیچد.
4- دسته چهارم مدیرانی هستند که گیر کرده‌اند. این دسته از مدیران به علت گره خوردن برخی از کارها و پروژه‌هایشان با جایی بالاتر نه امکان افشای مشکل را دارند نه امکان پاسخگویی درباره عملکرد خود را. به این ترتیب از آنجا که نمی‌توانند علت واقعی ضعف و اشکال در عملکرد خود را گزارش دهند، فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند.
5- دسته پنجم مدیران فراری از رسانه‌ها مدیران ترسو هستند. این مدیران شاید کار خود را درست انجام داده باشند، اما از ترس آنکه مبادا از بخشی از کار یا زیرمجموعه او پرسشی طرح شود که آنها بی اطلاع باشند، به کل قید اطلاع‌رسانی را می‌زنند.
6- دسته ششم مدیران فراری مدیران بیکار و کم‌کار هستند. به این دست مدیران اصولا کاری ارجاع نمی‌شود که بخواهند آن را اطلاع‌رسانی کنند. برخی از این مدیران فقط یک مسوولیت و پست شغلی را اشغال کرده‌اند و ترجیح می‌دهند پشت میز خود چرت بزنند و تنها به ماموریت، سفر خارجی، امور شخصی و تفریحی خود برسند.
7- دسته هفتم مدیران فراری آن دسته از مدیران هستند که یک تنه و در نبود هیچ مدیر کارآمدی در مملکت، مجبور هستند چندین و چند شغل را همزمان قبول کنند. این مدیران زمانیکه با یک دست چند هندوانه بلند می‌کنند، ناچار هستند که چند کار خود را صرفاً به شکل تشریفاتی و برای کلاس گذاشتن حفظ کنند.
در این میان اما روش مدیران مذکور برای فرار از خبرنگاران نیز در نوع خود جالب است. به هر حال و از بد روزگار این مدیران گاهی با خبرنگاران نیز مجبورند رو در رو شوند. در این مواقع مدیران فراری یا ادای آدم‌های خیلی مشغول را در می‌آورند که خیلی کار دارند، یا با خبرنگاران دعوا راه می‌اندازند که شما سیاسی هستید و از کسی پول گرفتی یا حتما از من پول می‌خواهی! یکی نیست به این مدیران بگوید اگر حسابت پاک است از محاسبه چه باک است. به قول قدیمی ها ندزد و نترس.
- ۹۲/۱۱/۰۲