درباره مشکلی که دو ساله شد
علی شمیرانی - حالا نزدیک به دو سال میشود که وزارت ارتباطات و شرکت مخابرات در حال کشمکش بر سر مسالهای هستند که افکار عمومی به درستی از تمام ابعاد آن اطلاع ندارند.
از لابهلای اظهارات مدیران وزارت ارتباطات در خصوص مشکلات ایشان با شرکت مخابرات ایران در دو سال گذشته این موارد قابل احصا است: قرار نداشتن مخابرات در جایگاه اپراتوری، انحصار سیممسی، نحوه خصوصیسازی، شیوه تصمیمگیریها، نحوه انتصاب مدیر عامل، وضعیت برخی اموال و املاک مخابرات، این اواخر نداشتن برنامهتوسعه و در آینده نیز احتمالا مسایل دیگر.
وزارت ارتباطات برای رسیدن به آنچه مدنظر دارد، گذشته از سهام 40 درصدی در مخابرات، ابزاری به نام رگولاتوری را نیز در اختیار دارد. از این ابزار یکبار در ابتدای صدارت وزیر ارتباطات برای جلوگیری از افزایش تعرفههای مخابراتی استفاده شد. اگرچه بعدها با تغییر تعرفهها موافقت شد، اما این تغییر قیمت، مخابرات را روی ریل سودآوری راحت نینداخت.
تاخیر در اعطای مجوز نسلهای پیشرفته ارتباطی به شرکت مخابرات، عدم واگذاری نامبرینگ و در حال حاضر نیز مخالفت با افزایش تعرفههای مکالمه از دیگر ابزارهای وزارت ارتباطات در برابر شرکت مخابرات ایران محسوب میشود.
مخابراتیها نیز در مقابل هفته گذشته دست به اقدامی زدند تا توجه دولتیها، مجلسیها و رسانهها را به خود جلب کنند. مالک مخابرات سهام خود را رسما از این هفته به فروش گذاشته است.
اقدامی که دو هدف را تعقیب میکند. نخست این که مخابراتیها میخواهند به همه اعلام کنند که کارد به استخوانشان رسیده و به قول خودشان عاشق سهام مخابرات نیستند و دوم این که اگر خریداری برای سهامشان پیدا نشود، (که احتمالا پیدا نخواهد شد)، مانور گستردهای روی بخشی از مشکلات خود با دولتیها خواهند کرد.
از جمله موضوع ارزانفروشی مخابرات در زمان خصوصیسازی و این که کسی جز مالک فعلی علاقه و توان اداره این شرکت را ندارد.
اما موضوع به مرحله بعد از فراخوان فروش سهام مالک مخابرات باز میگردد. گیریم خریداری آمد یا نیامد، وسط این مجادله تکلیف نهایی مردم و کشور چیست؟ فعلا که در یک قلم از درگیریهای فیمابین قیمت سیمکارت در برخی شهرها تا 10 برابر بالا رفته است.
لذا اگر هر چه سریعتر تدبیری برای برونرفت از وضع موجود پیدا نشود، احتمال بروز مشکلات دیگری که بهای آن از جیب مردم و کشور پرداخت شود، دور از ذهن نیست.(منبع:فناوران)
- ۹۴/۰۳/۳۰