درباره پیوست‌هایی که نمی‌آیند
علی شمیرانی - در چشم انداز 20 ساله کشور آمده است: "توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه، با هویت اسلامی و انقلابی، الهامبخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و موثر در روابط بین الملل"
از این رو با توجه به سرعت تحولات کشور در عرصه‌های مختلف و به خصوص فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی هدف نهایی طرح پیوست فرهنگی، امکان مدیریت بر تحولات آتی در راستای تحقق اهداف استراتژیک توسعه فرهنگی است.
بی‌شک این رویکرد لازم‌الاجرا است. کما این که در خصوص برخی فناوری‌ها ما پیوست‌های امنیتی نیز داشته و البته که باید داشته باشیم. به قول معروف در دنیای پیچیده امروز هیچ چیز رایگان نیست. به خصوص در دنیای فناوری که حالا نسخه‌های رایگان انواع و اقسام خدمات در فضای مجازی به وفور یافت می‌شود، افشاگری‌های ماموران سابق اطلاعات غربی و در راس آنها اسنودن نشان می‌دهد که در پس هر به ظاهر خدمت یک هدف بزرگ نهفته است که به هیچ وجه قابل انکار نیست.
از این رو پیوست‌های فرهنگی و امنیتی به خوبی کارکرد خود را نمایان می‌سازند. اما ظاهرا در کشور ما به رغم تاکیدات، پیوست‌ها متناسب با سرعت فناوری‌ها تدوین نمی‌شود.
برای مثال پیوست فرهنگی نسل سوم تلفن‌همراه کشور با گذشت نزدیک به دو سال همچنان در ابهام است. این در حالیست که حالا دو اپراتور اصلی کشور نیز در آستانه اخذ مجوز ارایه نسل‌های بالاتر نیز قرار گرفته‌اند، اما هنوز هم از پیوست‌های فرهنگی خبری نیست. این که تدوین پیوست‌های مذکور حساسیت‌های خاصی دارد، قابل درک است، لیکن تاخیرها در صدور پیوست‌ها تناسبی با شتاب مهارناشدنی فناوری‌ها ندارد.
حالا نرم‌افزارهای ارتباطی در شرایطی مورد استفاده بخشی از مردم هستند که همان کارکرد نسل‌های پیشرفته موبایلی را در بستر مجازی در اختیار کاربران گذاشته است. این مهم در خصوص ارتباطات اینترنتی نیز در حال بروز است. حالا غول‌های اینترنتی جهان به بهانه فراهم سازی زمینه دسترسی مردم نقاط محروم جهان، با سرعت و بودجه‌هایی بسیار سنگین در حال ارایه طرح‌هایی همچون اینترنت بالنی و ماهواره‌ای هستند تا مردم را به فضایی ببرند که وجه قالب و قوانین و مقررات آن را خود وضع می‌کنند.
به راستی و با توجه به آنچه در پی آمد، عواقب پیوست‌هایی که نمی‌آیند چیست؟
منبع:فناوران
- ۹۳/۰۵/۱۸