ITanalyze

شبنم کهن چی- یازدهمین سالگرد روز جهانی وبلاگ نویسی را هم پشت سر گذاشتیم؛ چهارشنبه هفته گذشته 31 آگوست.

در روزهایی که رسانه های اجتماعی دنیای اطلاع رسانی و به اشتراک گذاری محتوا را دگرگون کرده اند، بزرگداشت وبلاگ نویسی که روزهای خاکستری و کم جانی را سپری می کند، برای بعضی از ما غم انگیز است. بعضی از ما که طی دهه هشتاد، هیجان به اشتراک گذاری نظرات، انتقادات و آنچه تجربه می کنیم را بدون فیلتر و با یک تریبون شخصی با وبلاگ نویسی تجربه کردیم. بسیاری از ما شاید معتقد باشیم شبکه های اجتماعی، وبلاگ نویسی را نابود کرد. بسیاری هم بر این عقیده اند که ما پیشرفت کرده ایم و باید ابزارهای جدید را جایگزین ابزار قدیمی کنیم. اما آیا واقعا باید وبلاگ ها را فراموش کرد؟ آیا پیشرفت یعنی کنار گذاشتن ابزارهای قدیمی؟ آیا شبکه های اجتماعی جای وبلاگ ها را گرفتند؟
بیش از هر چیزی باید توجه کنیم هر ابزاری در دنیای اینترنت با هدف مشخصی خلق شده؛ سایت ها، وبلاگ ها، شبکه های اجتماعی، فیدخوان ها و پیام رسان ها. یکی از اشتباهات بزرگ امروز خلط کاربردهای ابزارهای رسانه های اجتماعی است؛ از اینستاگرام برای انتشار داستان ها و دل نوشته های بلندمان استفاده می کنیم، از سایت ها برای روزنوشت های مان، از توییتر برای انتشار عکس های‎مان، از وبلاگ مان برای جملات کوتاهی که شرح حال مان هستند و از پیام رسان ها به عنوان گالری عکس ها، دست نوشته ها و مقالات استفاده می کنیم. البته که هر آنچه زیرمجموعه رسانه های اجتماعی است، قابلیت به اشتراک گذاری هر آنچه ما دوست داریم را دارد؛ اما بهتر نیست از هر ابزاری همان استفاده ای را بکنیم که کاربردش است؛ اینستاگرام شبکه اجتماعی عکس‎محوری است که امکان معرفی خدمات، محصولات و برندها را به کاربران می دهد، ویترینی برای نمایش هنر کاربران و البته محل انتشار عکس هایی که حاوی خبر هستند. سایت های شخصی نیز محلی برای معرفی مهارت ها، تجربیات و سوابق کاری است نه انتشار روزنوشت. 
هرچند با ظهور شبکه های اجتماعی، روند نزول فعالیت وبلاگ نویس ها آغاز شد اما من اعتقاد ندارم شبکه های اجتماعی جای وبلاگ ها را گرفتند. اتفاقی که رخ داد تغییر سلیقه، نیاز و شیوه ارتباطات بود. سرعت، همه‎چیز را دگرگون کرد؛ دوست داریم با عکس یا متن بگوییم همین حالا چه می کنیم، چه حس می کنیم، چه فکر می کنیم. احساس می کنیم با مکث کردن از غافله عقب می مانیم و این سرعت حوصله مان را با خود برده است. بیشتر ما حوصله خواندن متن های بلند را نداریم، همینطور حوصله نوشتن متن های بلندی که نیاز به فکر کردن و تحقیق بیشتر دارد. آنچه امروز تغییر کرده، ابزارها نیستند؛ بلکه سلیقه ما در تولید محتواست که درنهایت ابزارهای مورد استفاده مان را نیز عوض می کند. همین باعث می شود بگویم شبکه های اجتماعی، وبلاگ نویسی را از بین نبرد؛ بلکه شیوه تولید محتوا را تغییر داد. بنابراین نباید نگران وجود شبکه های اجتماعی بود چون محتوا در این شبکه ها به‎صورت کوتاه وجود دارد؛ هرچند ممکن است به پختگی و عمق مطالبی که می توان در وبلاگ ها منتشر کرد نباشند. آنچه نگران کننده است استفاده از تلگرام برای انتشار محتواست؛ بستری که هر لحظه ممکن است با تمام محتوایی که در آن تولید شده از بین برود، محتوایی که در فضای بسته همان پیام رسان محبوس می ماند. 
ابزارهای زیرمجموعه رسانه های اجتماعی (سایت ها، وبلاگ ها، شبکه های اجتماعی، پیام رسان ها) در کنار هم قدرتی باورنکردنی دارند. شلخته نباشیم و هر چیزی را سر جای خودش بگذاریم. وبلاگ ها هنوز و همیشه محل مناسبی برای انتشار روزنوشت ها، نظرات، تجربه ها، آموزش و معرفی تازه ها هستند و همیشه قابلیت تبدیل شدن به یک مرجع برای میلیون ها کاربر اینترنت را دارند.(منبع:فناوران)