ITanalyze

علی شمیرانی – نامه معاون اول قوه قضاییه به وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و اعلام ضرب‌الاجل یکماهه برای انسداد نرم‌افزارهای ارتباطی بر بستر موبایل، بار دیگر موجی از بحث‌ها پیرامون بایدها و نبایدهای فیلترینگ در کشور به راه انداخت.

اگرچه در خصوص اصل این نامه مسایل و پرسش‌هایی وجود دارد از جمله این که این برای نخستین بار بود که قوه قضاییه دستور برای فیلترینگ را خارج از مسیر کمیته تعیین مصادیق محتوای مجرمانه که متولی این امر شناخته می‌شود، صادر کرد. البته باید گفت، وزارت ارشادی‌ها هم درخواست فیلتر خود را از این مسیر عبور نداند.

اما در خصوص اصل این دستور یک‌ماهه که همهمه زیادی در فضای جامعه و به ویژه قشر جوان ایجاد کرده نیز نکته‌ای وجود دارد.

همه می‌گویند و گفته‌اند که فیلترینگ صرفاً چاره کار نیست و فیلترشکن‌ها به وفور یافت می‌شود و آنطور که وزارت ورزش اعلام کرده اتفاقا 70 درصد کاربران اینترنت کشور از فیلترشکن استفاده می‌کنند. حال آنکه استفاده از فیلترشکن در کشور جرم تلقی می‌شود.

این که گفته شود نگرانی‌ها در خصوص استفاده از نرم‌افزارهای ارتباطی بی‌مورد است نیز ساده‌انگارانه است. واقعیت این است که هیچ چیز در دنیای مجازی رایگان نیست و این ابزارها برای خشنودی ایرانی‌ها ساخته نشده‌اند. لذا بی هیچ شبهه‌ای، در پس این ابزارها اهدافی نهفته است که کسی نمی‌تواند منکر آن شود.

اما این که گفته شود این ابزار ارتکاب جرایم است نیز قابل قبول نیست. در واقع این ابزار چیزی همچون یک سیم‌کارت است که به خودی خود آلت قتاله یا جنایت محسوب نمی‌شود.

اما اجازه دهید فرض را بر آن بگذاریم که اتفاقا این قبیل ابزار برای ارتکاب جرایم از نوع سیاسی، اخلاقی و غیره طراحی شده‌اند. برای روشن شدن موضوع این نرم‌افزارها را معادل یک چاقو در دست یک زنگی مست فرض کنیم که با آن قصد ایجاد بی‌نظمی و ارعاب در جامعه را دارد.

در صورت مواجهه با چنین متخلفی باید چه کرد؟ آیا باید صرفا چاقو را از دست او درآورد و وی را به حال خود رها کرد؟ حتما نه! در چنین صورتی باید با متخلف برخورد شود نه ابزار تخلف.

به هر تقدیر حتی اگر فروش چاقو نیز در کشور ممنوع شود، فرد متخلف با هر ابزاری که بتواند ساخته یا به دست آورد، مجددا به دنبال ارتکاب جرم خواهد رفت.

در خصوص نرم‌افزارهای ارتباطی نیز وضع به همین منوال است و برخورد با ابزاری که اندک متخلفانی به سواستفاده از آن می‌پردازند، راه چاره نیست. به هر حال این ابزار به اشکال مختلف و همه روزه در حال تولید و عرضه هستند. لذا آنکه قصد فساد و اقدام علیه امنیت ملی را داشته باشد، بدون ابزاری به نام وایبر و واتس‌اپ و ... هم کار خود را می‌کند. آنان هم که قصد استفاده صحیح دارند راه خود را می‌روند. از این رو به نظر نمی‌رسد فیلترینگ انتخاب اول و آخر باشد.(منبع:عصر ارتباط)