مایه سرافکندگی
علی شمیرانی - طی سال های گذشته تعدادی از روزنامه نگاران نقشی جدی در گشوده شدن صفحات جدید و حتی نشریات جدید در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات ایفا کردند. اگرچه نمی توان گفت اگر آنها نبودند نشریات و صفحات آی تی شکل نمی گرفت ولی به هر حال نقش ایشان را نمی توان نادیده گرفت.
در حال حاضر نیز کم نیستند روزنامه نگارانی که به پشتوانه سابقه و تجربه خود در حال ارتقای نقش و کارکرد خود و حتی گشودن راه برای همکاران بعد از خود هستند. جایگاهی هر چند کوچک که به هر حال رفته رفته در حال باز کردن جای خود است و بی شک آنهایی که امروز کمی جلوتر از بقیه به پیش می روند فردا باید جای خود را به دیگران بدهند. البته این بار نه با تلاشی فراوان برای شناسایی شان و جایگاه روزنامه نگاران بلکه به شکلی ساده، جا افتاده و خودکار.
لیکن در چنین فضای عده قلیلی هم هستند که فی الواقع به کاربردن واژه همکار و روزنامه نگار برای ایشان توهین غیر قابل بخشش به جامعه روزنامه نگاری کشور و حتی جهان است. البته من اسم یکی از ایشان را لغتی بهتر از " مایه سرافکندگی" یا مایه شرمساری روزنامه نگاران پیدا نکردم.
امروز اکثر روزنامه نگاران حوزه فناوری اطلاعات مایه سرافکندگی را می شناسند. ولی چرا می گویم مایه سرافکندگی. واقعیت این است که مایه سرافکندگی به اسم روزنامه نگاران بدبخت کارها و اقدامات محیرالعقولی می کند که مایه شرمساری صنف می شود.
وقتی پیش مدیران متعددی می روی و می بینی به انحاء مختلف سلام و برخوردی با مایه سرافکندگی داشته اند، چاره ای جز خجالت و توضیح مفصل که به خدا قسم روزنامه نگاران این حوزه این طوری نیستند و مایه سرافکندگی از غفلت جنابعالی سو استفاده کرده، باقی نمی ماند.
در حقیقت مایه سرافکندگی هر از چند گاهی در گوشه و کنار کاری می کند که تمیز کردن آن به ناچار به دوش روزنامه نگاران می افتد. مشکل مایه سرافکندگی این است که غوره نشده می خواهد مویز شود و خوب وقتی نمی داند چگونه از راه درست و سالم باید زندگی کند، محیط اطراف خود را کثیف می کند.
و صد افسوس که برخی غافل از سوابق درخشان "مایه سرافکندگی" با به کار گیری وی، زحمت خود را در تمیز کردن محیط پس از رفتن وی زیاد می کنند و به قشر روزنامه نگار نیز بدبین می شوند.
بیچاره روزنامه نگاران حوزه فناوری اطلاعات چه گناهی کرده اند.
- ۸۶/۰۱/۲۹
