ITanalyze

وایمکس نیوز - معمولا یکی از پرخرج ترین و هزینه آفرین ترین بخش توسعه ارتباطات و تبادل اطلاعات، در بخش زیرساخت ها است، علاوه بر آن نیز زیرساخت ارتباطی بارزترین مصداق ضرب المثلی است که می گوید، خشت اول چو نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج بدین معنی که اگر در طراحی، اجرا و نگهداری زیرساخت‌های ارتباطی ضعیف عمل کنیم دیگر امکان ارایه سرویس با کیفیت وجود نخواهد داشت. اما سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا زیرساخت های ارتباطی کشور که متولی آن شرکت ارتباطات زیرساخت است کفاف وسعت، جمعیت و نیازهای روز کشور را می دهد؟ بخش دوم و پایانی گفت و گو با علی مطهری، رییس کمیته مخابرات و نماینده مردم شبستر در مجلس شورای اسلامی به این موضوع می پردازد که در ادامه می خوانید.
با توجه به اضافه شدن اپراتورهای وایمکس و اپراتور سوم و افزایش تقاضا برای استفاده از پهنای باند، آیا برنامه های دولت برای بهبود شرایط افزایش میزان پهنای باند در کشور کافی است؟
مطهری: ماده 49 برنامه پنجم توسعه به موضوعات زیرساختی توجه ویژه‌ای دارد، برنامه بلند پروازانه ای است که از لحاظ طراحی مشکلی ندارد. اما در مورد زیرساخت های فعلی به صراحت می‌توان گفت که زیرساخت های خوبی داریم. در بخش فیبرنوری ظرفیت بالایی در اختیار داریم که به وسیله آن بسیاری از روستاهای کشور را به هم وصل کردیم و هنوز از ظرفیت‌ آنها استفاده نمی کنیم.

این در حالی است که از همین فیبرها می توان پهنای باند بالایی را بین این روستاها با مراکز استان و کشور جابه جا کنیم ولی ما تنها 2 مگابیت از ظرفیت این فیبرها را آن هم برای رادیو استفاده می کنیم.

متاسفانه ظرفیت زیادی از این فیبرها بدون استفاده مانده است که البته در همین وضعیت فعلی شاهد هستیم که شبکه صدا و سیما در بسیاری از روستاها پوشش ارتباطی ندارد و حل مشکل را منوط به داشتن ماهواره عنوان می کند در صورتی که می توان بخش خالی فضای فیبر را در اختیار صدا و سیما گذاشت تا از آن برای انتقال صوت و ویدئو استفاده کند اما متاسفانه به دلیل مسایل مالی و اداری این موضوع میسر نشده است.
علت اصلی این مشکل را در کجا می‌بیندید؟

مطهری: آموزش و پرورش و بسیاری از سازمان‌های دیگری که می‌توانند از امکاناتی که فیبر نوری در اختیارشان می گذارد استفاده های بسیاری داشته باشند اما همواره نحوه تعاملات اداری و هزینه‌های فی ما بین مانع از توسعه کارها می‌شود.

وقتی یکی از سازمان های دولتی به دنبال شبکه ای با فیبر اختصاصی می رود یا هزینه های آن نمی صرفد، یا توان اداره کرد بودجه اش را ندارد و یا دانش آن را ندارد بنابراین شاید نتوان گفت که از لحاظ زیرساختی در حد ایده آل هستیم اما مشکل اصلی ما در حال حاضر مشکلات زیرساختی نیست.

یکی دیگر از مواردی که در این زمینه بدون استفاده مانده است روستاهایی است که تحت پوشش WLL اند، همین WLL ها استعداد ارایه وایمکس را نیز دارند اما به جهت اینکه ممکن است ارایه وایمکس در آن روستاها صرفه اقتصادی نداشته باشد از این ظرفیت‌ها استفاده نشده است. بنابراین در این مقوله تنها فراهم نبودن زیرساخت نیست بلکه مسایل مالی است که اجازه توسعه را نمی دهد.

این درست نیست که منتظر بمانیم تا پهنای باندمان به 100 مگابیت برسد بعد بخواهیم از طریق این پهنای باند ارایه سرویس دهیم.

گام اول ارایه خدمات الکترونیکی این بود که سازمان ها بخشی از خدماتشان را از طریق پورتال به صورت الکترونیکی ارایه کنند که با همین پهنای باند امکان پذیر بود اما متاسفانه می‌بینیم که در همین گام اول هم پورتال سازمان ها فقط جایی برای اطلاع رسانی شده است و هیچ نوع ارتباط تراکنشی از طریق آن صورت نمی گیرد.

با توجه به اینکه روستاها یا شهرهای کوچک ممکن است اصولا پتانسیل های لازم برای دریافت سرویس را نداشته باشند ارایه خدمات الکترونیکی مقدور یا به صرفه نباشد اما در شهرهای بزرگ اینگونه نیست با این وجود می بینیم که در شهرهای بزرگ هم این اتفاق نمی افتد، آیا به غیر از مشکلات مالی و فرهنگی پهنای باند، مشکل زیرساخت این معضلات هست یانه؟
مطهری: از نظر فنی و مخابراتی تهیه پهنای باند کار سختی نیست ولی اگر ملاحظاتی چون مسایل امنیتی برای محدود کردن آن وجود دارد باید کارشناسان این بخش نظر دهند.
یکی از موضوعاتی که اخیرا توسط دولت مطرح شده موضوع دور کاری است به نظر شما آیا این طرح در وضعیت کنونی امکان اجرایی دارد یا خیر؟

مطهری: بحث دورکاری موکول به پهنای باند نیست چرا که بخش عمده ای از آن نیاز به پهنای باند ندارد به عنوان مثال در مخابرات حضور دایم "ماموران نصب" ضرورتی ندارد، از طرفی هم حضور نداشتن آنها نیازی به زیرساخت های فناوری اطلاعات ندارد.

در بخش های تحقیقاتی و پژوهشی نیز وضع به همین منوال است. در واقع دور کاری در این مقطع معطل بحث فناوری اطلاعات نیست، اما فناوری اطلاعات می‌تواند مکمل آن باشد.

به گفته مطهری برخلاف تصور بسیاری دولت با اجرای این طرح به دنبال تعدیل نیرو نیست، چرا که اصولا با این کار به مساله بیکاری دامن می‌زند که یکی از مشکلات خود دولت در حال حاضر کاهش نرخ بیکاری در کشور است.