علی شمیرانی - زندگی سرشار از تجربه است. انسان همواره و از لحظه تولد در حال شناسایی محیط اطراف خود و کسب تجربه است. مرحله کار هر انسان نیز بخشی از زندگی او در یادگیری و کسب مهارت به شمار می رود.
اصولاً در کار روزنامه نگاری مرسوم است که اگر فردی حتی یک روز زودتر از کسی وارد کار شده باشد به نوعی پیش کسوت تر تلقی می شود. البته این را قدیمی ها می گویند و ما هم سر تعظیم فرود می آوریم.
اما، اما امان از برخی از جوانترها که قوره نشده می خواهند مویز شوند. بعضی از جوان ترها خیلی تند می خواهند وارد گود شوند. البته برخی مستحقند و برخی هم به دلایلی که در پی می آید خیر.
در حرفه مطبوعات حوزه آی تی چند سالی است که خیلی ها وارد شده اند. در این میان برخی مسیر منطقی و طبیعی ترقی را طی می کنند و برخی هنوز الفبای کار را یاد نگرفته می خواهند همه کاره شوند و گویی خود را آماده پذیرش مسوولیت وزارت ارتباطات هم می دانند.
دسته اول که هیچ، رشد منطقی می کنند و با روش های پسندیده سرگرم کار حرفه ای و اخلاقی خود هستند و اتفاقاً آینده ای روشن نیز برای ایشان پیش بینی می شود.
اما تعداد قلیلی هم راه بیراهه را درپیش گرفته اند. مثلاً طرف هیچ چیزی از ب بسم ا... کار روزنامه نگاری هم نمی داند اما با زور هر چیزی می خواهد خود را بچپاند وسط کار و خوب عقل و خرد جمعی نیز پذیرای چنین چیزهایی نیست. در نتیجه طرف گاف می دهد و به سرعت نیز به موضوعی برای خنده و مثال به خاکی رفتن در محافل تبدیل می شود.
این موضوع هم موجبات سرخوردگی طرف را فراهم می کند و طرف هم برای اینکه خود را از تب وتاب نندازد بیشتر به حاشیه می رود. در نتیجه برای آن که بخواهد سری توی سرها در بیاورد خود را با آدم ها و سوژه های بزرگتر از خود در می اندازد و جایی هم که کم بیاورد برای جبران ضعف هایش از دادن فحش و به کاربردن زبان خانوادگیش دریغ نمی کند.
اینجاست که بیشتر و بیشتر به حاشیه رانده می شود و هر کس از این که می بیند وی نیز به عنوان همکار در کنار ایشان نشسته از شغلی که دارد احساس شرم می کند. گاهی اوقات پیش آمده که فرد مسوولی می پرسد شما عجب همکارانی دارید انگار هیچ چیز از دنیا و کار نمی دانند و وقتی ریشه یابی می کنی می بینی نوجوان جویای نامی بدجوری خراب کاری کرده است. نمی دانم چه بگویم گاهی واقعاً از این که به خاطر ندانم کاری عده ای همه همکارانم که از نزدیک در جریان زحماتشان طی سال های گذشته هستم زیر سوال می روند، احساس بدی پیدا می کنم و از خودم می پرسم چگونه چنین پدیده هایی سبز شده اند و آینده ایشان و آینده کاری کسانی که در کنار ایشان به شکلی منطقی در حال کار هستند چه می شود؟
- ۸۵/۰۸/۱۰
