علی شمیرانی - هفته قبل سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور گفته: «متاسفانه سازمان ثبت احوال برای تامین کارت خام از سوی چاپخانه دولتی با مشکلاتی روبهرو است. تا پیش از تحریمها ظرفیت تولید کارت ملی هوشمند در ماه 2 میلیون و 500 هزار کارت بود که با توجه به شرایط فعلی این میزان به 50 هزار کارت در ماه رسیده است.»
اگر سری به آرشیو اخبار از حدود دو سال قبل بزنید، این خبر دقیقا با همین کلمات و محتوا شاید برای صدمین بار است که از سوی سخنگوی سازمان ثبت احوال در گفتوگو با رسانههای مختلف مطرح شده و همچنان نیز آب از آب تکان نمیخورد.
به موجب آخرین آمار، بیش از 54 میلیون نفر فرایند ثبتنام دریافت کارت هوشمند ملی را کامل کردهاند که از این تعداد 46 میلیون نفر کارت خود را گرفتهاند و 9 میلیون نفر نیز هنوز اقدامی برای ثبتنام نکردهاند. به عبارت دیگر 8 میلیون نفر فعلا به جای کارت هوشمند ملی، یک کاغذ ملی در دست دارند که حکم رسید دارد و بیش از یک سال و نیم است که منتظر جایگزینی این کاغذ با کارت هستند و 9 میلیون نفر نیز همان کاغذ را هم ندارند.
با روالی که در پیش است کار تحویل کارت هوشمند ملی به 17 میلیون نفر باقیمانده با فرض عرضه ماهانه 50 هزار کارت، 340 ماه و به عبارت دیگر 28 سال طول خواهد کشید تا کل ایرانیان کارت هوشمندشان را دریافت کنند!
آری! قاعدتا اینطور نخواهد شد که کار تکمیل واگذاری کارتهای هوشمند ملی 28 سال دیگر ادامه داشته باشد، و احتمالا اتفاقاتی رخ خواهد داد، اما فعلا که روی کاغذ اینطور است.
البته اینکه مقصر کیست، مهم نیست. این موضوع هم که چرا وقتی توان تولید کارت هوشمند را نداریم، مردم را به زحمت انداخته، پولش را پیشپیش گرفته و تکه کاغذی دست آنها میدهیم که چندین سال باید مراقب نپوسیدن آن باشند هم مهم نیست. این که چرا کارشناسی و پیشبینیهای لازم از ابتدای کار نشده هم مهم نیست. این که چرا چاپخانه دولتی هم به کسی جواب نمیدهد هم مهم نیست. اینکه کارتهای هوشمند ملی صادره برای 46 میلیون نفر در عمل با آن 17 میلیونی که یک تکه کاغذ ملی در اختیارشان است، تفاوتی در کارکرد ندارد، هم مهم نیست.
حتما سوال پیش میآید که چرا مهم نیست؟ پاسخش ساده است: چند طرح و پروژه در این کشور میشناسیم که طبق محاسبات و مصوبات و کارشناسیهای دقیق و زمانبندیها پیش رفته است؟ اگر مهم بود که چنین نمیشد و ما هم امروز در زمره کشورهای پیشرفته بودیم. (منبع:عصرارتباط)