نبرد روسیه و آمریکا؛ زیردریایی‌ها علیه اینترنت
در سال های اخیر چندین بار گزارش شده است که زیردریایی های روسیه در مورد کابل های زیرآبی در اقیانوس ها که سیگنال های اینترنتی منتقل می کنند، فعالتر شده اند.
اسپوتنیک به نقل از نشنال اینترست آمریکا می نویسد: کارشناسان نظامی می گویند یک زیردریایی کوچک می تواند به طور جدی بخش مالی ایالات متحده را بدون هیچ گونه سلاحی مورد حمله قرار دهد. جای تعجب نیست که واشنگتن به شدت نگران این امر است.
روزنامه نگاران آمریکایی ادعا می کنند که توانایی استفاده از اینترنت به وضعیت کابلهای ارتباطی فیبر نوری بستگی دارد که در کف اقیانوس قرار دارد. به عقیده نشنال اینترست روسیه تعداد مشخصی از زیردریایی های کوچک را برای مداخله در کار اینترنت به اعماق اقیانوس می فرستد. خرابی حداقل یکی از کابل ها می تواند عواقب جدی را در پی داشته باشد.
در همان زمان، این نشریه خاطرنشان می کند که برای اولین بار آمریکا از فن آوری کار با کابل زیردریایی دشمن استفاده کرد. برای این کار جدیدترین زیردریایی آمریکایی از کلاس Sea Wolf تجدید تجهیز شد.
و تاریخ مبارزه با کابل ها صد و بیست سال پیش در جریان جنگ آمریکا و اسپانیا آغاز شد. در آن زمان ارتش آمریکا کابلی را که مادرید از طریق آن با پایگاه های اسپانیا در فیلیپین و کوبا در تماس بود قطع کرد. در جنگ های جهانی اول و دوم نیز همین داستان تکرار شد. اما حتی در زمان صلح ، هیچ کس امن بودن کابل را تضمین نمی کند و هیچ کس مسئول خسارت آن نخواهد بود، زیرا طبق قوانین بین المللی کابل ها به هیچ کشوری تعلق ندارد.
هر چند که آمریکایی ها هنوز نمی فهمند که چگونه متخصصان روسی می توانند با کمک وسایل نقلیه زیر آب به کابل متصل شوند، اما در هر صورت، روسیه هم اینک به این امر متهم شده است. اما صدمه زدن به کابل خیلی ساده تر از آسیب جدی است. تمام خطوط ارتباطی زیر آب با در نظر گرفتن آسیب احتمالی آنها کشیده می شود. فقط در اقیانوس اطلس، خسارت طبیعی تقریباً پنجاه بار در یک سال رخ می دهد. ولی اثر جدی با هدف خرابکاری تنها با تخریب گسترده کابل ها حاصل می شود.
تحلیلگران غربی می گویند: اما برای این کار لازم است که یک حمله هماهنگ به چندین خط دارد انجام شود که به هیچ وجه منطقی نیست. آنها می گویند که روسیه ممکن است فقط علاقه مند به دسترسی به یک کابل مخفی پنتاگون باشد که هیچ ارتباطی با سیستم غیرنظامی نداشته باشد. صدمه دیدن خط نظامی می تواند پیامدهای منفی خاصی داشته باشد و این کار قبلا سابقه داشته است.
در سال 2008 ، یک کابل نظامی به طور تصادفی قطع شد و هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی چند روز در عراق به هوا بلند نشدند. فرماندهی ناتو نیز خط ارتباطی مشابهی دارد. بنابراین، فعالیت های روسیه حول کابل های زیردریایی بدون شک به ارزش آنها هم به عنوان هدف حمله و هم در جمع آوری اطلاعات اشاره دارد.