ITanalyze

چند سالی است که شرکت ثنارای به سفارش سازمان‌های دولتی مربوط نرم افزاری مانند شورای عالی داده ورزی یا قرینه آن در وزرت ارتباطات اقدام به آمار گیری از چند شرکتی می‌نماید که حاضر به همکاری و اطلاع رسانی می‌شوند. سایر شرکت‌هایی که در این همه پرسی شرکت نمی‌کنند دلایلی برای خود دارند که خارج از بحث ما است. آخرین گزارش تهیه شده مربوط به سال 1384 است و هنوز خبری از گزارش سال 1385 و آمار گیری آن نشده است.

از قیمت‌های ارایه شده و ظاهر موارد ارایه شده برمی‌آید که این قیمت‌ها هم به سرنوشت قیمت‌های بعضی از نظام‌های صنفی مانند پزشکی دچار شده و برای کنترل قیمت‌ها چیز دیگری هم با واقعیت مخلوط شده است. به عنوان نمونه به چند مورد زیر که میانگین قیمت‌ها قبل از کسورات مختلف مانند مالیات و بیمه است دقت فرمایید:

ارقام بالا کلیه درآمد کارشناس از شرکت قبل از کسورات است و کلیه کسورات قانونی نیز از آن کسر خواهد کردید. معلوم نیست مدیر پروژه‌ای که ساعتی 10 هزار تومان می‌گیرد یا مشاوری که ساعتی 12 هزار تومان می‌گیرد دارای چه مدرک و تجربه‌ای هستند. طراحی که ماهانه 783 هزار توام حقوق بگیرد یا دارای مدرک نامربوط است یا کمتر از 5 سال تجربه دارد که در این صورت طراح نمی‌شود یا طراح میشود ولی نتیجه کار برای کارفرما فاجعه آمیز خواهد بود. وضعیت کارشناس شبکه درجه 1 بدتر از بقیه است. اگر به هزینه‌های ارایه شده از طرف نظام صنفی رایانه برای خدمات شبکه توجه نماییم چند برابر بیش از ارقام شرکت ثنارای است.

متاسفانه این ارقام ممکن است برای پروژه‌های دولتی استفاده شوند و هزینه پیمانکاران حرفه‌ای با آن سنجیده شود. اگر چنین شود، انتظار نداشته باشیم کارها با کیفیت انجام شوند. مثال ما ایرانی‌ها است که هر چه پول بدهی آش می‌خوری. مشکل فرار نیروی‌های تخصصی از کشور نیز مزید بر علت می‌شود. آقایان بنشینند و منصفانه و عمیق به قیمت‌ها توجه کنند. دیگر زمان اول انقلاب گذشته است که انتظار داشته باشیم همه برای رضای خدایی که ما تعریف می‌کنیم جان بدهند و برای آزادی قدس همه چیز خود را فدا کنند. اکثر قریب به اتفاق نیروی‌های کارشناسی ما حتی کسانی که سوابق مذهبی هم دارند دیگر از این فکرها نمی‌کنند و اگر بتوانند برای مهاجرت اقدام می‌کنند.

اگر این ارقام را بخواهیم رعایت کنیم، هیچ کارشناس نرم‌افزار را نمی‌توانیم بیش از چند سال در جایگاه خود حفظ نماییم و باید از بی‌تجربه‌ها یا کم تجربه‌ها یا سایر رشته‌های نامربوط استفاده نماییم که نتیجه کار برای کارفرمای بدبخت از ابتدا معلوم است. و اگر شخصی به سواد و تجربه کافی یا زیاد دست پیدا کرد دیگر قابل تحمل نیست و باید بجای او یک کارنشناس قرار داد.

اگر می‌خواهیم واقیت را بدانیم باید نهادی واقعا بی‌طرف برای هر رشته از این صنعت قیمت‌های جداگانه استخراج کند و به تایید تک تک اعضای آمار گرفته شده برساند. آمارهای فرمایشی و رتوش شده خیانت به مردم این کشور است. اگر نظام صنفی رایانه بتواند بدون تاثیر پذیری از دولت و هر سازمان دیگری این کار را انجام دهد، شاید بهترین گزینه باشد. با توجه به هزینه اندک این آمار گیری خوب است که خود راسا عمل نماید و کاری که در زمینه شبکه انجام داده است در سایر موارد نیز به انجام رساند. بالاخره هزینه عضویت اعضا در این زمینه هم می‌تواند خرج شود و چه چیزی بهتر از این کار؟
منبع : ماهنامه راه راست