ITanalyze

علی اصلان شهلا- هفته گذشته نصرالله جهانگرد دبیر شورای عالی فناوری اطلاعات اعلام کرد در برنامه ششم توسعه، به دنبال سهم 8 درصدی فناوری اطلاعات و ارتباطات از تولید ناخالص داخلی هستیم.

در اردیبهشت ماه سال 1392 دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق بودجه معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی وزارت ارتباطات اعلام کرد سهم بخش ICT در تولید ناخالص داخلی ۲.۱ درصد است.

در مرداد ماه سال 1393 محمدرضا عارف وزیر پیشین ICT و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام کرد سهم فناوری اطلاعات و ارتباطات از تولید ناخالص داخلی کمتر از 2 درصد است.

چند روز پس از این اظهار نظر، جهانگرد در مراسم تودیع و معارفه مدیرعامل مخابرات اعلام کرد: «اکنون سهم ICT در GDP از 3.5 درصد عبور کرده و به سمت 4 تا 5 درصد متمایل شده که امیدواریم این هدف با نسل 3 موبایل برآورده شود.»

هرچند عدد 3.5 درصد بسیار خوشبینانه به نظر می‌رسد، اما اگر همین عدد را هم ملاک داوری قرار دهیم، به این نتیجه می‌رسیم برای آن که ICT سهمی 8 درصدی از GDP را به دست آورد، نیاز به رشدی خارق العاده دارد.

اگر بر فرض محال، در طول 5 سال اجرای برنامه ششم، GDP هیچ رشدی نکند، برای آن که در انتهای سال 1399 (پایان برنامه ششم) ICT به سهم 8 درصدی دست یابد، باید سالیانه حدود 18.5 درصد رشد کند.

اما در سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه، رشد متوسط سالی 8 درصد برای کشور پیش‌بینی و هدف‌گذاری شده است. بنابراین اگر GDP سالی 8 درصد رشد کند و فناوری اطلاعات و ارتباطات هم بخواهد در سال 1399، سهم 8 درصدی را کسب کند، باید به طور متوسط هر سال حدود 27.5 درصد رشد را تجربه کند.

هرچند فناوری اطلاعات و ارتباطات نشان داده است که پتانسیل زیادی برای توسعه ف دارد، اما فعلا دلیلی برای این که کشور رشد عجیب و غریب 27.5 درصدی و یا حتی 18.5درصدی در صنعت با فناوری بالای ICT تجربه کند وجود ندارد. (منبع: فناوران)