ITanalyze

علی شمیرانی – این روزها و با قرار گرفتن در آستانه یک انتخابات دیگر در کشور پیش بینی می شود که فضای وب فارسی هم در معرض التهاب البته از نوع موقت آن قرار بگیرد.

بار دیگر فرصتی دست داده که فضای اینترنت به محملی ارزان و در عین حال پنهان برای ابراز نظرات و اعتقادات سیاسی تبدیل شود. اگرچه نفس حضور هر چند موقت سیاسیون و طرفداران تفکرات سیاسی در فضای وب نه تنها امر مذمومی نیست بلکه به نوعی فرهنگ سازی در نظر تصمیم سازان آینده کشور نیز محسوب می شود.

مشکل از جایی شروع می شود که به ویژه در فضای وبلاگستان، دستانی شروع به کار می کنند که چاره ای به جز برخورد های قانونی و تحمیل برخی از محدودیت ها به این عرصه باقی نمی گذارند. مشخصا منظور نگارنده متوجه کسانی است که با علم به تبعات هوچی گری های اینترنتی خود، صرفا به گذر از این برهه می اندیشند و کاری به محمل و سرنوشتی که بر آن می گذرد ندارند.

این درست مثل این است که یک اتاق تمیز و مرتب را برای تبلیغات انتخاباتی در اختیار گروهی بگذارید و ایشان بی آنکه به فکر سلامت و نظافت آن مکان باشند هر کار غیر قانونی را در آنجا انجام داده و در نهایت مخروبه ای به جا بگذارند که چاره ای جز پلمپ آن باقی نماند. این موضوع وقتی نگران کننده تر می شود که صاحب خانه خود با ایشان هم کاسه باشد و بی توجه به سایر مستاجرهای خود با آن واحد و گروه خاص هم داستان شود.

چنین وضعی درست مثل وضع سرویس دهندگان خدمات وبلاگ است که دارای مستاجر هستند و چندان به آینده و سرنوشت سایرین اهمیت نمی دهند. ایشان با مستاجران ناآرام موقت خود همداستان می شوند و آنقدر شور ماجرا را در می آورند که ناچار ساختمان به علت تکرار مکررات مسدود می شود و آنوقت صاحبخانه فریاد می کشد که من اینجا هزاران مستاجر آبرو دار دارم به فکر آنها باشید و ...

و این نوشدارویی است که بعد از مرگ سهراب چندان موثر نخواهد افتاد.