ITanalyze

علی شمیرانی – پس از سال ها کار رسانه ای رفته رفته تجربیاتی کسب می کنی که در کار حرفه ای به کمک تو می آید. یکی از آن موارد که اتفاقاً اکثر خبرنگاران تازه کار را به نوعی به دام می اندازد به وعده های سرخرمن سال نوی برخی از مدیران مربوط می شود.

برخی از مدیران به خوبی می دانند که چگونه یکسال رسانه ها و به تبع آن مردم را سر کار بگذارند. این دسته از مدیران اول هر سال با شور اشتیاق خاصی کلی سر و صدا به راه می اندازند که بله امسال می خواهیم این کار را بکنیم فلان پروژه را اجرا کنیم.

اما این پایان راه نیست. مدیران شعاری می دانند زمانی که برخی از خبرنگاران را با سرکار گذاشتن به مدت یک سال از سر راه خود برداشتند، به بخش خصوصی که در حوزه کاری ایشان هستند می رسند. تجربه کاری به من می گوید که این مدیران با شناختی که از مدیران برخی از نهادهای خصوصی دارند راهکار ویژه ای را برای سرکار گذاشتن ایشان دارند.

به این ترتیب که مدیران شعاری در ابتدای سال کلی سر و صدا می کنند که بله ما کلی پول و بودجه در اختیار داریم. این جمله کافی است که برخی از مدیران خصوصی نیز برای آن که بچه های خوبی باشند تا مبادا از دریافت آن بودجه بی نصیب بمانند، سکوت اختیار کرده و مدیر شعاری را کمتر تحت فشار قرار دهند.

بله این است یکی از روش های برخی مدیران که من به آنها مدیران شعاری می گویم. کافی است کمی شلوغ کنی، خود را در حرف و شعار فعال جلوه بدی، به دیگران بگویی اگر بچه خوبی باشند پولی را در اختیار داری که به ساکت ها می دهی و در انتهای سال هم چند بهانه سر هم می کنی و این و آن رو مقصر وانمود می کنی که این موانع اداری و قانونی است که اجازه کار به ما نمی دهد و امید می رود در سال آینده و با همکاری های نزدیک این موانع برطرف شود!

شاید بد نباشد برخی همکاران رسانه ای نیز به جای پوشش صرف وعده های سال جاری مسوولان، گزارشی هم از عملکرد سال گذشته ایشان بخواهند. به هر حال یکسال زمان اندکی نیست.