ITanalyze

شبنم کهن چی- شایعه، ویروسی‌ست که می‌تواند به سرعت آلوده‌مان کند و سرعت این آلودگی امروز با وجود رسانه‌های اجتماعی سرعت بیشتری پیدا کرده است. اما راهی برای متوقف کردنش نیز وجود دارد و آن اطلاع‌رسانی و پاسخگویی به موقع است. اطلاع‌رسانی صحیح با همان سرعتی که شایعه دارد، می‌تواند پیش تازد. اما اینجا، در ایران یک مشکل بزرگ وجود دارد؛ مدیران و مسوولان بیش از آنکه به اطلاع‌رسانی، پاسخ‌گویی و شفاف‌سازی معتقد باشند، باورشان این است که باید دور بخوابند و خواب آشفته نبینند، سکوت کنند و هنگام مواجهه با سوالات آنقدر پاسخ را پیچ دهند که از تحلیل‌اش هم هیچ چیز دستگیر مخاطب نشود. این شیوه در دنیای امروز که رسانه‌ها چند صدایی شدند و دیگر تنها منبع، رسانه‌های تک صدا مانند تلویزیون و رادیو و روزنامه‌ها نیست، شیوه نادرستی است که می‌تواند آنها را در جایگاهی بنشاند که شایسته‌شان نیست. امروز سکوت در مقابل سوالات خبرنگاران و کاربران رسانه‌های اجتماعی به خصوص هنگامی که به عنوان یک فرد حقوقی در رسانه‌های اجتماعی حضور داریم، آسیب بزرگ‌تری نسبت به چند سال پیش به یک مجموعه وارد می‌کند.

اما اینجا کشوری‌ست که مسوولان و مدیرانش همیشه حرف‌هایی برای نگفتن دارند، همه سوال‌ها را خطرناک و سیاسی می‌دانند و همه شفاف‌سازی‌ها را به ضرر مجموعه‌شان می‌دانند. در حالی که مخاطبان حتی اگر آنچه می‌شنوند باب میل‌شان نباشد، دوست دارند با آنها صادقانه رفتار شود و تنها در این صورت است که اعتمادشان جلب می‌شود. شکی نیست که همه جا حرف‌هایی برای نگفتن وجود دارد، ممکن است بنا بر مقتضیات خاصی عده‌ای مجبور باشند همراه با جریانی پیش روند که توضیح دادنش برای عموم مردم سخت باشد. اما از آنجا که دانستن حق مردم است، باید راهی برای ارایه اطلاعات کلی و حداقلی یافت. شیوه مرسوم در ایران، ممنوع قلمداد کردن پاسخ دادن به هر سوالی است و در عوض ارسال جوابیه است. یعنی همان اطلاعاتی که می‌شد هنگام سوال پرسیدن ارایه کرد را می‌توان در جوابیه‌هایی که بعد از انتشار اخبار و گزارش ارسال می‌شود، یافت. برخی پا از این هم فراتر می‌گذارند، فقط با مخاطبان‌شان حرف می‌زنند و رسانه‌ها را حذف می‌کنند. در حالی که رسانه‌ها واسط آنها و مخاطبانشان هستند، در پاسخ به انتقادات رسانه‌ها که مخاطبانشان آنها را می‌خوانند، مستقیم با مخاطبانشان وارد گفت‌وگو می‌شوند و باز هم از شفاف‌سازی و پاسخگویی و رفع سوتفاهم با رسانه‌ها پرهیز می‌کنند.

اینجا جمله «پیشگیری بهتر از درمان است»، جمله زیبایی است که در متون سخنرانی‌ها به کار می‌رود. اما بهتر است شیوه ارتباطات و پاسخگویی‌ها را تغییر دهیم و باور کنیم سوالی که رسانه‌ها را به خود مشغول می‌کند، برآمده از سوالی است که اذهان عمومی را درگیر خود کرده است. اگر به موقع پاسخگو باشیم، حتی در حد چند جمله کوتاه، بهتر از تلاش گسترده برای تغییر ذهنیت جامعه بعد از ابتلا به شایعه است.(منبع:فناوران)