چهار مرحله تا شهر سایبر
سعید کریمی - بزرگراه فناوری - رسیدن به شهرهای الکترونیکی امروزه به‌عنوان یکی از دغدغه‌های دولتمردان کشورهای مختلف محسوب می‌شود. شاید اگر بخواهیم به معنای واقعی شهر الکترونیکی فعالیت‌های صورت گرفته در این زمینه را در جهان بررسی کنیم، نمی‌توانیم به مشابهی یکسان با آن تعریف دست یابیم. در این بین از اواخر دهه گذشته فعالیت‌هایی نیز در کشورمان صورت گرفته که بنا به دلایلی همچون تغییر مدیریت و نبود تعریف خاص و زیرساخت‌های مناسب تاکنون محقق نشده است.
این روزها از تهران به‌عنوان یکی از نقاط هدف برای پروژه شهر الکترونیکی در کشور نام برده می‌شود. بسیاری از کارشناسان شهرداری را یکی از متولیان شهر سایبر می‌دانند. بر همین اساس به سراغ مهندس قائمی، مدیر سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران رفتیم تا عملکرد و فعالیت‌های این نهاد برای رسیدن به شهر الکترونیکی تهران را جویا شویم.
مکانیزه کردن سیستم‌ها در شهرداری در سال 1347 تحت عنوان طرح مکانوگرافی و با هدف اولیه مکانیزه کردن سیستم‌های مالی آغاز شده است. در سال 1355 تجهیزات کامپیوتری ارتقا یافته و مدل IBM370 در این سازمان جایگزین شد. پس از آن و در سال 1356با مکانیزه کردن سیستم‌های راهنمایی و رانندگی که در آن مقطع زمانی وابسته به شهرداری تهران بود، حجم کار وسیعی در بخش‌های تخلفات، شکایات، جرایم، وصول، چاپ و نگهداری صدور گواهینامه، سیستم پوئن منفی، حقوق کارمندان و کارگران شهرداری، حقوق کارکنان شرکت واحد شهرداری، کسب و پیشه، عوارض نوسازی، طبقه‌بندی مشاغل کارگری ایجاد شد. از سال 1359 برنامه‌ریزی جهت ارایه خدمات Online در سازمان صورت گرفت و متعاقب آن خدمات سیستم‌های تخلفات و جرایم به‌صورت Online در شهرک آزمایش و برخی مناطق راهنمایی و رانندگی با استفاده از خطوط Leased به مراجعان ارایه شد.ارایه خدمات Online به‌سرعت افزایش یافت و به‌تدریج سرویس‌های Online در مناطق شهرداری و مناطق پستی نیز به شهروندان ارایه سرویس می‌کرد.
در سال 1372 ایجاد بانک اطلاعات املاک شهر تهران که در نوع خود بی‌نظیر بوده است، آغاز و همچنین ارایه خدمات مجموعه سیستم‌های خودرو شامل بانک‌های اطلاعاتی خودروها و شماره‌گذاری، تخلفات، شکایات، گواهینامه و عوارض خودرو در سطح نقاط مختلف شهر گسترش یافت.
سال‌های 74 و 75 نقطه عطفی در عملکرد این نهاد بود و سازمان به‌عنوان متولی انفورماتیک شهرداری تهران مطرح و برنامه‌ریزی کلانIT ، شهرداری الکترونیکی با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در مدیریت شهرداری را در دستور کار خود قرار داد و بر این اساس، نیاز تدوین طرح جامع ICT شهرداری تهران عنوان شد. در سال 83 پیشنهاد تغییر نام سازمان به "سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران" مطرح و در هیات‌مدیره و شورای اسلامی شهر تهران تصویب شد.
ایجاد پورتال شهرداری تهران، راه‌اندازی خدمات الکترونیکی E-Services، تحقیق و توسعه در حوزه ICT برای ایجاد راهکارهای جدید سازمانی و شناسایی فرصت‌های بالقوه ، به منظور پاسخگویی به نیاز شهر و شهروندان، بهبود کارایی و اثربخشی فرآیندهای شهری با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات از جمله اهدافی است که سازمان مصمم است برای تحقق شهر الکترونیکی در دستور کاری خود قرار داده است.
********
پروژه شهر الکترونیکی از سال 79 در کشور آغاز شد. زمانی که صحبت شهر الکترونیکی در ایران شروع شد، در دبی خبری از شهر الکترونیکی نبود، اما شاید تغییر مدیریت باعث شد در این زمینه از برخی کشورهای همسایه عقب بمانیم، اما این بحث در تهران متفاوت‌تر است. کارشناسان بر این اعتقاد هستند که اگر در تهران شهر الکترونیکی راه بیفتد، شاید طلسم زیرساختی و ساختار مدیریتی پروژه‌هایی از این دست در سایر شهرهای کشور نیز شکسته و این پروژه‌ها در زمانی کوتاه به بهره‌برداری برسند و عملیاتی شود. تا به امروز قرار بود کارگروهی در شورای عالی فناوری اطلاعات به‌عنوان کارگروه شهر الکترونیکی تشکیل شود و شورای شهر هم با این کارگروه هماهنگی داشته باشد تا بحث شهر الکترونیکی پیشرفت داشته باشد. تصور می‌شود که در مبحث شهر الکترونیکی آن هم در تهران بخش عمده‌ای از وظیفه بر عهده سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران باشد. اگر شهرداری الکترونیکی راه بیفتد، به گفته کارشناسان بهره‌برداری از شهر الکترونیکی خیلی طول نخواهد کشید. به‌عنوان آغاز بحث توضیح دهید که شهر الکترونیکی تهران در چه وضعیتی قرار دارد و سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران تا چه اندازه در این پروژه دخیل بوده است؟
شهر الکترونیکی یک کلمه است ولی اگر با دیدی دیگر به آن نگاه کنیم، در حقیقت کوه یخی است که بخشی از یخ روی آب است و حجم زیاد آن در زیر آب. رسیدن به شهر الکترونیکی یک راه یک یا دوساله نیست، بلکه باید مقدمات بسیار زیادی فراهم شود تا بتوانیم این ادعا را داشته باشیم که به شهر الکترونیکی دست یافته‌ایم.
چندی پیش کارگروه شهر الکترونیکی در شورای عالی فناوری اطلاعات شکل گرفته و مهندس ریاضی نیز جلسات این کارگروه را اداره می‌کند. دوستان شورای شهر هم در جلسات کارگروه حضور داشته و از ما هم به‌عنوان نماینده متولی این حوزه دعوت به کار شده است. تا به حال چهار جلسه در طول سه ماه آغاز فعالیت این کارگروه برگزار شده است.
به‌طور کلی سازمان فناوری اطلاعات شهرداری مجری سیاست‌هایی است که در این زمینه تبیین می‌شود. ممکن است در بعضی از موارد ما تصمیم‌ساز باشیم ولی تصمیم‌گیرنده نیستیم، بلکه فقط مجری هستیم. شورای عالی فناوری اطلاعات سیاست‌های کلی کشور و شورای شهر سیاست‌های مورد نظر و شهرداری یعنی شهردار و معاونان مرتبطش سیاست‌ها و برنامه‌های خود در این زمینه را مطرح و به ما برای اجرا ارجاع می‌دهند. خوشبختانه درباره شهر الکترونیکی بین سیاست‌گذاران وحدت و اتفاق نظر بسیاری وجود دارد که شاید دلیلش آن باشد که تاکنون محصولی با این عنوان عرضه نشده و به بهره‌برداری نرسیده است.
پیش‌بینی مدیر سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران از زمان بهره‌برداری شهر الکترونیکی در تهران با توجه به پیشرفت تمامی برنامه‌ها در مدت‌زمان پیش‌بینی شده چیست؟ یعنی اگر تمام زیرساخت‌ها بر اساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته در زمان معین خود به بهره‌برداری برسند، فکر می‌کنید چه زمانی شهر الکترونیکی تهران به بهره‌برداری خواهد رسید؟
برای این کار به چند مقدمه خیلی اساسی نیاز داریم، به‌عنوان مثال زیرساخت. زیرساخت نه به معنای زیرساخت‌های ارتباطی. فرهنگ‌سازی، قانون‌گذاری و برنامه‌های کاربردی و بخشی، تعامل بین دستگاه‌های اجرایی هر کدام زیرساختی جداگانه‌اند. شهر فقط در شهرداری خلاصه نمی‌شود. شهرداری تنها یک بخش از مدیریت شهری است.
اگر ما بتوانیم به آن هدف اصلی یعنی رسیدن به یک مدیریت یکپارچه شهری در تمامی بخش‌ها دست پیدا کنیم، آن وقت است که می‌توانیم برای سایر موارد تصمیم بگیریم. یعنی اولین نیاز ما برای داشتن شهر الکترونیکی رسیدن به یک مدیریت یکپارچه شهری است.
زیرساخت‌های ارتباطاتی در شهر الکترونیکی بر عهده وزارت ارتباطات است. بستر قانونی هم بر عهده قوه قضائیه. بر همین اساس دو سال است که توسط کارشناسان این نهاد بسترهای قانونی در حال بررسی است. بعد از آنکه تمامی دستگاه‌ها توانستند به‌طور جداگانه‌ای به جزایری مجزا در زمینه ارایه خدمات الکترونیکی نسبتا موفق تبدیل شوند، در فاز بعدی باید خدمات خود را برای عموم عرضه کند. این برنامه‌ها مقدمات تحقق شهر الکترونیکی است. مهم‌ترین بخش در تحقق شهر الکترونیکی تعامل بین دستگاهی است. ما به‌عنوان یک نهاد با بسیاری از دستگاه‌ها تعامل اطلاعاتی داریم. بنابراین تعامل بین دستگاه‌ها سومین فاز در تحقق شهر الکترونیکی است. وقتی این سه فاز با موفقیت پشت‌سر گذاشته شود، در گام آخر باید به بانک‌های اطلاعاتی و سیستم‌های یکپارچه برای رسیدن به یک شهر الکترونیکی دست یابیم.
به اعتقاد من این چهار فاز که می‌توان برخی از آن‌ها را نیز به‌طور موازی گسترش داد، مهم‌ترین بخش‌های توسعه شهر الکترونیکی هستند.
شهرداری تاکنون چه فعالیت‌هایی انجام داده است؟
شهرداری توانسته است در برخی از موارد فاکتورهای شهر الکترونیکی را در حیطه وظایف خود اجرا کند. به‌عنوان مثل در بخش پرداخت عوارض خودرو و یا صدور آرم طرح ترافیک ما بستر لازم را فراهم کرده و این فعالیت‌ها را به‌صورت آنلاین در سایت شهرداری نیز قرار داده‌ایم، اما هنوز تمام بانک‌های ما نتوانسته‌اند در بحث به‌کارگیری و گسترش پول الکترونیکی موفق عمل کنند. در نتیجه این بخش در حال حاضر تقریبا بلااستفاده مانده است. مشکل دیگر در همین بخش آن است که ما هنوز بانک اطلاعاتی کاملی از تمام خودروها در نیروی انتظامی نداریم. این‌ها مسایل و مشکلات تحقق اهداف است که در تمامی حوزه‌ها هم به وفور پیدا می‌شود، اگر تمامی این موانع رفع شود، می‌توان گفت که به تحقق شهر الکترونیکی نزدیک شده‌ایم.
به سؤال ما در مورد تخمین خود از دستیابی به شهر الکترونیکی هنوز پاسخ نداده‌اید.
نمی‌توان به‌طور دقیق این زمان را مشخص کرد، چون همان‌طور که گفتم دستگاه‌های زیادی در پروژه‌هایی از این دست درگیر هستند، اما در مورد شهرداری تهران امیدواریم که تا دو سال آینده بتوانیم تمامی برنامه‌های مشخص شده را انجام داده و به بهره‌برداری برسانیم.
البته وقتی می‌گوییم شهر الکترونیکی، نباید تصور داشته باشیم که شهری است که تمام مردمانش از صبح پای کامپیوتر می‌نشینند و تا شب تمام کارهای خود را توسط کامپیوتر انجام می‌دهند. ما باید برای رسیدن به ایده‌آل‌هایمان تلفن ثابت، تلفن‌همراه و اینترنت را توسعه دهیم، واحدهای ارتباطات مردمی را در سازمان‌ها توسعه و حتی بخشی از وظایف آن‌ها را اینترنتی کنیم. باید در مرتبه اول امکان دسترسی به اطلاعات در تمام سازمان‌ها را از طریق اینترنت و یا سرویس‌های دیگر مانند تلفن‌همراه و ثابت ارایه دهیم. همین کارهای ابتدایی هم می‌تواند فرهنگ‌سازی لازم در این زمینه را داشته باشد و هم می‌تواند دسترسی الکترونیکی را از طریق تلفن برای افرادی که رایانه نداشته و یا کار با آن را بلد نیستند فراهم آورد.
در شهرداری تجربه‌ای در این مورد داشته‌اید؟
ما در این بخش دو شماره تلفن 137 و 1818 را برای دسترسی الکترونیکی اطلاعات برای شهروندان فراهم کردیم که تا به حال استقبال خوبی هم از آن‌ها شده است. در بخشی دیگر با راه‌اندازی دستگاه‌های اطلاع‌رسانی در ایستگاه‌های مترو و یا پارک‌ها و برخی از معابر شهری توانسته‌ایم تا حدی شهروندان را با خدمات مجازی آشنا کنیم. شهرداری به نوعی زیرساخت‌های اولیه فرهنگ‌سازی در این بخش را شروع کرده که از این پروژه‌ها نیز تا حد مطلوبی استقبال شده است. همین امر نشان‌دهنده پتانسیل بالقوه موجود در تهران برای پذیرفتن خدمات الکترونیکی است.
از دیگر خدماتمان می‌توان به راه‌اندازی دستگاه‌های خودپرداز در برخی از مناطق شهرداری و حتی بعضی از ادارات و سازمان‌های تابعه نام برد. درست است که هنوز در زمینه پول الکترونیکی موفقیت‌های چشمگیری در کشور حاصل نشده، اما انجام پروژه‌هایی از این دست می‌تواند به مرور زمان باعث آشنایی مردم با تجارت الکترونیکی شود. طبعا وقتی آگاهی از یک موضوع بالا باشد و استقبال از آن صورت گیرد، بانک‌ها نیز مجبور می‌شوند سطح کیفی و کمی خدمات خود را افزایش دهند. متاسفانه تاکنون از دستگاه‌های ATM فقط در زمینه برداشت پول استفاده می‌شود و تقریبا هیچ‌کدام از این دستگاه در زمینه دریافت پول و یا انتقال وجه از یک حساب به حسابی دیگر فعال نشده‌اند. همین امر دلایل متعددی دارد؛ یکی آنکه مردم هنوز به خدمات الکترونیکی اعتماد ندارند، دیگر آنکه هنوز زیرساخت‌های قانونی مناسب در همین دستگاه‌های ATM تصویب نشده است.
شما می‌فرمایید که در صورت پیشرفت تمام برنامه‌ها در زمان معین، میتوانید در یک پروسه دو تا سه ساله ملزومات شهر الکترونیکی را در تهران از دید شهرداری فراهم کنید. با توجه به اینکه روند پیشرفت تکنولوژی در مدت‌زمانی کوتاه تغییرپذیر است، فکر نمی‌کنید که اگر سایر دستگاه‌ها نتوانند در همان پروسه سه ساله زیرساخت‌های خود را فعال کنند، خواه‌ناخواه فعالیت‌های شما نیز از بین می‌رود و دیگر قابل استفاده نیست؟
بسیار درست اشاره کردید و همین‌طور است که شما می‌گویید، اما با توجه به بحث‌هایی که تا به حال در کارگروه شهر الکترونیکی شورای عالی فناوری اطلاعات مطرح شده است، تکالیف تمام دستگاه‌ها در این‌باره مشخص شده و قرار است تا شش ماهه آینده تمامی دستگاه‌ها برنامه‌های عملی و اجرایی خود را برای فراهم آوردن زیرساخت‌های شهر الکترونیکی در راستای سیاست‌های کلی در این کارگروه مشخص کنند و بعد با توجه به برنامه‌های زمان‌بندی که پس از آن مشخص می‌شود، تمامی دستگاه‌ها باید در زمان معین برنامه های خود را به مرحله اجرا برسانند.
چند هفته پیش مطلع شدیم که شورای شهر قراردادی با یک شرکت برای شهر الکترونیکی منعقد کرده است. از مفاد این قرارداد اطلاعاتی دارید؟
به‌تازگی شورای شهر در زمینه تحقق شهر الکترونیکی در تهران فعالیت‌هایی را شروع کرده است که با توجه به تشکیل کارگروه شورای عالی فناوری اطلاعات و یکسان بودن سیاست‌ها و برنامه‌های هر دو نهاد قرار است برنامه‌های شورای شهر نیز از طریق همین کارگروه پی‌گیری شود. شورای شهر به‌دنبال ترسیم مستر پلان ICT شهر تهران بود که قراردادی که شما به آن اشاره می‌کنید مربوط به همین موضوع است.
دستاوردهایی را که تاکنون از جلسات با شورای عالی فناوری اطلاعات داشتیده‌اید، چگونه ارزیابی می‌کنید؟
جلساتی که تاکنون در این کارگروه برگزار شده بیشتر درباره تبیین سیاست‌های کلی شورا در زمینه شهر الکترونیکی بوده است. با توجه به اینکه بیشتر سازمان‌ها و دستگاه‌های درگیر، در این کارگروه حضور داشتند، تا به حال علاوه بر تبیین سیاست‌های کلان، نهادها به گزارش و تشریح وضعیت، جایگاه و فعالیت‌هایی که تا به حال صورت گرفته پرداخته‌اند. تا به حال جلسات بر پایه فعالیت‌های نظری برگزار شده و از این به بعد قرار است بر پایه فعالیت‌های عملی برگزار شود. قرار است تا پایان سال 85 از سوی این کارگروه وظایف و برنامه‌هایی برای دستگاه‌های درگیر در پروژه شهر الکترونیکی مشخص شود تا از این به بعد دستگاه‌ها بر پایه این برنامه‌ها فعالیت‌های خود را سازمان‌دهی و پی‌گیری کنند.
به غیر از فعالیت‌هایی که اشاره کردید، چه اقدامات دیگری در شهرداری تهران تا به حال صورت گرفته است؟
اولین کاری که شروع کردیم یکپارچه کردن تعاملات مردم در زمینه بازدیدهای حوزه شهرسازی بود. یکی از مهم‌ترین و پرمشتری‌ترین حوزه‌های کاری در شهرداری بخش شهرسازی است. به‌طور کلی هر کسی که به شهرداری مراجعه می‌کند، برای پرداخت عوارض، پایان کار و یا درخواست پروانه ساخت است.
وقتی که شما برای ساخت‌وساز به شهرداری مراجعه می‌کنید، حوزه شهرسازی شهرداری یک بازدید از ملک شما خواهد داشت و تقاضای شما را بررسی می‌کند، حوزه املاک درآمد یا نوسازی هم به‌صورت مستقل این بازدید را انجام می‌دهد، حوزه املاک و مستغلات هم یک بازدید از ملک را انجام می‌دهد، حوزه فضای سبز هم باید این بازدید را انجام دهد. اگر تقاضای شما بیش از شش طبقه باشد، آتش‌نشانی هم باید این بازدید را انجام دهد. متاسفانه تا پیش از این تمام این حوزه‌ها به‌صورت مستقل با شما ارتباط برقرار می‌کردند و هر کدام در یک زمان خاص برای بازدید به شما وقت می‌دادند. این عوامل علاوه بر آنکه باعث می‌شد پرونده‌های بی‌شماری در دستگاه‌ها و زیرمجموعه‌های شهرداری تشکیل شود، بسیار زمان‌بر هم بوده است. اما به دستور شهردار و با تهیه یک نرم‌افزار جامع تمام این مراحل با هم ادغام شده و اداره جدیدی با نام اطلاعات املاک در مناطق تشکیل شده است. این کار باعث شد تا زمان بازدیدها از میانگین 15 روز به سه روز کاهش پیدا کند. برای این کار متقاضی باید یک مراجعه حضوری داشته باشد و درخواست خود را ثبت کند که تا پایان امسال این ثبت درخواست‌ها قرار است به‌صورت غیرحضوری و از طریق اینترنت انجام شود، یعنی متقاضی از طریق اینترنت درخواست خود را ارسال کرده و بعد با توجه به شماره پی‌گیری می‌تواند جست‌وجو کند که پرونده‌اش در چه مرحله‌ای قرار دارد. این کار پروسه زمانی را کاهش داده و از رفت و آمدها و سفرهای درون‌شهری بی‌مورد می‌کاهد.
علاوه بر فعالیت‌های زیرساختی از این دست به‌تازگی یک کارگاه فرهنگی آموزشی درباره شهروند الکترونیکی نیز برگزار کرده‌ایم. ارایه فرهنگ شهروند الکترونیکی، آشناسازی شهروندان از موارد کاربردی ICT و شیوه‌های زندگی الکترونیکی از مواردی بود که در این کارگروه فرهنگی مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت.
برای رسیدن به اهداف و برنامه‌هایی که ذکر کردید باید بیشتر پرسنل شهرداری راهبری کامپیوتر و یا حتی برخی از برنامه‌ها را به‌طور کامل فراگیرند.
کاملا. از مدت‌ها پیش کار آموزش دوره‌های مختلف برای بخش زیادی از کارمندان شروع شده و تاکنون نیز ادامه دارد. البته روند آموزشی با توجه به ابزارها و پورتال‌های مختلف برای افراد فرق می‌کند، اما به‌طور کامل دوره‌های ICDL برای تمام پرسنل در حال برگزاری است.
برآورد رییس سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران از تشکیل شهر الکترونیکی در تهران چیست؟
ما تاکنون تجربه‌ای با نام شهر الکترونیکی در کشور نداشته‌ایم. تا به حال فقط یک الگوی ناهماهنگ و ناکافی را از الگوهای خارجی به‌کار گرفته‌ایم. در حالی که الگوی ما باید با خواسته‌ها و فرهنگ درونی ما یکی باشد. در حال حاضر نمی‌توانیم شهر الکترونیکی را در یک جمله تعریف و یا خلاصه کنیم. هر وقت زیرساخت‌ها را به‌صورت کامل فراهم، خدمات تمام دستگاه‌های اجرایی را الکترونیکی و تعاملات اطلاعاتی را بین دستگاه‌ها فراهم کردیم، در فاز بعدی می‌توانیم به تعریف خودمان از شهر الکترونیکی بپردازیم، یعنی باید با توجه به زیرساخت‌ها و ملزوماتی که در اختیار داریم، شهر الکترونیکی را تعریف کنیم. در حال حاضر تمام دستگاه‌هایی که در کشور جزء زیرساخت‌های شهر الکترونیکی محسوب می‌شوند، فعلا مشغول ایجاد و تکمیل سه فاز اولیه شهر الکترونیکی هستند. هر وقت این سه فاز را پشت‌سر گذاشتیم، می‌توانیم به شهر الکترونیکی بپردازیم، چون هیچ دستگاهی به‌تنهایی نمی‌تواند زیرساخت‌های شهر الکترونیکی را فراهم کند.
به گفته کارشناسان زیرساخت‌های مخابراتی مهم‌ترین بخش زیرساختی توسعه فناوری اطلاعات در کشورها محسوب می‌شوند. شما به‌عنوان دستگاهی که به نوعی به این موضوع مربوط است، آیا از زیرساخت‌های ارایه شده توسط مخابرات راضی هستید؟
شهرداری بنا به فعالیت‌هایی که از ده سال گذشته درگیر آن بوده است تا حدی توانسته نیازهای خود را مرتفع کند. وظایفی که در حیطه ترافیک و کنترل هوشمند بر عهده شهرداری بوده باعث شده تا این نهاد زیرساخت‌های مورد نیازش را خود ایجاد کند. در نتیجه شهرداری توانسته است نقاط دسترسی خود را بیش از آنچه که مخابرات فراهم کرده است برای خود ایجاد کند. این مسئله در مورد سایر دستگاه‌ها صادق نیست. آن‌ها حتما باید از مخابرات سرویس بگیرند، به‌عنوان مثال گفته می شود بستر فیبرنوری در تهران آماده است، اما در مورد تعداد نقاط دسترسی به آن تا به حال گزارشی ارایه نشده است و چون دستگاه‌ها هنوز به فاز اجرایی برنامه‌های خود نرسیده‌اند، معلوم نیست که آیا زیرساخت‌های فراهم شده از سوی مخابرات کافی است و یا در آینده با کمبود و بحران مواجه می‌شود. اما شهرداری اگر بخواهد به‌تنهایی و به‌صورت مستقل عمل کند، بالغ بر 400 نقطه دسترسی نیاز دارد، یعنی مراکز و ساختمان‌هایی که مورد مراجعه مردم قرار می‌گیرد. حال محاسبه کنید تعداد نقاط دسترسی بقیه ادارات و شرکت‌ها مانند آب و فاضلاب، برق، مخابرات، گاز، مدارس، دانشگاه‌ها و غیره را. در نتیجه نقاط دسترسی بی‌شماری مورد نیاز است که متاسفانه فکر نمی‌کنم زیرساختی برای آن‌ها در نظر گرفته شده باشد.
فکر نمی‌کنم بتوان دسترسی این نقاط را از طریق خطوط تلفن و یا ADSL فراهم کرد. روش وایرلس هم به‌دلیل بی‌نظم بودن فضای فرکانسی و آلودگی این فضا تا حدی این کار را ناممکن می‌کند.
به آلودگی فضای فرکانسی اشاره کردید، در بحث آنتن‌های تلفن‌همراه، متاسفانه شواهد موجود از عدم همکاری شهرداری با مخابرات و سایر بخش‌های خصوصی خبر می‌دهد. با توجه به دستور اکید رییس‌جمهور در این‌باره برنامه‌های شهرداری در این مورد چیست؟
متاسفانه حجم آنتن‌هایی که در سطح شهر به کار گرفته شده موجب عدم زیبایی بصری شهر شده است. درست است که نصب آنتن بر پشت‌بام برخی ساختمان‌ها که مالکیت آن‌ها بر عهده ارتباطات سیار و یا استیجاری است از لحاظ حقوقی به شهرداری مربوط نمی‌شود، اما از لحاظ مبلمان شهری و زیباسازی به شهرداری باز می‌گردد. به همین خاطر و به‌دلیل جلوگیری از نصب آنتن‌های بی‌شمار برای هر کدام از اپراتورها در سطح تهران طرح استفاده از آنتن‌های مشترک مورد بررسی قرار گرفت که مورد موافقت مخابرات و سایر اپراتورها نیز بود. در حال حاضر نیز شرکت مخابرات مالیات و تعرفه‌های استفاده از این آنتن‌ها را برای شهرداری ارسال کرده که این امر در دست بررسی است.
- ۸۵/۰۹/۰۶