کسب شهرت به روش یک کوتوله
علی شمیرانی – شاید شما نیز با چنین موردی برخورد کرده اید. گاهی اوقات در هر حرفه ای پیش می آید که افراد جدیدی وارد کار می شوند. این تقریباً طبیعت هر کاری است اما ورود افراد جدید و یافتن جایگاه واقعی آنها کمی زمانبر است.
افرادی که دیرتر از سایر همکاران و رقبای خود وارد کاری می شوند می بایست با بهترین کارها تلاش کنند تا به جایگاه واقعی خود برسند و از این بابت نیز سهم خود از کار و روزگار را دریافت کنند.
اما برخی نیز تحمل صبر کردن برای این مهم را ندارند و در نتیجه تلاش برای یافتن راه های میانبر آغاز می شود.برخی از این روش ها در دنیای رقابت می تواند مثبت باشد و برخی نیز منفی.
متاسفانه یکی از روش های رایج و زشت کوتوله ها برای ورود به عرصه رقابت و مطرح شدن روشی است که در پی می آید. در این روش آقای کوتوله تلاش می کند تا حرف های گنده تر از دهانش بزند و به قدیمی تر ها و بزرگتر گیر داده و ظاهراً نقدشان کند تا به این ترتیب به کانون توجه واقع شوند.
این دسته از افراد به جای آنکه کار خوب خود را ملاکی برای ارزیابی دیگران قرار دهند چشم ها را بسته و دهانشان را باز می کنند تا به این ترتیب با سرعت بیشتری وارد کانون توجهات شوند. از این رو کوتوله وارد عمل می شود و از هر دری می گوید. بحث های مهم و روز کشور را به نقد (و در حقیقت به گند) می کشد طرح های مهم کشور را زیر سوال می برد تا به این ترتیب بگوید بله من همه چیز را می فهمم.
گاه موضوع ضایع تر از این ها نیز می شود و کوتوله برای اثبات حقانیت کاذب خود به فحاشی نیز می افتد. شما هم افرادی را دیده اید که مثلاً در دنیای اینترنت به فحاشی معروف هستند. البته با این روش ها یعنی فحاشی و گیر دادن به زمین و زمان شاید بتوان به شکل موقت مخاطبانی را جذب کرد ولی این نکته نیز نباید فراموش شود که عمده این مخاطبان افراد ساده لوح و بیکاری هستند که آنها هم به مرور از کوتوله دور خواهند شد. به هر حال شما تا کی به جای ارایه یک کار، اثر یا خدمت مناسب می توانید با به گند ببخشید به نقد کشیدن دیگران خود را ثابت کنید؟
خلاصه اگر روزی دیدید کسی گنده تر از دهانش حرف میزند، خود را با اشخاص ، موضوعات و رقبای بزرگتر از خودش در می اندازد، دیگران را به نقد (گند) می کشد و در نهایت به ورطه فحاشی می افتد یاد این مطلب بیافتید.
- ۸۴/۰۷/۲۵
