ITanalyze

علی شمیرانی - وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مدتی است که بار دیگر وارد یک مجادله جدید با شرکت مخابرات ایران شده است. مخابراتی‌ها اما در مدیریت این قبیل مسایل از جهات مختلف برتری دارند.

در این بگو مگوی رسانه‌ای، مخابراتی‌ها مشکلاتی را مطرح می‌کنند که برخی مقامات وزارت ارتباطات در خفا آن مشکلات را حاشیه‌ای و آدرس غلط می‌دانند. آنها می‌گویند ناچار هستند که پاره‌ای از مسایل را در رسانه‌ها مطرح نکنند، چراکه طرح این موضوعات اثر بد و سریعی روی سهام شرکت مخابرات در بورس خواهد گذاشت. کما اینکه تجربه این موضوع در گذشته را داشته و دود آن به چشم دولت هم رفته است. چه به هر حال دولت نیز 40 درصد از سهام شرکت مخابرات ایران را در دست دارد. دولتی‌ها همچنین در لفافه مدعی مسایل مدیریتی و مالی در اداره مخابرات نیز هستند که امکان علنی کردن آن را ندارند.

فارغ از صحت و سقم مسایلی که پیرامون اختلافات اصلی طرفین وجود دارد، در مسایلی از این دست، ضعف وزارت ارتباطات در اقناع افکار عمومی و ارتباط با رسانه‌ها نیز مشهود است. به هر حال وقتی موضوعاتی خواسته یا ناخواسته به زمین رسانه‌ها کشانده می‌شود، باید قواعد این بازی را بلد بود و تجربه مدیریت این فضا را داشت.

در این میان اگرچه وزیر ارتباطات، شخصا تلاش کرده با اقداماتی همچون حضور در شبکه‌های اجتماعی، ایجاد سامانه شکایات مردمی و پاسخگویی به برخی رسانه‌ها، بخشی از بار اطلاع‌رسانی و روابط عمومی این نهاد را به دوش کشد، اما این اقدامات به علت کم‌تجربگی، ناتوانی و حتی اقداماتی بر خلاف خواست و تلاش‌های وزیر در زیرمجموعه ایشان، ناکافی و کم ثمر باقی ‌مانده است.

به همین جهت ارایه راهکارهایی به این وزارتخانه با توجه به ساختار و شکل انتصابات، تقریبا بی‌فایده است. ولی باید این مهم را در نظر داشت که درگیر شدن با مسایلی که وزارت ارتباطات برای نمونه با برخی نمایندگان مجلس، شورای عالی فضای مجازی، شرکت مخابرات، سازمان صدا و سیما، بخش خصوصی، رسانه‌ها و انتظارات مردمی دارد، اتفاقا در نهایت به نام شخص وزیر ارتباطات در یادها و خاطره‌ها باقی خواهد ماند.

به هر حال، صلاح مملکت خویش خسروان دانند اما از این نکته نیز نباید غافل بود که وزیر ارتباطات به عنوان وزیر و رییس کمیسیون تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به نوعی نقش پدر و داور این عرصه را دارد و اگر خود به جای آخرین فرد ورود به چالش‌ها، نخستین فرد باشد، امکان جمع‌بندی و خروج مناسب را نیافته و یا احتمالا مسایل به خارج از حیطه داوری او کشیده می‌شود. درست مثل اینکه داوری در بازی فوتبال خود پا به توپ شود. اگرچه جایگاه رگولاتوری و سهامداری توامان دولت در مخابرات نیز گاه کارها را برای وزارت ارتباطات پیچیده‌تر می‌کند. (منبع:عصرارتباط)