ICT ایرانی در مسیر گشایش یا بن‌بست؟
علی شمیرانی - یکی از مطالبات قریب به 10 ساله بخش خصوصی، صاحبان برخی مشاغل و البته کاربران در ایران، افزایش ظرفیت پهنای باند اینترنت و متعاقبا دسترسی به اینترنت پرسرعت بوده و هست.
مسوولان دولت یازدهم نیز بخشی از وعده‌های خود را متوجه حوزه ICT و مسایل پیرامون آن کرده و قصد دارند تحرک بیشتری به این حوزه بدهند. البته دولت هنوز هم در ابتدای راه هست و مسایل و مشکلات اینترنت ایران نیز امری نیست که یکی دو ساله به سرانجامی برسد. اما بی‌تردید رفتن روی بسترهای اینترنت بی‌سیم شاید بخشی از نیازهای کاربران را رفع کند. مسلما در این میان افزایش سرعت اینترنت تنها به منزله دسترسی سریع‌تر به فیلم و عکس در اینترنت نیست و در کنار آن می‌توان فرصت‌های جدید کاری نیز ایجاد کرد.
حالا اما مشکلی پدیدار شده که چندان خوشایند کشور و حوزه ICT نیست. موضوع ارتقای سرعت اینترنت و اعطای مجوز نسل‌های پیشرفته موبایلی در کشور حالا به یک مجادله تبدیل شده است. دولتی‌ها تلویحا طرف مقابل خود را به ممانعت از پیشرفت فناوری و دسترسی مردم به خدمات نوین متهم می‌کنند و طرف مقابل نیز دولتی‌ها را تلویحا به بی‌توجهی به نظرات بزرگان و نداشتن دغدغه‌های فرهنگی در توسعه فناوری متهم می‌کنند.
از ظواهر امر نیز پیداست که هیچ کدام از طرفین قصد کوتاه آمدن از نظر خود را ندارند. دولت گویی می‌خواهد مسیر خود را طی کند و طرف مقابل هم صریحا اعلام کرده بیکار ننشسته و در صورت بی‌توجهی دولت به پیش‌شرط‌ها امکان اجرای کارها را نخواهند داد.
این که چرا و از کجا این چالش‌ها آغاز شد، امری پنهان نیست و ریشه‌های آن از منظر سیاسی و فرهنگی قابل رصد است، اما بدون شک این چیزی نیست که مردم و فعالان ICT که با نگرانی پیگیر نتیجه هستند، خواستار آن باشند. چراکه حالا این پرسش جدی مطرح شده که ICT ایرانی در مسیر توسعه قرار دارد یا بن‌بست؟
(منبع:عصر ارتباط)
- ۹۳/۰۶/۱۶