اعتراض سازمان های عضو جامعه اطلاعاتی بین المللی
[ 09 Sep 2005 ] [ رادیو فردا ] [ انسان گلوبال ]
سازمان های بین المللی شرکت کننده عضو جامعه اطلاعاتی بین المللی WSIS در بیانیه ای به دولت ایران و خطاب به سازمان های بین المللی خواستار اعلام دلایل جلوگیری از اجلاس منطقه ای جامعه اطلاعاتی و سازمان های جامعه مدنی غرب آسیا و خاورمیانه شدند. این اجلاس قرار بود از اول تا سوم شهریور در دانشگاه کیش برگزار شود، اما ساعاتی پیش از شروع آن از برگزاری آن جلوگیری شد. فریبا داوودی مهاجر از دست اندرکاران سازمان کنشگران داوطلب که سازماندهی این اجلاس را برعهده داشت به رادیو فردا می گوید: مسئولان جزیره کیش اعلام کردند ما به شرطی می گذاریم این اجلاس برگزار شود که درباره ایران هیچ صحبتی نشود و این که تعهد بدهید دیگران هم هر صحبتی می کنند شما مسئول صحبت های آنها هستید.
نازی عظیما
جمهوری اسلامی از دولت آمریکا گله دارد و شماری از نهادهای غیردولتی بین المللی از دولت ایران. سازمان های بین المللی شرکت کننده عضو جامعه اطلاعاتی بین المللی The World Summit on the Information Society (WSIS) در بیانیه ای به دولت ایران و خطاب به سازمان های بین المللی، سازمان ملل، مقامات اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی و دولت های ملی، منطقه ای و محافل دیپلماتیک خواستار اعلام دلایل جلوگیری از اجلاس منطقه ای جامعه اطلاعاتی و سازمان های جامعه مدنی غرب آسیا و خاورمیانه شدند. این اجلاس قرار بود از اول تا سوم شهریور در دانشگاه کیش برگزار شود، اما ساعاتی پیش از شروع آن از برگزاری آن جلوگیری شد. چهل تن از نمایندگان سازمان های جامعه مدنی ایرانی و بین المللی برای شرکت در این اجلاس به جزیره کیش رفته بودند تا درباره اینترنت و جامعه مدنی و آزادی بیان تبادل نظر کنند و بیانیه سازمان های مدنی را برای تسلیم به اجلاس بین المللی WSIS که حدود دو ماه دیگر در نوامبر 2005 در تونس برگزار می شود تهیه کنند. فریبا داوودی مهاجر از دست اندرکاران سازمان کنشگران داوطلب که سازماندهی این اجلاس را برعهده داشت به رادیو فردا می گوید:
فریبا داوودی مهاجر: قرار بود که از 23 الی 25 آگوست 2005 در جزیره کیش در ایران یک اجلاس منطقه ای جامعه اطلاعاتی و سازمان های جامعه مدنی در خاورمیانه و غرب آسیا به دنبال اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی WSIS برگزار شود. درست روز برگزاری این اجلاس به ما اطلاع دادند که ما حق نداریم اجلاس را برگزار کنیم. در حالی که برگزاری این اجلاس برای ایران از اهمیت زیاد و حتی استراتژیکی برخوردار بود و متاسفانه برگزار نشد.
نازی عظیما (رادیو فردا): علت لغو این اجلاس چه بود؟
فریبا داوودی مهاجر: علت لغو این اجلاس را خودمان هم متوجه نشدیم، ولی مسئولان جزیره کیش بارها اعلام کردند ما به شرطی می گذاریم این اجلاس برگزار شود که اولا درباره ایران هیچ صحبتی نشود و دوم این که تعهد بدهید دیگران هم هر صحبتی می کنند شما مسئول صحبت های آنها هستید. در حالی که اجلاس WSIS در سال 2003 وقتی در ژنو برگزار شد، 176 کشور آن را امضا کردند. روسای دولت ها، وزرا، آژانس های سازمان ملل، بخش های خصوصی، سازمان های غیر دولتی. به خصوص که این منطقه ای بوده و اصلا مربوط به ایران نبوده. ما میهمانان زیادی از افغانستان، تاجیکستان، مصر و کشورهای مختلف اروپایی داشتیم و برای ایران یک افتخار بود که از میان همه کشورهای منطقه انتخاب شده بود تا بیانیه سازمان های غیردولتی را بنویسد. اما متاسفانه تنها یک بیانیه اعتراض آمیز نوشتیم، نامه ای هم به رئیس جمهوری اسلامی نوشتیم.
ن . ع: آقای احمدی نژاد به نامه شما جوابی ندادند؟
فریبا داوودی مهاجر: نه فعلا به ما جوابی ندادند، ما در انتظار جواب ایشان هستیم. فکر می کنیم اگر راجع به این قضیه یک مقدار برایشان توضیح می دادند و اهمیت قضیه را ایشان درک می کردند، شاید به گونه دیگری برخورد می شد.
ن . ع: این اجلاس قبلا هم در ایران برگزار شده بود؟
فریبا داوودی مهاجر: بله دو سال پیش در کیش همچین اجلاسی را برگزار کردیم و به هیچ وجه هیچ مخالفتی نشد.
ن . ع: با این اقدام از نظر حقوقی مساله ای پیش نخواهد آمد؟
فریبا داوودی مهاجر: باید مسئولان دولتی جوابگوی نه تنها ایران، بلکه کلیه کشورهای منطقه و غرب آسیا باشند. به نظر من باید ضرر و زیان هم مادی و هم معنوی آن را پرداخت کنند.
ن . ع: شما گفتید مقامات محلی مخالفت کردند با برگزاری این مراسم. مگر این مقامات همانهایی نبودند که در گذشته هم شما این مراسم را برگزار کردید و با آن موافق بودند؟
فریبا داوودی مهاجر: دقیقا همین بود. برای ما جای سئوال داشت که آیا واقعا فقط مقامات محلی بودند یا نه از تهران از نهادهای خاصی استعلام شده بود و آنها مخالفت کرده بودند. اگر قرار باشد چنین اتفاقی بیفتد، اولین کسی که ضرر می کند خود دولت ایران خواهد بود. اولا من فکر می کنم موفق نخواهند شد، به دلیل این که پایه های این سازمان های غیردولتی در ایران گذاشته شده. ولی اگر واقعا بخواهند این کار را عملی کنند، باید هزینه هایش را هم پرداخت کنند. یکی از بزرگترین هزینه هایی که پرداخت می شود، پاسخی است که باید به جامعه جهانی بدهند. آنها نمی توانند سازمان های غیردولتی ایران را محدود کنند و حتی موازی سازی برایش انجام دهند. من فکر می کنم بهترین راهش این است که با سازمان های غیردولتی همکاری کنند و اجازه بدهند این سازمان ها که نقش واسط بین دولت و ملت را بازی می کنند نقششان را تداوم بدهند.
- ۸۴/۰۶/۲۰