انتقاد دبیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی از آموزش مجازی
بیش از 8ماه از شیوع کووید- 19و تعطیلی مراکز آموزشی، مدارس و دانشگاه‌ها می‌گذرد و حالا دبیرشورای‌عالی انقلاب فرهنگی از آموزش مجازی انتقاد دارد. همه اینها در شرایطی است که در این مدت نرم‌افزار شاد به‌عنوان آموزش از راه دور از سوی آموزش و پرورش درنظر گرفته شد که دانش‌آموزان مناطق مختلف با نیازهای خاص را با بحران و چالش مواجه کرد.
سعیدرضا عاملی به ایلنا می‌گوید که وقتی صحبت از آموزش مجازی می‌شود منظور نرم‌افزار شاد نیست، بلکه منظور آموزش و پرورش دوم است یعنی بازتولید آموزش و پرورش از نظر آموزشی و پژوهشی و حتی منابع انسانی و فرایندهای اداری که در این فضای دوم باید مورد توجه قرار گیرند:« وقتی از فضای دوم صحبت می‌کنیم درباره واقعیات گسترده‌ای صحبت می‌شود که منبع اصلی آن فضای واقعی آموزش و پرورش است و باید بدانیم چگونه می‌توانیم آن را در فضای دوم بازتولید کنیم تا کیفیت آموزش احراز شود. «به گفته او، فضای مجازی، مکمل فضای واقعی است و به‌دلیل ظرفیت‌های خاصی که این فضا دارد، به همه کنشگران امکان فعالیت می‌دهد، از این‌رو این منبع انبوه، به تمام افرادی که به این محیط وصل می‌‌شوند، امکان کارآمدی بالا می‌دهد.
او می‌گوید:«در کلاس‌های حضوری، با وجود اینکه ممکن است معلم توانایی خوبی داشته باشد یا حتی نداشته باشد، امکان دارد آموزش با کیفیت بدی منتقل شود. بنابراین در آموزش تکمیلی می‌توان از بهترین کیفیت‌ها در فضای دوم استفاده کرد، پس نباید نگاه موقت به این مسئله داشته باشیم و بگوییم این ظرفیت صرفا برای دوره کرونا است. »
عاملی پیشنهاد تهیه یک بسته آموزشی خاص برای این موضوع را می‌دهد و می‌گوید که در بلندمدت باید به آموزش تکمیلی توجه و از ظرفیت پیش درآمد استفاده کرد.
دبیرشورای‌عالی انقلاب فرهنگی در خصوص شرایط آموزش در دوره پساکرونا توضیح می‌دهد:«همه‌‌چیز به موفقیت ما در آموزش در این دوره بستگی دارد، اگر با این کیفیت فعلی پیش برویم همه آرزو می‌کنند به کلاس درس برگردند.
«به گفته او یک بخش آموزش غیرحضوری، آموزش در منزل است. افراد در خانه می‌مانند و می‌توانند به هر نحوی از آموزش بهره ببرند و اتفاقاً آموزش از این نظر تنوع بسیار خوبی دارد. ارتباطات اجتماعی هم نیازمند آموزش‌هایی است که توسط آموزش مجازی می‌توان به آن دست یافت. به اعتقاد دبیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، آموزش هنگام رانندگی، آموزش در منزل، آموزش به افرادی که در محیط‌های پیرامونی هستند و به آموزش حضوری دسترسی ندارند، اقتضائاتی است که آموزش در فضای دوم آنها را زنده نگه می‌دارد، اما همانطور که گفته شد در دانشگاه‌های درجه یک کشور نیازمند استفاده از ظرفیت آموزش در فضای دوم هستیم.