ایمیل ملی زوری! /طنز
مهرداد نعیمی و احمدرضا کاظمی: تذکر مهم: طبق اخبار واصله داشتن ایمیل ملی بر همگان واجب بوده و زوری است. از آنجایی هم که شما زورتان به خدمترسانیهای دولت نمیرسد، سعی کنید لذت ببرید!
1)مراحل کار:
مرحله اول- احراز هویت: گرفتن اثر هر چند انگشتی که شخص دارد، اسکن چشم، گرفتن نمونه DNA و گروه خونی و گلاب به روتان سایر نمونهها، اثبات عدم وابستگی به گروهکهای منحط غربی «تبصره: اثبات این مورد الزامی و در صورت عدم اثبات؛ شامل حبس از یک تا صدویک سال میباشد.»
مرحله دوم- تعهدات اولیه: شامل اینکه قول بدهید کار بد نکنید، قول بدهید چیز خاصی رد و بدل نکنید، قول بدهید چیز خاصی ننویسید و قول بدهید جلوی پدر و مادر پایتان را دراز نکنید.
مرحله سوم- تعهدات ثانویه: شامل اینکه قول بدهید اصلا تا جایی که امکانش هست از این سرویس استفاده نکرده و از کفتر نامهرسان بهره بجویید.
مرحله چهارم-تعهدات تکمیلی: شامل اینکه قول بدهید اصلا تا جایی که امکانش هست وارد اینترنت نشوید.
مرحله پنجم- پرداخت وجه اشتراک و پر کردن فرمهای ثبتنام.
مرحله ششم- معرفی خود به پاسگاه و اجرای حکم: چون مطمئنا بههر حال یک غلطی خواهید کرد و کارتان با نهادهای قضایی خواهد بود.
2)تغییرات نوشتاری اتومات:
الف) جملات عاشقانه: عزیزم دوستت دارم= اگر اجازه بدهید با خانواده مزاحمتون بشیم/ مامان بابام رفتن شمال، خونه کسی نیست= امشب شبکه3 فیلم سینمایی داره/ دلم برات تنگ شده= معدهم درد میکنه، استهاله دارم/ سایر جملات= چه خبرا؟ چه میکنی؟
ب) فحشها: مرتیکه= کوچکمرد/ بیغیرت= سیبزمینی/ ....= کله فندوقی/ ...= زنبابا چاییساز/ ....: هواکش/ پاچهخوار، پاچهمال و سایر مشتقات مالدار= ماساژور/ شیث رضایی= پیکان / ... = خواروبار فروشی/ اسگل= ای آدم کم عقلی که قادر به درک صحیح وقایع اطرافت نمیباشی/...=کارِ بد انجام دهنده
ج) محتویات فراتر از عاشقانه: این بخش غیرقابل انتشار بوده و ضمنا اصلا شما نباید فکر این کارها را هم توی ایمیل بکنید. آخه جاش اونجاس؟
د) محتویات سیاسی: در صورت عدم استفاده از اسامی ممنوعه، تصاویر ممنوعه، اخبار ممنوعه، فیلمهای ممنوعه، خبرهای ممنوعه، نوشتههای ممنوعه و سایر ممنوعهها، ایمیل ارسالی بعد از بررسی و رمزگشایی و طی کردن مراحل اداری به مقصد ارسال خواهد شد. ضمنا آقا بالاغیرتا ما را بیش از این وارد مسائل سیاسی نکنید، از سایر طنزنویسان ارزشی «قانون» دعوت میشود این بخش را بنویسند.
منبع : روزنامه قانون
- ۹۲/۰۴/۲۴