جوانان ایرانی و جذب اینترنتی گردشگر
علی شمیرانی - از سال‌های گذشته تاکنون و به‌عبارت دقیق‌تر از بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی، ایران همواره مورد آماج اخبار و گزارش‌های کاملاً جهت‌دار و تخریبی بوده است.
در این سال‌ها و به‌علت مخدوش کردن تصویر ایران از طریق رسانه‌های عمومی به‌ویژه تلویزیون و نمایش تصاویر غیرواقعی و ساختگی، آسیب‌های قابل ملاحظه‌ای به جذب گردشگران وارد شده است.
شاید هر ایرانی در برخورد با یک خارجی که برای نخستین‌بار وارد ایران شده به‌کرات جملاتی از این دست که "تصور نمی‌کردیم شما اتومبیل داشته باشید! یا فکر می‌کردم مردم با شمشیر و اسلحه در خیابان‌ها در حال تردد هستند"! را شنیده باشد.
در واقع و با فراهم‌سازی رفته‌رفته بسترهای جذب گردشگر تقریباً چشم و گوش ایرانی‌ها از داستان‌‌های خیالی و دروغین پر شده است.
به هر تقدیر هر ایرانی نه چندان متعصب اما منصف نیز این را می‌پذیرد که رسانه‌های خارجی چهره واقعی کشورش را طی سال‌های گذشته و به روش‌های گوناگون تخریب کرده‌اند. تصدیق چنین ادعایی را نیز می‌توان در گفتار خارجی‌های بهت زده حاضر در ایران به راحتی دریافت.
اما طی سال‌های اخیر و به لطف گسترش، همه‌گیری و ارزان شدن دسترسی به فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی در ایران و جهان اتفاق جدیدی در کشور در حال رخ دادن است.
این روزها قشر جوان ایران بالاترین آمار کاربران اینترنت در کشور را به خود اختصاص داده‌اند. نکته جالبی که در رفتارشناسی جوانان ایرانی در نحوه کاربری پدیده اینترنت مشاهده می‌شود، به خروج کم‌سابقه آنها از مرزهای فیزیکی و افزایش تعاملات با دنیای بیرون از ایران مربوط می‌شود.
در حال‌حاضر کم نیستند جوانان و نوجوانانی در سراسر ایران که از طریق اینترنت، دوستانی در آن سوی آب‌ها و مرزهای کشور پیدا کرده‌اند. یکی از ابعاد مثبت این نوع از ارتباطات وقتی نمود می‌یابد که شما متوجه می‌شوید هر کدام از ایشان به هر روش و زبانی سعی در بازسازی و نمایش چهره و اوضاع و احوال واقعی موجود در ایران دارد.
کارشناسان علوم ارتباطات به خوبی بر تأثیر گفتگوی مستقیم دو انسان با یکدیگر و عمق باورپذیری این شکل از ارتباطات واقفند.
واقعیت این است که جوانان ایرانی گذشته از حرکتی خودجوش و بی‌سابقه در احیای تصویر واقعی کشور از طریق وب، گام‌های بزرگتر و ارزشمندتر از این را نیز برداشته‌اند. نگارنده شخصاً به موارد متعددی از تلاش جوانان ایرانی در دعوت موفق از دوستان اینترنتی خارجی برخورد کرده است.
بی‌شک دیدن واقعیات از نزدیک و نه از طریق پنجره تلویزیون یا کامپیوتر تأثیری به مراتب عمیق‌تر بر باورها و افکار خارجی‌ها و حتی در یک جامعه آماری کوچک یعنی اطرافیان ایشان دارد.
اگرچه و بنا به‌دلایل متعدد، آماری از میزان خارجی‌هایی که به دعوت و تشویق دوستان اینترنتی ایرانی خود وارد کشور شده‌اند، در دست نیست، لیکن این مهم یعنی گام پرسود و بی‌توقع جوانان ایرانی در جذب اینترنتی گردشگران از یک سو و ظرفیت‌های بالقوه و نهفته در آن ازسوی دیگر، می‌تواند موضوع و پروژه خوبی جهت بررسی‌های علمی و تحقیقی برای مسئولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری و حتی نهادهای دیگری همچون وزارت امورخارجه یا سازمان ملی جوانان باشد.
چه‌بسا مسئولان امر با اتخاذ تدابیر تشویقی و فراهم‌سازی برخی تسهیلات، زمینه بالفعل شدن ظرفیت‌های بالقوه را ایجاد کرده و به این حرکت خودجوش جهتی فرهنگی و اقتصادی دهند.
- ۸۶/۰۲/۲۲